หลักสำคัญของคนที่มีความรัก..
คือ..ต้องรักให้ถูกทาง..ต้องวางให้ถูกที่..
รักให้เป็น..เย็นให้ได้..ใจอย่าร้อน..ถอนตัวตน..
นี้คือ..หลักของคนที่มีความรัก...
รักให้เป็น..
คือ..วางใจให้ถูกต้อง..
รักแล้ว..อย่าหลง..
รักแล้ว..อย่าหึงหวงเกินไป..
รักแล้ว..อย่าลืมใส่ใจคนที่เรารัก..
รักแบบเมตตา..พาใจให้พบความสุขสันต์..
เย็นให้ได้..
คือ..วางใจได้ถูกที่..
เวลาโกรธหรือทะเลาะกัน..
เมื่อรู้สึกตัว..เราต้องเป็นฝ่ายนิ่งและหยุด..
ถ้าเราหยุดไม่ได้..นิ่งไม่เป็น..มันก็เย็นไม่ได้..
แต่ถ้าเรารู้จักหยุดนิ่งเสียบ้าง..
เรื่องราวที่เราทะเลาะกัน..ก็จะยุติได้เร็ว..
ใจอย่าร้อน..
คือ..วางใจได้เป็นอย่างดี..
ไม่หุนหันพลันแล่น..ไม่วู่วามโกรธง่าย..
พยายามดูแลรักษาใจตนเอง..
เมื่อฝึกจิตใจของเราได้เช่นนี้..
ความสุขสงบก็จะเกิดขึ้นมาในจิตใจของเรา..
กลับกลายเป็น..ใจดี..ใจเย็น..ใจสงบ..แล้วใจจะพบความสุข..
ถอนตัวตน..
คือ..สละปล่อยวางทางจิตใจ..
การถอนตัวตน..จากการยึดมั่นถือมั่น..
เป็นสิ่งที่งดงามในจิตใจ..
เพราะเมื่อใดที่เราเข้าใจตัวตนที่แท้จริงของเราได้แล้ว..
ก็จะสามารถเข้าใจผู้อื่นได้...เป็นอย่างดีเช่นเดียวกัน..
ความรักจะงดงาม..
เมื่อเราต่างฝ่าย..ต่างเข้าใจซึ่งกันและกัน..
เห็นอกเห็นใจกัน..
เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง..
และวางใจได้อย่างถูกต้อง..
นั้นแหละ..จึงจะได้ชื่อว่า..
ความรัก..คือ..มีพลังมีอานุภาพที่ยิ่งใหญ่
ที่สามารถสร้างสรรค์ที่งดงามในจิตใจให้แก่ผู้ที่มีความรักได้..
คือ..ต้องรักให้ถูกทาง..ต้องวางให้ถูกที่..
รักให้เป็น..เย็นให้ได้..ใจอย่าร้อน..ถอนตัวตน..
นี้คือ..หลักของคนที่มีความรัก...
รักให้เป็น..
คือ..วางใจให้ถูกต้อง..
รักแล้ว..อย่าหลง..
รักแล้ว..อย่าหึงหวงเกินไป..
รักแล้ว..อย่าลืมใส่ใจคนที่เรารัก..
รักแบบเมตตา..พาใจให้พบความสุขสันต์..
เย็นให้ได้..
คือ..วางใจได้ถูกที่..
เวลาโกรธหรือทะเลาะกัน..
เมื่อรู้สึกตัว..เราต้องเป็นฝ่ายนิ่งและหยุด..
ถ้าเราหยุดไม่ได้..นิ่งไม่เป็น..มันก็เย็นไม่ได้..
แต่ถ้าเรารู้จักหยุดนิ่งเสียบ้าง..
เรื่องราวที่เราทะเลาะกัน..ก็จะยุติได้เร็ว..
ใจอย่าร้อน..
คือ..วางใจได้เป็นอย่างดี..
ไม่หุนหันพลันแล่น..ไม่วู่วามโกรธง่าย..
พยายามดูแลรักษาใจตนเอง..
เมื่อฝึกจิตใจของเราได้เช่นนี้..
ความสุขสงบก็จะเกิดขึ้นมาในจิตใจของเรา..
กลับกลายเป็น..ใจดี..ใจเย็น..ใจสงบ..แล้วใจจะพบความสุข..
ถอนตัวตน..
คือ..สละปล่อยวางทางจิตใจ..
การถอนตัวตน..จากการยึดมั่นถือมั่น..
เป็นสิ่งที่งดงามในจิตใจ..
เพราะเมื่อใดที่เราเข้าใจตัวตนที่แท้จริงของเราได้แล้ว..
ก็จะสามารถเข้าใจผู้อื่นได้...เป็นอย่างดีเช่นเดียวกัน..
ความรักจะงดงาม..
เมื่อเราต่างฝ่าย..ต่างเข้าใจซึ่งกันและกัน..
เห็นอกเห็นใจกัน..
เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง..
และวางใจได้อย่างถูกต้อง..
นั้นแหละ..จึงจะได้ชื่อว่า..
ความรัก..คือ..มีพลังมีอานุภาพที่ยิ่งใหญ่
ที่สามารถสร้างสรรค์ที่งดงามในจิตใจให้แก่ผู้ที่มีความรักได้..
บทความ..โดย..ชายน้อย..