แว้บแรกคิดว่าภาพยนตร์เรื่องรถไฟฟ้า...มาหานะเธอ เจาะกลุ่มสาวโสดวัย 30 ขึ้นไป ไม่น่าดึงใจคนมีคู่ให้อยากไปชม แต่อาจเป็นเพราะความหล่อของลุง (ธีรเดช วงศ์พัวพันธ์)หรือความน่ารักของเหมยลี่ (คริส หอวัง)นางเอกของเรื่องที่เก๋ไก๋มากๆ เพราะแต่งแบรนด์เนมทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า ดลใจให้สาววัยใส วัยทำงาน ตลอด จนวัยกลางคน ที่ทั้งโสดและไม่โสดต่างตีตั๋วเข้าโรงจนค่าย GTH กระเป๋าตุง ซ้ำยังต้องเพิ่มรอบฉาย เบียดภาพ ยนตร์เรื่องอื่นแทบไม่มีที่ยืน
เรื่องนี้ดูไม่ยาก เข้าทางถนัดของผู้กำกับ อดิสรณ์ ตรีสริเกษม อดีตผู้กำกับแฟนฉันและหมากเตะ ครบเครื่องหนังรักคอมมิวดี้ เพราะแก๊กตลกแทบทุกมุขทำบางท่านขำก๊าก อันนี้อ้างอิงจากเสียงหัวเราะสนั่นหวั่นไหวในโรง แต่ไม่ใช่โรแมนติกดราม่าจ๋า เพราะหลายฉากทั้งเพลงประกอบและคำพูดซึ้งๆ ที่จัดมาเรียกน้ำตาคนดู ทำให้ใครที่เตรียมผ้าเช็ดหน้ามาอาจไม่ได้ใช้ เพราะความไม่สมเหตุสมผลของบทละคร บังเอิญเกินไป เพ้อฝันเกินจริง ทำให้ไม่อินเท่าไหร่ ไม่โดนใจเหมือนทีเซอร์ที่ตัดมาเรียกคะแนน
แต่ไม่นับเรื่องบทบาทการแสดงเพราะต้องยอมรับว่าเรื่องนี้ ธีรเดช ก็คือ ธีรเดช หนุ่มในฝันของทุกคน หล่อ มีเสน่ห์ อบอุ่น โดยเฉพาะบางฉากที่ยอมรับว่าพี่เคนทำได้เซ็กซี่บาดใจ ส่วนสาวคริสคงไม่ต้องบรรยายเพราะสาวออฟฟิซค่อนเมืองอยากมีชีวิตเหมือนเหมยลี่ เช็คเทรนด์แฟชั่นกันให้วุ่น อาทิ ทำไมนางเอกต้องใส่แต่สีม่วง มันคือเทรนด์หน้าหนาวปีนี้ หรือเป็นแค่นัยยะที่หนังต้องการสื่อ ฯลฯ แค่นี้ก็บอกได้คำเดียวว่าแจ้งเกิด
แถมท้ายให้อีกนิด เพลงโปรดส่งใครมารักฉันที ธีมหลักของการดำเนินเรื่อง กลับได้ฟังผ่านๆ ตอนต้นเรื่องกับตอนขึ้นรายชื่อนักแสดง ทำให้เครื่องแกงถ้วยนี้ยังไม่ถึงกับถูกโขลกจนหอมอบอวล รู้แค่ว่าพอชิมแล้วรู้สึกอร่อย แต่จะกลับไปชิมอีกไหม อันนี้ต้องคิดอีกที.
deflying@gmail.com
Wish You Happinessss 
