คุกในใจ

คุกในใจ

ทหารผ่านศึกวัยชรา ที่รอดตายจาก โดนจับไปเป็นเชลยและถูกเกณฑ์ มาสร้างทางรถไฟสายมรณะข้ามแม่น้ำแคว ได้มาเจอกันในงานวันรำลึกถึงผู้เสียชีวิตในสงครามโลก ชายคนที่หนึ่ง ถาม ชาย อีกคนว่า

“ คุณยกโทษให้กับพวกญี่ปุ่นที่ทรมานพวกเราไปหรือยัง “

“ผมไม่มีวันจะลืมเรืองที่เลวร้ายแบบนั้นได้หรอก และผมก็ให้อภัยกับพวกที่ทรมานพวกเรา และฆ่าเพือนของผมไม่ได้หรอก!!”
ชายคนที่2 ตอบ

“สำหรับผม.. ผมให้อภัยและลืมเรื่องร้ายๆ เหล่านั้นไปแล้ว ผมออกจากคุกแห่งนั้นแล้ว แต่คุณยังติดอยู่ในคุกอยู่เลย!!!”
ชายคนที่1พูด


**********************


คุกในทางโลกเราจะออกมาได้ ต่อเมื่อ ผู้คุมเปิดประตูให้เราออกมา.. แต่คุกในใจมันไม่มีประตู เราจะเดินออกมาตอนไหนก็ได้!!
แต่ทำไม?? เราถึงไม่ยอมออกจากคุกที่เราทำขึ้นขังใจของเราให้เป็นทุกข์!!
โดยการไม่ยอมลืมเรื่องร้ายในอดีต ไม่ยอมให้อภัยคนที่เคยทำร้ายเรา
แล้วก็คอยคิดถึงมันอยู่เรื่อยๆ และเจ็บปวดทุกครั้งที่คิดถึงมัน!!!


หรือแม้แต่ไม่ยอมให้อภัยตัวเอง... เมื่อเราทำผิดพลาด...
จะต้องใช้เวลาอีกนานไหม? ที่เราจะเข้าใจว่า
เราเป็นมนุษย์นะ!!! การทำผิดพลาดเป็นของคู่กับการเกิดเป็นคน!!
เราทำ"ผิด"ก็เพื่อจะได้เรียนรู้ที่จะทำให้"ถูกต้อง"ในครั้งหน้า!!!!


ถ้าเราคิดได้ว่า แค่เราก้าวออกจากคุกที่เราทำขึ้น
เราจะพบกับ "อิสรภาพ และความสุข"
ไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะจมอยู่กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
เราจะให้อภัยทุกๆคนรวมทั้งตัวเอง และก้าวต่อไปอย่างเป็นสุข..
เพราะชีวิตนี้สั้นนัก....
โดย....ย่าชอบเล่า

tamdee.net