การให้ที่แท้จริง

ใจให้ไป  การให้ที่แท้จริง Emerson กล่าวไว้ว่า “แก้วแหวนเงินทองหาใช่ของขวัญไม่ แต่เป็นเพียงการหลีกเลี่ยงที่จะให้ของขวัญแท้ ของขวัญแท้ คือการให้ส่วนหนึ่งของชีวิตตนเองแก่ผู้อื่น” เราให้ตัวเรา เมื่อเราให้ของขวัญที่มาจาก หัวใจ (Heart) คือ ความรัก ความเมตตา ความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจ ความอดทน การให้อภัย เราให้ตัวเรา เมื่อเราให้ของขวัญที่มาจาก จิตใจ (Mind) คือ ความนึกคิด ความใฝ่ฝัน อุดมคติ ความมีวินัย เราให้ตัวเรา เมื่อเราให้ของขวัญที่มาจาก จิตวิญญาณ (Spirit) คือ คำอธิษฐาน จินตนาการ ความสวยงาม ความปรารถนา ความสงบ ความศรัทธา เราให้ตัวเรา เมื่อเราให้ของขวัญที่เป็น เวลา (Time) เมื่อเรามีเวลาให้ผู้อื่นมากขึ้น เราให้ตัวเรา เมื่อเราให้ของขวัญที่เป็น คำพูด (Words) คือ การให้กำลังใจ จรรโลงใจ คำชี้แนะ เราควรที่จะให้ตัวเรา ด้วยการ เป็นดั่งแสงอาทิตย์ ที่ให้ความอบอุ่นแก่โลก เราควรให้การเป็น คนดี แก่ชุมชนและสังคม เราควรให้การเป็น พลเมืองดี แก่ประเทศชาติ เราควรให้การเป็น สามีภรรยา และพ่อแม่ที่ดี แก่ครอบครัว ของขวัญดีงามที่สุดซึ่งมนุษย์พึงให้ คือ การให้ชีวิตที่สร้างสรรค์แต่สิ่งดีงาม ให้มากเกินไปบางทีก็ไร้ค่า บางทีความคิดนี้อาจจะไม่ถูกต้อง ต้องมองด้วยว่าเราให้ใคร ให้เพื่ออะไร และให้ไปทำไม หากให้ไปแล้วไม่หวังอะไรตอบแทน ให้เท่าไรก็ไม่มีวันไร้ค่า. . . การให้คือการรับ การให้ (Giving) แท้จริงคือความเอาใจใส่อาทรต่อผู้อื่น ไม่จำเป็นต้องแสดงออกด้วยวัตถุก็ได้ มาดูตัวอย่างง่าย ๆ ของการให้กันค่ะ.. การตั้งใจรับฟังผู้อื่นพูดระบายความในใจให้เราฟัง ก็คือวิธีการให้อย่างหนึ่งเพราะเมื่อเขาระบายความทุกข์ที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจออกมาได้ เขาก็จะรู้สึกว่า ในโลกนี้ยังมีคนเอาใจใส่เขาอยู่ และโลกยังเปี่ยมด้วยความหวังเพียงความใส่ใจอาทรเล็กน้อยก็คือการให้ที่มีค่าใหญ่หลวงแล้ว ในแถบเอเชียกลาง มีทะเลทาบอยู่ 2 แห่ง คือทะเลสาบกาลิลี และเดดซี ทะเลสาบทั้งสองได้รับน้ำจากแม่น้ำจอร์แดนเหมือนกันแต่มีความแตกต่างกันตรงที่ ทะเลสาบกาลิลี มีสิ่งมีชีวิตทั้งพืช และสัตว์น้ำนานาพันธุ์อาศัยอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์จึงสามารถให้อาหารแก่ผู้คนที่อาศัยอยู่ตามชายฝั่งมากมาย ในทางตรงกันข้ามทะเลสาบเดดซีเป็นทะเลแห่งความตายสมชื่อ น้ำในเดดซีเค็มมากระดับความเค็มของมันได้ทำลายสิ่งมีชีวิตวายวอดไปหมดแม้แต่คน หากเผลอไผลไปดื่มกินน้ำในทะเลสาบเดดซีเข้า ก็อาจถึงกับเจ็บไข้ได้ป่วยได้ เรื่องราวของทะเลสาบกาลิ ลีและเดดซี ได้ให้ข้อคิดที่มีค่าแก่เรา คือ หากเรานำความรู้ที่ได้มาใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ผู้อื่น ตนเองก็จะได้ประโยชน์ด้วยปัญญาของเราจะเพิ่มพูนขึ้น เพราะ "การให้" และ "การใช้" ความรู้ที่ได้มา แต่ถ้าหากเราเก็บงำความรู้ไว้กับตัวหมด ไม่ยอมให้ และใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นแม้แต่น้อย เราก็จะเหมือนกับเดดซีไม่มีโอกาสที่จะเจริญเติบโตได้ เพราะฉะนั้นเราต้องให้ (Give) จึงจะได้รับ (Receive) ถ้าหากชาวนาไม่ให้เมล็ดข้าวแก่พื้นดิน แล้วเขาจะมีโอกาสเก็บเกี่ยวข้าวได้อย่างไร? คนเรามีศักยภาพและมีจิตใจที่เอื้ออาทรต่อผู้อื่นทุกคนขอเพียงแต่เราขุดเอาศักยภาพและความเอื้ออาทรที่มีอยู่ภายในส่วนลึกของจิตใจออกมาเราก็จะรู้จักเอาใจใส่คนอื่น และรู้จักให้ จงพูดกับตัวเองตั้งแต่บัดนี้ ว่า... ทุกๆ วันข้าพเจ้ามีโอกาสมากมาย ที่จะให้บางสิ่งบางอย่างแก่ผู้อื่น (Every day I have many chances to give something to others.) http://www.mosothai.com/