คุณครูทอมป์สัน กับ นักเรียนเท็ดดี้

คุณครูทอมป์สัน กับ นักเรียนเท็ดดี้

คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป. 5 ของครูทั้ง ชั้น ซะแล้ว

ตั้งแต่วันแรกเลยด้วย คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมด เลย

แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนนึง

ชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์

ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึงและ สังเกต ว่า เขาไม่ค่อย

เล่นดีๆ กับเด็ก คนอื่นเท่าไหร่

ว่าเสื้อผ้าของเขาสกปรก และ เค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาด้วยแหละ

และบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วย ถึง ขั้นที่ ว่าครูทอมป์สันสนุก

กับการตรวจงานของเท็ดดี้ ด้วยหมึกสีแดง กากบาทไป หนาๆ

และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไปบนหัวกระดาษ

ที่โรงเรียนที่คุณครู ทอมป์สัน สอน

คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย

และครูก็ไม่ยอม ตรวจประวัติ ของเท็ดดี้จนกระทั่ง

เหลือแฟ้มสุดท้าย แต่เมื่อคุณครูตรวจแฟ้ม เข้า

ครู ทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลยครับ

เมื่อพบว่าครูชั้น ป. 1 ของ เท็ดดี้วิจารณ์ มาว่า

"น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบ

ร้อย มารยาทดี เป็นเด็กที่ น่ารักมากทีเดียว"

คุณครูที่สอนเท็ดดี้ ตอน ป.2 เขียน ว่า

"เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน

แต่กำลังมี ปัญหา เพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนักและ

ชีวิตทางบ้านต้องลำบาก มาก แน่ๆ"

คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป. 3 เขียนว่า

"เขาเสียใจมากที่ เสียแม่ ไป เขาพยายามเต็มที่แล้ว

แต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรัก ความสนใจเขา เท่า ไหร่

และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งผลกระทบต่อเขาแน่ๆ

ถ้าไม่มีคนยื่นมือ เข้า มาช่วยเหลือ"

คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า

"เท็ดดี้ไม่ ยอม เข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียน

เท่าที่ควรไม่ค่อยมีเพื่อน และหลับใน ห้อง เรียน"

ตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว และอับอาย

ในการ กระทำของ ตนเองมาก ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก

เมื่อนักเรียนในห้องซื้อของ ขวัญวัน คริสต์มาสมาให้

ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้นแต่

ของเท็ดดี้ ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ

ในกระดาษลูกฟูกหนาๆ ที่ได้มา จากถุง ใส่กับข้าว

ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดู

กลางกอง ของขวัญ อื่นๆ เด็กบางคนเริ่มหัวเราะ

เมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ ไม่ครบเส้น

และขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่เธอ

แต่ครูก็หยุด เสียง หัวเราะของเด็ก ๆ

เมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้นสวยเพียงใด สวม

มัน ไว้ที่ข้อมือ และฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วย

เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ อยู่เย็นให้นาน พอที่จะพูดว่า

"ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ ผม

เคยหอมเลย ครับ"

หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้าน ครูทอมป์สัน

ก็ร้องไห้อย่าง นั้นเป็นชั่วโมง วันนั้นเอง

คุณครูเลิกสอนหนังสือ เลิกสอนการ เขียน

และ เลิกสอนเลขคณิต คุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทน

คุณครูทอมป์สันเอา ใจใส่เท็ดดี้ เป็นพิเศษ

เมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็กลับมา

มี ชีวิตชีวาอีก ครั้ง ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่

เขาก็ยิ่งตอบรับเร็ว ขึ้นเท่านั้น

ภายในสิ้นปีนั้น เท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดใน

ห้อง และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน

เท็ดดี้ก็ได้กลายไป เป็น" ศิษย์โปรด " ของครู

หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู จดหมาย นั้น

มาจากเท็ดดี้ บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี

หกปีต่อ มาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก บอกว่าเขาเรียน

จบ ม.ปลายแล้ว ได้ที่ สามใน ทั้งระดับ และคุณครูยังคงเป็นครู

ที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาใน ชีวิต

สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีก บอกว่าแม้ว่า

ชีวิตเขา จะลำบากบ้าง เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือ

และจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ด้วย

เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง (เหรียญทอง)

และยังย้ำกับครูทอมป์สัน ว่า คุณ ครูเป็นครูที่ดีที่สุดและ

เป็นครูคนโปรดในชีวิตเขา

จาก นั้นสี่ปีผ่านไปแต่ จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มา

ครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่ เขาได้รับปริญญาตรี แล้ว

เขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด

จดหมายนั้น อธิบายว่าคุณครูยัง เป็นครูคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี

แต่ตอนนี้ชื่อของเขายาว

ขึ้นอีกหน่อย จดหมาย นั้นลงชื่อว่า

นพ. ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์

เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่า ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก

เท็ดดี้ บอกว่า เขาได้เจอสาวคนนึง และก็จะแต่งงานกัน

เขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไป เมื่อสองสามปีก่อนและ

เขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สัน จะตกลงมานั่งในที่นั่ง สำหรับ

แม่เจ้าบ่าวในงาน แต่งงานหรือไม่

แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไร ขึ้น

คุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัด หายไปหลายลูก

และ ต้องฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่เขาฉีดตอน

ที่ฉลอง เทศกาลคริสต์มาสครั้ง สุดท้ายด้วยกัน

ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย

และคุณ หมอเท็ดก็กระซิบในหู คุณครูทอมป์สันว่า

"ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัว ผม

ขอบคุณมากที่ทำ ให้ผมรู้สึกสำคัญและแสดงให้ผมเห็น

ว่าผมสามารถที่จะ เปลี่ยนแปลง สิ่งต่างๆ ได้ "

ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้า ว่า

"หมอเท็ด เธอเข้าใจ ผิดแล้วแหละ เธอต่างหากที่สอนครู

ว่า ครูสามารถ เปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้

ครูไม่รู้จักการสอนจนกระทั่งครูได้พบ ได้รู้จักเธอ นั่นแหละ"

เติมเต็ม หัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่ วันนี้...........

ส่งต่อเรื่องนี้ไปให้คน อื่นได้อ่านด้วยและโปรดจำว่า ไม่ ว่าคุณจะไปไหน

หรือทำอะไร คุณจะมีโอกาสที่จะ สัมผัสและ/หรือเปลี่ยนอนาคตของ คนอื่นเสมอ

ขอให้คุณสัมผัสและเปลี่ยนอนาคตของ คนอื่นในทางทีดีด้วย ล่ะ

Ranthong.com