เพราะเธอคือคนแรก

คนแรก - เจมส์ เรืองศักดิ์ เพราะเธอคือคนแรก โดย : ชัยพล กฤตยาวาณิชย์ สถิติง่ายๆ ที่ผมทำกับเพื่อนฝูง “รักครั้งแรกจะเป็นรักที่จดจำเสมอ” ไม่ว่าจะจบด้วยทุกข์ สุข หรือลงเอยแบบไหน ความทรงจำนั้นๆ จะไม่กลายเป็นฝุ่นสีจาง ถึงขนาดบางคนที่แต่งงานแล้ว ถ้าลองไปเลียบๆ เคียงๆ ให้ตายยังไง ก็จะจำแฟนคนแรกได้ไม่รู้ลืมเลือน ในวิชามาร์เกตติ้งที่สอน ผมยังบอกลูกศิษย์ว่าหลายสำนักเอาวิธีคิดนี้ไป Apply เป็น กลยุทธ์รักแรกพบ หรือ POME (Point of Market Entry) ที่แสนคลาสสิค ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัย ทฤษฏีบอกไว้ชัดครับ เมื่อผู้บริโภคเริ่มต้นใช้แบรนด์อะไร ก็มักจะติดยี่ห้อนั้นจนโต ประมาณว่ารักแล้ว รักเลย ถ้ายี่ห้ออื่นไม่ดีจริง ชาตินี้ก็ไม่เปลี่ยน เพื่อนผมคนหนึ่ง พกบัตรเครดิตหลายใบมาก แต่ก็ใช้ใบแรกที่ได้เป็นประจำ พอถามก็ร้องอ๋อ เหตุเพราะภูมิใจกับเครดิตที่แบงก์หนึ่งหยิบยื่นให้ตั้งแต่ตอนจบใหม่ๆ ผมเองก็ฝังใจกับร้านอาหารที่พ่อแม่พาไปในวัยเด็ก ถึงตอนนี้ก็ยังกลับไปหารสมือเดิมๆ ในใจไม่ค่อยแคร์ว่าร้านจะดูเก่าแค่ไหน หรือโทรมไปบ้างก็ตาม ฉะนั้น การทำให้ประทับใจเมื่อแรกเห็นจึงเป็น “คีย์เวิร์ด” นักการตลาดต้องทำให้ลูกค้ารัก เมื่อครั้งแรกเจอ และแรกใช้ เพราะประสบการณ์ดีๆ จะเข้าไปตอกหมุดฝังเข็มในหัวใจ พูดถึงเรื่องนี้ ผมยังจำได้ดี ในคลาสหนึ่งสมัยมัธยมต้น คุณครูภาษาไทยสอนให้เด็กในห้องรู้จักความกตัญญู รักและบูชาพระคุณของครูบาอาจารย์ทุกท่านที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้ แต่ที่ไม่ธรรมดา เพราะคุณครูเล่าต่อว่า ยิ่งถ้าใครได้ชื่อเป็นครูคนแรกของทุกๆ เรื่อง จะได้ใจและจดจำเป็นพิเศษ เพราะถ้าไม่มีท่านเหล่านั้น ก็ไม่มีครูที่เป็นตัวเป็นตน เป็นคนที่ทำหลายๆ อย่างเป็นในวันนี้ จึงไม่แปลกใจถ้าคุณครูจะจำคนที่สอนบวกเลขเป็นคนแรกได้ แถมยังเอ่ยชื่อคนที่สอนพิมพ์ดีดภาษาไทย คนที่สอนเปียโนให้ตอนแรกสุด จนถึงคนที่สอนให้ว่ายน้ำเป็น เพื่อจะได้เอาตัวรอดตอนตกทะเล ผมจำคำที่ครูสอนได้อย่างดี จนมาวันนี้ แม้ผ่านมาเป็นสิบปี ผมเองก็ยังระลึกได้เสมอว่าใครคือครูคนแรกในบริบทของการทำงานที่สอนผมหลังจากก้าวขาออกจากรั้วมหาวิทยาลัย แค่ได้หลับตา นึกภาพ ผมก็จำคำที่พี่สอนผมได้ ตั้งแต่ให้มีสัญชาติญาณการเอาตัวรอด ความมีน้ำอดน้ำทน การมีทัศนคติที่ดีต่องาน และเพื่อนพ้องน้องพี่ และอีกสารพัด ยอมรับครับว่า ผมเคยเสียน้ำตาให้พี่บ้าง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมโกรธหรือเกลียดพี่เลย ตรงกันข้าม กลับคิดว่าพี่ก็คือวัคซีนดีๆ ที่ทำให้ผมก้าวมาถึงวันนี้ อย่างไม่ต้องเจ็บต้องป่วย แล้วพวกเราหล่ะครับ เราได้นึกถึงคุณครูคนแรกมากน้อยแค่ไหน ได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยม นัดกินข้าว หรือพูดคุยไต่ถามสารทุกข์ สุขดิบกับพี่ๆ เขาหรือเปล่า? ผมเชื่อว่า แค่เราได้อวยพรวันเกิด หรือส่ง Text อวยพรปีใหม่ให้เจ้านายเก่า ก็เท่ากับได้เติมน้ำหล่อเลี้ยงให้เขามีความสุข และพร้อมจะทำหน้าที่เป็นนายที่ดีต่อไปไม่รู้จบ เพื่อนของผมคนหนึ่งเล่าว่า หลายวันก่อนได้มีโอกาสเจอลูกน้องเก่า แวบแรกก็ดีใจที่หลังไถ่ถาม พบว่ากำลังจะได้เป็นใหญ่เป็นโตในองค์กร แต่ที่น่าเสียใจสุดๆ เพราะเด็กคนนี้เปลี่ยนไป สรรพนามที่เคยเรียกเพื่อนผมว่า “พี่” ก็เปลี่ยนเป็น “คุณ” แทน สีหน้าสีตาก็ไม่เหมือนเด็กคนเดิม มีความทะนงตัว ต่างกับคนที่ไร้เดียงสา และไม่ประสีประสาในตอนจบใหม่ แม้จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ หากโชคนำพาหรือวาสนาให้วันนี้เรามีหน้าที่การงานที่รุดหน้าไปไกล แต่สำหรับผมแล้ว “เจ้านายเก่า” ก็คือ “เจ้านายเก่า” วันยังค่ำ และคำๆ นี้จะไม่มีอะไรมาเปลี่ยน จึงจะน่ารักกว่ามั๊ย? หากความเคารพที่มีให้กันไม่เปลี่ยนแปลง เคยนับถือกันยังไง ก็ให้ใจกันอย่างนั้น ผมเชื่อเองว่า คนเราไม่ควรทะนงตัว เพราะใครเลยจะรู้ว่าวันพรุ่งนี้ ชะตาชีวิตเราอาจจะเปลี่ยนไป สอดคล้องกับที่พุทธศาสนาได้สอนผมว่าความไม่แน่นอนก็คือความแน่นอนในที่สุด มองในมุมกลับ เมื่อเราเองก็อาจสวมบทเป็น “ครูคนแรก” ได้ เราจึงต้องให้ความสำคัญกับคำๆ นี้ ไม่แพ้กัน ผมบอกลูกน้องเสมอ “ครู” ใครๆ ก็อาจเป็นได้ แต่เป็นได้ดี หรือเปล่าอีกเรื่อง… ความรู้มีไว้ จงอย่าได้กั๊กเป็นอันขาด อะไรสอนได้ สอนให้หมด ยิ่งหมดหน้าตักก็ยิ่งดี เพราะเท่ากับตัวเราจะได้หาน้ำใหม่มาเสริมตัวเองด้วย แต่อย่าสอนให้ทำ โดยไม่สอนให้คิด เพราะนักคิดคือพื้นฐานของคนที่จะเติบโตในอนาคต ที่สำคัญ อย่ามีแค่เรื่องานอย่างเดียว ครูที่ดีต้องสอนการใช้ชีวิตด้วย ปลูกฝังทัศนคติเชิงบวกในการทำงาน เพราะเด็กจบใหม่เพิ่งเข้างาน ก็ไม่ต่างจากผ้าขาวครับ ต้องสอนให้เขาใช้ชีวิตในสังคมคนทำงานที่มีความซับซ้อน มีตัวจริง ตัวปลอมเต็มไปหมดให้ได้ สัปดาห์ที่แล้ว ผมบอกลูกศิษย์ในคลาสมาร์เกตติ้งว่า รู้มั๊ย ใครคือนักบินอวกาศที่ลงดวงจันทร์เป็นคนแรก? คำตอบที่ผมได้รับคือ “นีล อาร์มสตรอง” แต่ครั้นผมถามว่าใครคือคนที่สอง ฉับพลันก็อึ้งทั้งห้อง เพราะไม่มีใครตอบได้… ผมเองก็ไม่รู้ นิทานเรื่องนี้สอนผมว่า ถ้าไม่เป็นคนแรก อย่าเป็นซะดีกว่า เพราะโลกนี้ไม่มีใครจำเบอร์สอง ถ้าเราได้เป็นครูคนแรกในองค์กร ที่ First jobber รัก ผมว่าลูกศิษย์คงจำเราไปจนวันตายครับ http://bit.ly/rqx4aJ http://swhappinessss.blogspot.com