หน้าที่ กับ หน้าตา

หน้าที่คือธรรมะ หน้าที่ กับ หน้าตา หน้าตา เป็นสิ่งที่เลือกไม่ได้ ว่าต้องมีหน้าตาอย่างนั้นอย่างนี้ หรือจะตกแต่งให้สวย หล่อ งาม อย่างไรนั้นอาจจะพอแต่งได้ แต่แล้วก็กลับมาเหมือนเดิม เมื่อล้างเมื่อเปลี่ยนสภาพ ชรา แก่เฒ่าไป หรือมีโรคภัย เบียดเบียน แต่ สิ่งที่สามารถดำรง คงมั่น ยั่งยืน หรือ สามารถพัฒนาเปลี่ยนแปลง เลือกได้ ทำได้ ศัลยกรรม ตกแต่งให้งดงาม เลื่องลือได้ ให้คนยกย่องได้จริงๆ คือ หน้าที่ หน้าที่มี ๒ ประเภท คือ หน้าที่โดยแต่ง กับ หน้าที่อัตโนมัติ - หน้าที่โดยแต่ง คือ แต่งตั้งให้เป็นอย่างนั้น อย่างนี้แล้วแต่จะแต่ง แล้วแต่งจะตั้ง (เป็นนายก เป็นหัวหน้า เป็นนาย เป็นบ่าว เป็นรัฐมนตรี เป็นต้น เป็นหน้าที่โดยโดยแต่งตั้ง) - หน้าที่โดยอัตโนมัติ เช่น หน้าที่มนุษย์ หน้าที่พ่อ หน้าที่แม่ หน้าที่ผัว หน้าที่เมีย หน้าที่ลูก เป็นต้น เป็นหน้าที่โดยอัตตโนมัติ คือ เมื่อเกิดมาก็ต้องเป็น ไม่เป็นไม่ได้ ทั้ง ๒ นั้น เหมือนกันตรงที่ต้องทำหน้าที่ของตนทั้งสิ้น แต่แต่ละคนกลับทำไม่เหมือนกัน ดังจะว่าต่อไปนี้ หน้าที่ดี ก็มีหน้าชูราศี หน้าตาดี แต่ขี้เกียจ คนเหยียดหยาม หน้าที่นั้น สำคัญกว่า คนหน้างาม หน้าตาดี หน้าที่ทราม ไม่งามเลย หน้าที่ของมนุษย์ ต้องศึกษา หน้าที่พ่อค้า ต้องรู้จักผลกำไร หน้าที่ศิลปิน ต้องรู้จักศิลปะ หน้าที่ของพระ ต้องรู้จักสอนมนุษย์ หน้าที่ชาวพุทธ ต้องรู้จักปฏิบัติ หน้าที่ของผู้นำ ต้องรู้จักวินัย หน้าที่ของผู้ใหญ่ ต้องรู้จักพรหมวิหาร* หน้าที่ของสมภาร ต้องรู้จักปกครอง หน้าที่ของน้อง ต้องรู้จักเคารพพี่ หน้าที่ของคนดี ต้องรู้จักเว้นชั่ว หน้าที่ของคนกล้า ต้องรู้จักความจริง หน้าที่ของผู้หญิง ต้องรู้จักการเรือน หน้าที่ของเพื่อน ต้องรู้จักเกรงใจ หน้าที่ของคนใช้ ต้องรู้จักเจ้านาย หน้าที่ของคนใกล้ตาย ต้องรู้จักพุทโธ หน้าที่ของคนใกล้บวช ต้องรู้จักอุปัชฌาย์ * พรหมวิหาร แปลว่า ธรรมของพรหมหรือของท่านผู้เป็นใหญ่ พรหมวิหารเป็นหลักธรรมสำหรับทุกคน เป็นหลักธรรมประจำใจที่จะช่วยให้เราดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างประเสริฐและบริสุทธิ์ หลักธรรมนี้ได้แก่ เมตตา ความปรารถนาให้ผู้อื่นได้รับสุข กรุณา ความปราถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ มุทิตา ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี อุเบกขา การรู้จักวางเฉย ที่มา : แว่วมา กับเสียงธรรม (พระมหาสถาพร) http://swhappinessss.blogspot.com