หนูชื่อหลินปิงค่ะ

หนูชื่อหลินปิงค่ะ เป็นลูกแม่หลินฮุ่ย คุณๆอาจจะสงสัยว่า วันๆนึง หนูอยู่ที่นี่ต้องทำอะไรบ้าง นอกจาก...นอน... นอน... แล้วก็นอน... แหม...หนูก็ไม่ได้ขี้เกียจขนาดน้าน... ไม่เชื่อเดี๋ยวปั๊ดหวดด้วยคมแฝกซะนี่!! แม่ฮุ่ยสอนหนูว่า หนูเป็นผู้หญิง ต้องรู้จักทำงานบ้านงานเรือนไว้บ้าง เช่น ถูบ้าน... ถูๆๆๆๆให้สะอาดทุกซอกทุกมุม หนูช้ำมาก...กระซิกๆ แล้วก็ซักผ้า หนูซักเก่งนะ นอกจากนี้ แม่ฮุ่ยยังบอกอีกว่า แม่ฮุ่ยและลูกปิงถึงเป็นชาวจีน แต่ก็อยู่เมืองไทย หนูต้องช่วยหารายได้ให้เขา เพราะเขาเลี้ยงดูเราอย่างดี เช่นการผลิตตะเกียบส่งไปขายที่จีน จีนได้ตะเกียบ ไทยได้เงิน win-win แต่ไม้ที่แม่ฮุ่ยเอาไปทำตะเกียบนั่นมันคมแฝกหนู~~~~ แต่หนูก็ยังเป็นเป็นเด็กนะ ให้ทำงานทั้งวัน หนูก็เบื่อๆแหละ มันต้องมีเล่นบ้าง แต่เล่นในบ้านนานๆ มันก็เบื่อๆนะ หนูอยากออกไปดูโลกภายนอกบ้าง หนูก็เลยพยายาม...แหกคุก!! ครั้งแรกๆหนูทำไม่สำเร็จหรอก โดนพี่เลี้ยงจับได้ ก็เลยโดนส่งกลับเข้ามา แต่หนูก็ไม่ยอมนะ แม่ฮุยบางทีก็ใจดี ร่วมมือกับหนู ช่วยดูต้นทางให้ ตอนแรกหนูก็ดีใจนะ ข้างนอกนี่ของเล่นเยอะกว่าข้างในอีก แต่หนูก็พบว่าโลกภายนอกมันโหดร้ายจริงๆ T^T หนูตกลงมาคราวนั้น หนูเจ็บมาก ต้องไปหาหมอ หมอบอกหนูว่า ต้องฉีดยานะ แต่หนูกลัวเข็มมาก ก็เลยจะหนี แต่ว่า...T^T หนูเลยเข็ดแล้ว กับโลกภายนอก กลับเข้าบ้านดีกว่า T^T แต่ว่า...ก้นหนูติดกรงงงงงงง T^T หนูดิ้นรนอยู่ตั้งนานแน่ะ พอหนูกลับมา แม่ฮุ่ยก็ถามว่า เป็นยังไงล่ะ ซนดีนัก แม่ฮุ่ยก็เลย...ถีบ...สั่งสอนหนูไปอีกที T^T คืนนั้น แม่ฮุ่ยก็สั่งสอนหนู บอกให้หนูเป็นเด็กเรียบร้อย ทำตัวให้สมเป็นกุลสตรีแบบแม่...-_-" หนูนอนทบทวนคำสั่งสอนของแม่ฮุ่ยอยู่นาน... แล้วหนูก็เลยต้องทำตามแม่... ถึงหนูจะดื้อ จะซนไปบ้าง แต่หนูก็รักแม่นะ แล้วยังไงมาเจอหนูปิงกับแม่ฮุ่ยได้ที่เชียงใหม่นะคะ บ๊ายบายค่า Zzz...