Sometimes When We Touch

Sometimes When we Touch เพลง : Sometimes When We Touch ศิลปิน : Olivia You ask me if I love you And I choke on my reply I'd rather hurt you honestly Than mislead you with a lie And who am I to judge you On what you say or do? I'm only just beginning to see the real you And sometimes when we touch The honesty's too much And I have to close my eyes and hide I wanna hold you til I die Til we both break down and cry I wanna hold you till the fear in me subsides Romance and all its strategy Leaves me battling with my pride But through the insecurity  Some tenderness survives I'm just another writer Still trapped within my truth A hesitant prize fighter Still trapped within my youth And sometimes when we touch The honesty's too much And I have to close my eyes and hide I wanna hold you til I die Til we both break down and cry I wanna hold you till the fear in me subsides At times I'd like to break you  And drive you to your knees At times I'd like to break through And hold you endlessly At times I understand you  And I know how hard you've tried I've watched while love commands you And I've watched love pass you by At times I think we're drifters Still searching for a friend A brother or a sister But then the passion flares again And sometimes when we touch The honesty's too much And I have to close my eyes and hide I wanna hold you til I die Til we both break down and cry I wanna hold you till the fear in me subsides เธอเอ่ยถามว่า ฉันรักเธอไหม ฉันไม่รู้จะตอบเช่นไร จะกล่าวด้วยความสัตย์จริงที่อาจทำร้ายจิตใจเธอ หรือจะเอ่ยคำหลอกเพื่อให้หลงเข้าใจผิด ฉันจะเชื่อได้อย่างไรกับสิ่งที่เธอพูด หรือ สิ่งที่เธอแสดง เพราะฉันเพียงเพิ่งจะเริ่มเห็นตัวตนอันแท้จริงของเธอ แต่เมื่อเราได้สัมผัส ความสัตย์จริงที่มีมากมายได้บังเกิดขึ้น ฉันหลับตาเพื่อปิดบังมันไว้ ความจริงนั้นคือ ฉันต้องการอยู่ใกล้คุณตราบจนนิรันดร ตราบจนวันสุดท้ายของฉัน ตราบจนวันที่เราร้างลา ตราบจนวันที่ความกลัวในใจฉันมลายไป ความหวานชื่นแห่งรักได้ต่อสู้กับความถือตัวของฉัน ตลอดช่วงเวลาแห่งความไม่แน่นอนก็ยังคงมีความความนุ่มนวลอยู่ ฉันเป็นเพียงนักประพันธ์อีกคนหนึ่ง ที่ยังติดอยู่กับความจริงในใจ เป็นเพียงนักล่ารางวัลที่โลเลหลงติดอยู่ในความเป็นเด็ก แต่เมื่อเราได้สัมผัส ความสัตย์จริงที่มีมากมายได้บังเกิดขึ้น ฉันหลับตาเพื่อปิดบังมันไว้ ความจริงนั้นคือ ฉันต้องการอยู่ใกล้คุณตราบจนนิรันดร ตราบจนวันสุดท้ายของฉัน ตราบจนวันที่เราร้างลา ตราบจนวันที่ความกลัวในใจฉันมลายไป บางครั้งฉันอยากจะทำให้เธอทุกข์ทรมานใจและคุกเข่าอ้อนวอน บางครั้งฉันอยากจะฝ่าฟันให้ผ่านพ้นไป และอยู่กับเธอนิรันดร บางครั้งฉันก็เข้าใจเธอและรู้ว่าเธอได้พยายามมากมายเพียงใด ฉันเฝ้ามองในขณะที่ความรักได้นำทางเธอมา และมองเห็นความรักได้อันตรธานผ่านเธอไป บางครั้งฉันคิดว่า เราคงเป็นคนที่ล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมาย เพื่อมองหาเพื่อน หาพี่ชาย หรือ น้องสาว จนความรักจะเบิกบานขึ้นอีกครั้ง แต่เมื่อเราได้สัมผัส ความสัตย์จริงที่มีมากมายได้บังเกิดขึ้น ฉันหลับตาเพื่อปิดบังมันไว้ ความจริงนั้นคือ ฉันต้องการอยู่ใกล้คุณตราบจนนิรันดร ตราบจนวันสุดท้ายของฉัน ตราบจนวันที่เราร้างลา ตราบจนวันที่ความกลัวในใจฉันมลายไป จนวันที่เราร้างลา จนวันที่ความกลัวในใจฉันมลายไป รักก็ไม่ได้...จะตัดใจก็ทำไม่ลง มันเป็นความไม่แน่ใจของคนคนหนึ่ง ที่จะตอบรับความรักจากคนที่เค้ารัก ใจหนึ่งอยากจะกอดเธอไว้ตลอดไป อีกใจก็กลัวว่าอนาคตอาจจะต้องเจ็บช้ำ ความรักเริ่มต้นทำไมต้องสุข จุดจบทำไมต้องเศร้า ความรักของเราแต่ละคนอาจเริ่มต้นจากการพบกันโดยบังเอิญ มีเพื่อนแนะนำให้รู้จักกันตอนไปงานเลี้ยง งานวันเกิดเพื่อน ทำงานที่เดียวกัน หรือรู้จักมักคุ้นกันตั้งแต่ยังเด็ก ฯลฯ ไม่ว่าเราจะพบเจอกันด้วยเหตุการณ์แบบไหน การเริ่มต้นของความรักก็มักเริ่มจากความสุขและความงดงามเสมอ มีความทรงจำและความประทับใจในกันและกันจนต้องสานสัมพันธ์ต่อ ทำความรู้จักตั้งแต่ผิวเผินจนมาเป็นคนรักกันในที่สุด แต่ใครจะไปรู้ว่าความรักครั้งนี้จะลงเอยอย่างไร ไม่ว่าจุดเริ่มต้นจะเป็นเช่นไร สุดท้ายก็มีแต่ความเศร้าอยู่ดี แม้เราจะพยายามทำใจให้ยอมรับกับความไม่แน่นอนบ้างแล้วส่วนหนึ่ง แต่เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ ก็ไม่มีใครห้ามน้ำตาไม่ให้มันไหลได้เลยสักคน ความรักนั้นมักถูกมองว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทุกคนจะให้ความสำคัญกับมันมากเป็นพิเศษ และพยายามสืบเสาะหาใครคนนั้นที่จะมาเป็นคู่ชีวิต เพื่อที่จะมาร่วมสร้างความสุข เสียงหัวเราะ มอบรอยยิ้ม มอบสิ่งดีๆ ให้แก่กัน สร้างอนาคตที่สดใส ใช้วันคืนและแบ่งปันความสุขความทุกข์ที่มีร่วมกัน เมื่อถึงวันนั้นเราจึงต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้มันอยู่กับเราไปนานๆ แต่ความรักมันก็เหมือนเรื่องอื่นๆ ในชีวิตที่เราได้แต่ทำให้ดีที่สุดเท่านั้น รักกันให้ดีๆ ทำแต่สิ่งดีๆ พูดแต่สิ่งดีๆ มอบแต่สิ่งดีๆ ให้คนที่เรารัก แต่มันจะลงเอยอย่างไรก็เป็นเรื่องของอนาคตที่ไม่อาจกำหนดผลได้ จะสมหวังหรือผิดหวังก็เป็นเพียงสิ่งที่สามารถจะเกิดขึ้นได้ทั้งสองทาง เราคงไม่อาจไปทัดทานอะไรได้ หากเขาเป็นคนที่ใช่...สุดท้ายมันก็คือใช่ แต่หากเขาไม่ใช่.. จะยื้ออย่างไรก็คงอยู่กับเราได้ไม่นานนัก กับคำถามที่ว่าความรักมักเริ่มต้นด้วยความสุข และจุดจบจะต้องเศร้า จึงไม่ใช่เรื่องจริงเสมอไป… บางบทจาก "โดดเดี่ยวเดียวดายให้มีสุข" โดย: ฤทธิรงค์ tamdee.net