ใครรู้ตัวว่าใจร้อนลองอ่านดูนะคะ

ผิดที่ฉันเอง Etc. MV  ใครรู้ตัวว่าใจร้อนลองอ่านดูนะคะ เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างของเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องเสียใจไปตลอดชีวิต ลองอ่านและพิจารณาดู....... “จะบีบแตรไล่ทำไมนักหนา  กับอีแค่ผมจอดทับเส้นกากบาทเหลือง คุณก็รีบ ผมก็รีบ ใคร ๆ ก็รีบกันทั้งนั้น ผมหันไปมอง ช่างเถอะ!  มันก็แค่แท็กซี่คันหนึ่ง เสียงแตรดังสนั่น แล้วจะให้ทำไงล่ะ รถคันหลังก็จ่อมาซะติด ช่างมันเถอะ ผมเหยียบคันเร่งกระชากรถออกจากสี่แยก ขยับไปได้นิดเดียว แท็กซี่คันนั้นก็ปาด แทรกรถคันที่ตามหลังผมทันที บีบแตรและเปิดไฟสูงต่ำไล่ผมมาตลอด การจราจรค่อนข้างคับคั่ง แต่ก็ไม่เหลือวิสัย หากผมจะหลีกทางให้มันแซงขึ้นไปข้างหน้า ........ผมทำทุกวิถีทางที่ไม่ให้มันแซงหน้าไปได้  ถ้าแซงหน้าได้เมื่อไหร่ ผมจะเร่งแซงกลับไปทุกครั้ง แท็กซี่คันนั้นยังใช้ความเร็วอยู่เหมือนเดิม แซงซ้ายแซงขวา ปาดหน้าปาดหลังเค้าไปทั่ว ทำไมถึงได้รีบขนาดนี้ ผมเหยียบคันเร่งจนมิด แซงรถคันโน้นคันนี้ แล้วก็ไปปาดหน้ามันอีกครั้ง ชะลอความเร็วกันท่าไม่ให้มันแซงผม .............วันนี้ ผมลางานครึ่งวัน เพื่อมาตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแห่งนี้ จริง ๆ แล้วผมก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรหรอก เวลาของผมยังมีเหลือเฟือ รถติดไฟแดงอีกแล้ว แท็กซี่ที่ตามหลังผมมาติดๆ ปาดเข้าเลนซ้ายก่อนจะแซงหน้าผมไป คนขับหันมามองผมแล้วส่ายหน้า พยายามแทรกรถคันอื่นๆ เพื่อที่จะไปอยู่แถวหน้าสุด ผมปาดรถเข้าช่องว่างตามไป เหยียบคันเร่งปาดเข้าขวาแล้วปาดเข้าซ้าย ตัดหน้ารถแท็กซี่ไปนิดเดียว เสียงเบรกของมันดังสนั่น หลุดจากไฟแดง รถของเราทั้งสองคันก็ปราดออกจากสี่แยก พร้อมๆ กัน ยังไงซะผมก็ไม่ยอมให้มันขึ้นหน้าหรอก เสียงแตรของแท็กซี่ดังไล่หลังมาไม่ขาดระยะ ..............ถึงซะที ผมเลี้ยวซ้ายเข้าโรงพยาบาล รับบัตรจอดรถจากยามแล้วแล่นเข้าสู่ลานจอด มันยังตามมาติดๆ ยังไม่เลิก ที่ล็อกเกียร์ วางอยู่บนเบาะหลัง ผิดนักก็คงได้ฟาดกันมั่งหรอก ผมขับรถเข้าที่จอด แท็กซี่ที่ตามก็จอดพร้อมๆ กันกับผม ประตูแท็กซี่ทั้งสี่ด้านเปิดผลัวะออกมาทั้ง ๆ ที่รถยังจอดไม่สนิทด้วยซ้ำ ............ทันใดนั้น ผมได้แต่ยืนตะลึง ทุกสิ่งทุกอย่างในรถคันนั้นเต็มไปด้วยเลือด ทั้งบนเบาะ ที่บานประตูด้านใน ไม่เว้นแม้กระทั่งบนเสื้อของคนขับแท็กซี่ ผู้ชายสูงอายุแต่งตัวมอมแมมคนนึงถูกอุ้มอย่างทุลักทุเลลงมาจากรถ เลือดเปรอะอยู่ทั้งบนลำตัวและใบหน้าของเขา รวมทั้งบนเนื้อตัวของหญิงสาวทั้งสองคนที่คอยประคองอยู่ เธอทั้งคู่ร้องไห้เสียงดัง โชเฟอร์แท็กซี่รีบวิ่งเข้าไปช่วยประคองชายสูงอายุ ผมยืนมองจนบุรุษพยาบาลวิ่งเข้ามา และนำชายคนนั้นขึ้นรถเข็น พร้อมทั้งปั้มหัวใจกันพัลวัล ผมได้แต่ยืนงง ทำอะไรไม่ถูก ..............คนแก่คนนั้น คงจะมีโอกาสรอดแน่ ๆ ถ้าผมไม่แกล้งเขา เขาอาจจะมาถึงที่นี่ซักสิบนาทีก่อนหน้านี้ ลุงคงจะรอด ผมเปิดประตูกลับเข้าไปในรถ แวบนั้น!  ผมเห็นคนขับแท็กซี่เดินเข้ามาหา ท่ามกลางความชุนมุนวุ่นวาย ผมได้ยินเสียงคนขับแท็กซี่ดังแว่วเข้ามา มันทำให้ผมรู้สึกเย็นเยือกไปถึงขั้วหัวใจว่า “พี่รู้ไหม ลุงแกตายแล้ว เพราะพี่นั่นแหละ” ..... นั่นเป็นเสียงสุดท้าย ก่อนที่ผมจะซบหน้าลงกับพวงมาลัย และร้องไห้.............     :: คมความคิด  ป.น้ำทิพย์   มติชน :: รู้จักแบ่งปัน มีน้ำใจให้กันอีกสักนิด บางครั้ง อาจช่วยชีวิตใครบางคนที่กำลังต่อสู้ และยื้อกับเวลาที่เหลือน้อยนิดนั้น!!!