คนสำคัญที่ไม่สำคัญ

คนไม่สำคัญ คนสำคัญที่ไม่สำคัญ สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดมักเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญที่สุดคือสิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกวัน เราก็คิดอยู่ว่าเราก็ต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป ไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้มันสำคัญ ไม่เคยเห็นแม้แต่ค่า เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน คน ๆ นั้นวิ่งตามเราอยู่ทุกวัน ใส่ใจเราอยู่ทุกวัน เราก็มักจะเห็นแค่ว่าใครคนหนึ่งกำลังทำอะไรที่ดู งี่เง่า น่ารำคาญ จนวันหนึ่งถ้าเราสูญเสียคนๆนั้นไป เราก็อาจจะรู้สึกเสียใจบ้าง เราอาจจะต้องการเรียกร้องให้มาเหมือนเดิม หรือบางทีเราก็อาจจะรู้สึกว่าดีใจที่ได้มีชีวิตที่ปราศจากความรำคาญ แต่จะมีใครที่เคยรู้สึกถึง ความรู้สึกของคนที่เป็นผู้ให้ๆ เราทุกสิ่งทุกอย่าง บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่อาจไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณรำคาญ แต่เขาทำไปเพราะเขารักคุณจริงๆ เหมือนความรักของพ่อแม่ เหมือนความรักของญาติผู้ใหญ่ของคุณ เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ คุณเคยคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม คุณเคยคิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอหรือยัง คุณให้ความสำคัญกับคน-ถูกคนหรือเปล่า คุณให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุคุณมากกว่าคนที่ให้ความรู้สึกที่ดีกับคุณหรือเปล่า สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นด้วยตาแต่ต้องมองด้วยหัวใจ แต่เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน เรามองดูความรวยความจนของคน ที่สิ่งของที่เขาใช้ เรามองความดีของคน ตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น เรามองอะไรหลายอย่างด้วยตาแล้วเราก็ตัดสินคนเพียงแค่เวลาไม่เกิน 5 นาที เราต้องสูญเสียมิตรที่ดีไปเพียงเพราะเราอ้างว่าไม่มีเวลา เราไม่มีเวลาก็ต่อเมื่อเราไม่สนใจ เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น ต่อคนๆนั้น แต่ถ้าลองมองย้อนดูทำไมเราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลายอย่างในแต่ละวัน เพราะเราให้ความสนใจ ให้ความสำคัญ ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป กับคนที่หวังดีกับคุณแต่คุณไม่เคยมอง อย่าปล่อยให้มิตรภาพดีๆ ต้องมีรอยร้าว เพราะเมื่อวันหนึ่งที่คนๆ นั้นต้องจากเราไป เราจะได้จากกันด้วยความรู้สึกที่ดี เราจะได้ไม่รู้สึกผิดเพราะว่า เรายังทำดีกับเขาไม่เพียงพอ "พ่อแม่ผู้แก่เฒ่า" @ พ่อแม่ ก็แก่เฒ่า ......จำจากเจ้า ไม่อยู่นาน จะพบ จะพ้องพาน ......เพียงเสี้ยววาน ของวันคืน @ ขอเถิด ถ้าสงสาร ......อย่ากล่าวขาน ให้ช้ำใจ คนแก่ ชะแรวัย ......คิดเผลอไผล เป็นแน่นอน @ ไม่รัก ก็ไม่ว่า ......เพียงเมตตา ช่วยอาทร ให้กิน และให้นอน ......คลายทุกข์ผ่อน พอสุขใจ @ เมื่อยาม เจ้าโกรธขึ้ง......ให้นึกถึง เมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ ยามป่วยไข้ ......ได้ใครเล่า เฝ้าปลอบโยน @ เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่....แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียง จะได้ผล ......เติบโตจน สง่างาม @ ขอโทษ ถ้าทำผิด ......ขอให้คิด ทุกทุกยาม ใจแท้ มีแต่ความ ......หวังติดตาม ช่วยอวยชัย @ ต้นไม้ ที่ใกล้ฝั่ง ......มีหรือหวัง อยู่นานได้ วันหนึ่ง คงล้มไป ......ทิ้งฝั่งไว้ กลายเป็นดิน ขอบคุณบทความจากทำดีดอทเน็ต(จั่นเจา) -----------------------และ ที่นี่ดอทคอม ^_^ คนเราเจอกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ความสัมพันธ์ พ่อ , แม่ , พี่ , น้อง , ญาติ , เพื่อน , ศัตรู , คนรัก ฯลฯ ไม่ใช่ของเลื่อนลอย เมื่อมีวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง ถึงเวลาก็มาเจอกัน เมื่อสิ้นวาสนา ก็ต้องจากกัน รั้งยังไงก็ไม่อยู่ ในตอนที่ยังไม่จากกันนี้ คุณทำได้ทำดีต่อคนของคุณหรือยัง เพราะถึงเวลาที่ต้องจากกัน ไม่ว่าคุณจะมีเงินหรืออำนาจล้นฟ้า ก็เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้ ทำดีต่อกันไว้ดีกว่า เพราะไม่มีใครรู้ว่า เราจะต้องจากกันเมื่อไหร่ แล้วแต่วาสนา ชะตาฟ้าลิขิต http://swhappinessss.blogspot.com