ดินสอกับปากกา 1, ดินสอกับปากกา 2

ดินสอสำราญ กับปากกาเที่ยงคืน ก็เพราะว่าเธอน่ารัก ดินสอกับปากกา 1 คุณชอบ ดินสอ หรือ ปากกา มากกว่ากัน แล้วคุณจำได้ไหมว่าเริ่มเขียนหนังสือเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันจำไม่ได้หรอกว่าเริ่มเขียนหนังสือได้เมื่อไหร่ แต่ฉันจำได้ว่า ดินสอ เป็นอุปกรณ์ชิ้นแรกที่ฉันใช้ในการเขียน ฉันเคยสงสัยว่าทำไมถึงต้องใช้ ดินสอ ก่อนที่จะใช้ ปากกา พอลองคิดดูดี ๆ ก็ได้รู้ว่า ... ดินสอ มีคุณค่าที่พิเศษอยู่อย่างหนึ่ง  นั่นก็คือ โอกาสในการแก้ไขตรงที่ ๆ เราเขียนผิด   ถ้าเป็นข้อผิดพลาดที่เกิดจาก ปากกา ก็สามารถใช้น้ำยาลบคำผิดแก้ไขได้ แต่สุดท้ายก็จะมีรอยเหลืออยู่จนได้ วิธีนี้คงพูดได้ว่าเป็นการกลบเกลื่อนข้อผิดพลาด ถ้าเขียนผิดมากจนเกินไป ก็อาจจะต้องทิ้งกระดาษแผ่นนั้นไป  แต่ถ้าเป็นกรณีของ ดินสอ ถึงจะเขียนผิด ก็สามารถใช้ยางลบลบ กระดาษก็จะกลับมาสะอาดเหมือนเดิม จะเขียนใหม่สักกี่ครั้งก็ได้ จากสิ่งเหล่านี้ ฉันจึงคิดว่า ดินสอ เหมาะสำหรับเด็ก ๆ ที่เพิ่งเริ่มหัดเขียนตัวหนังสือ ถ้า ดินสอ กับ ปากกา พูดได้ ดินสอคงพูดกับเด็ก ๆ ว่า ... “เชิญเลยจ้า จะเขียนหรือวาดอะไรก็ได้ เขียนสิ่งที่คิดเอาไว้ลงไปเลย ไม่ต้องกลัว ไม่มีผิดไม่มีถูกหรอกนะ ถ้าเขียนผิดก็ลบแล้วเขียนใหม่ได้ แต่ถ้าไม่เขียนลงไป ภาพที่คิดเอาไว้ก็ไม่ปรากฏขึ้นมาบนกระดาษหรอกนะ”  ส่วน ปากกา ก็คงจะพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า  “จะเขียนอะไรก็คิดดูให้ดี ๆ ก่อนนะ ถ้าเขียนผิดขึ้นมาละก็แก้ไขอะไรไม่ได้นะ”  ดินสอ แสดงถึงความยืดหยุ่น ความเป็นอิสระ ใจกว้าง การประดิษฐ์ สร้างสรรค์ เป็นต้น  ปากกา แสดงถึงการไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงและการแก้ไขปรับปรุง การเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป และความไม่ยืดหยุ่น เป็นต้น  บางคนบอกว่า ปากกา เป็นสัญลักษณ์ของความเป็นผู้ใหญ่ แสดงถึงการให้เกียรติ  เราจะไม่ใช้ ดินสอ ในการกรอกใบสมัคร เซ็นสัญญา หรือการเขียนเอกสารสำคัญ ๆ อย่างเด็ดขาด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผู้ใหญ่จะไม่ใช้ ดินสอ เลย  จิตรกรทั้งหลายไม่ใช้ ปากกา แต่ใช้ ดินสอ ในการร่างภาพ บางทีการใช้ ดินสอ ทำให้เกิดไอเดียใหม่ ๆ และอาจทำให้เกิดสิ่งที่วิเศษต่อตัวเองและโลกก็ได้ และเมื่อใช้ ดินสอ บ่อย ๆ ก็จะรู้ว่ามีวิธีเหลาดินสออยู่ ๒ วิธี  วิธีแรก คือ การใช้กบเหลาดินสอหรือคัตเตอร์เหลา  อีกวิธีหนึ่ง คือ การฝนไส้ดินสอจนกว่ามันจะแหลม  สมองและความสามารถของคนเราก็เหมือนกันยิ่งใช้ก็ยิ่งแหลมคม นอกจากนี้ ดินสอ ยิ่งเหลาก็ยิ่งสั้นลง ถ้าใช้ไม่ระวังไส้ดินสอก็จะหักได้ ชีวิตคนก็เหมือนกัน  สำหรับฉัน ดินสอ เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมีพลังและกำลังใจที่จะก้าวไปข้างหน้า แล้วก็เป็นสิ่งที่คอยเตือนให้ฉันทำความดีอยู่เสมอ แล้วคุณล่ะจะไม่ลองมองคุณค่าของดินสอใหม่หรือคะ (Source) ดินสอกับปากกา 2 เมื่อ 100 ปีมาแล้ว ปากกา ด้ามแรกก็ได้เกิดขี้น บนโต๊ะทำงานแห่งหนึ่ง เจ้า ดินสอไม้ ตัวน้อย มองดูเจ้านายของมันด้วยความอาลัย "ทำไมนายเปลี่ยนไป ไม่รักข้าเหมือนแต่ก่อน ไม่ใช้งานข้าล่ะ" เจ้า ปากกา ซึ่งตอนนี้อยู่ในมือของนักธุรกิจชายผู้หนึ่ง ซึ่งเป็นเจ้านายของ ดินสอไม้ และ ปากกา ด้วย มองเห็นเจ้า ดินสอไม้ ซึ่งหดหู่ใจอยู่ ก็พูดข่มทับเจ้าดินสอว่า... "นี่ เจ้าดินสอไม้ ก็เจ้าน่ะมันล้าสมัยแล้ว ไม่มีเจ้านายคนไหนอยากใช้งานเจ้า ในการเขียนหรอก ข้าน่ะมีทั้งความคมชัด เขียนลื่น ไม่มีวันไส้หักเหมือนตัวเจ้า เจ้านายจึงรักข้ามากกว่าเจ้าอย่างแน่นอน" เมื่อเจ้า ดินสอไม้ ได้ยินเจ้า ปากกา พูดเช่นนี้ จิตใจที่ห่อเหี่ยวอยู่แล้วยิ่งทับทวีมากขึ้นไปอีก มันตัดสินใจที่จะฆ่าตัวตาย โดยกลิ้งตัวเองให้หล่นจากโต๊ะทำงาน เมื่อหล่นจากโต๊ะทำงานมันก็รู้ตัวว่ามันยังมีชีวิตอยู่ ก็รู้ตัวว่าคงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้ เมื่อเสร็จสิ้นการทำงานของนักธุรกิจผู้นั้น เขาก็เผลอทำเจ้า ปากกา ตกที่พื้น โดยไม่สนใจเก็บเช่นกัน ในตอนเย็นน้องชายของนักธุรกิจผู้นั้น เขามีอาชีพเป็นนักวาดภาพ ได้มาเจอเจ้า ดินสอไม้ และ ปากกา หล่นบนพื้นทั้งคู่ เขาก็เก็บมันไปใช้ มาถึงตอนนี้ทุกท่านที่อ่านคงเดาได้ว่าจะเป็นอย่างไร ใช่แล้ว เจ้า ดินสอไม้ ที่ไม่เคยได้รับการเอาใจใส่จากเจ้านายนักธุรกิจ กลับมีคุณค่ากับเจ้านายนักวาดภาพ มันถูกใช้งานจนตัวมันสูญสลายไป แต่กลับได้ภาพที่สวยงาม ยังคงคุณค่าให้ผู้พบเห็นได้ชื่นชม ซึ่งมันมีองค์ประกอบในภาพนั้น ส่วนเจ้า ปากกา หลังจากที่ถูกนักวาดภาพเก็บไป มันก็อยู่แต่ในกล่องไม่เคยถูกหยิบมาใช้งานอีกเลย จนหมึกมันแข็งใช้งานไม่ได้ พอจะถูกใช้งานอีกที มันก็หมดอายุ เขียนไม่ออก แต่ตัวมันไม่สูญสลายไป ยังคงทิ้งร่างกายเอาไว้เป็นภาระต่อเจ้านาย มันจึงถูกทิ้งในถังขยะต่อไป เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ตัวเราย่อมมีคุณค่าเสมอ แต่ต้องให้ถูกกับงาน (Source)