นิทานท่อส่งน้ำ (ขยันอย่างถูกวิธี)

นิทานท่อส่งน้ำ (ขยันอย่างถูกวิธี) ณ หมู่บ้านเล็กๆแสนไกลในหุบเขาที่งดงาม มีชายหนุ่มสองคนเป็นเพื่อนรักกันอาศัยอยู่ ชื่อ "ปาโปน" และ "บูโน่" พวกเขายังหนุ่มแน่นและพูดถึงชีวิตที่ดีกว่าสำหรับพวกเขาเอง พวกเขาจะพูดถึงความใฝ่ฝันของพวกเขาเสมอในการที่พวกเขาจะเป็นคนหนุ่มที่ประสบ ความสำเร็จที่สุดในหมู่บ้าน พวกเขาไม่กลัวงานหนักและมองหาโอกาสที่จะช่วยให้ความใฝ่ฝันของพวกเขาเป็นความ จริง พวกเขาคุยกันทุกๆวันมองหาหนทางและมองหาโอกาสเพื่อให้ความฝันของพวกเขาเป็น ความจริงขึ้นมาได้ วันหนึ่งโอกาสนั้นก็มาถึงผู้นำหมู่บ้านมีความคิด ที่จะนำน้ำตกจากภูเขามาใช้งานในหมู่บ้าน เขาตัดสินใจว่าจ้างคนสองคนให้นำน้ำจากน้ำตกบนภูเขานำลงมาใช้ในหมู่บ้านพวก เขาจะได้รับค่าจ้างตามปริมาณของน้ำที่นำลงมาสู่หมู่บ้าน ปาโปน และบูโน่ รับงานมาทำอย่างกระตือรือร้น ทุกๆวันตั้งแต่เช้าจนเย็นพวกเขาทั้งสองคนไปขนน้ำลงจากหุบเขามาสู่หมู่บ้านไป กลับๆอยู่อย่างนั้น พวกเขาทำงานหนักเพื่อนำน้ำมาสู่หมู่บ้านในทุกๆเย็น พวกเขากลับบ้านพร้อมกับค่าจ้างในวันนั้นๆ บูโน่ พึงพอใจกับงานที่ทำและรายได้ที่เขาได้รับ เขามั่นใจและแน่ใจว่าความฝันของเขาจะเป็นจริงจากงานๆนี้  บูโน่คิดว่าเขาจะได้รับค่าจ้างเพิ่มขึ้น ถ้าเขาใช้ถังน้ำที่ใหญ่ขึ้นเพื่อขนน้ำให้มากขึ้นในแต่ละวัน เขาเชื่อด้วยว่ารายได้ที่เขาได้มากขึ้นไม่นานเขาจะมีเงินมากพอ สามารถซื้อวัวและซื้อบ้านตามที่เขาเคยใฝ่ฝันถึง แต่ ปาโปน ไม่ได้พอใจด้วย เมื่อสิ้นสุดวันเขาปวดไปทั้งแขนและหลัง หมดเรี่ยวหมดแรง เขากำลังมอง หาหนทางที่จะทำให้มันง่ายขึ้นในการทำเงินให้มากขึ้น และวันหนึ่งปาโปนก็คิดขึ้นมาได้ เขาจินตนาการถึงท่อส่งน้ำเพื่อส่งน้ำจากน้ำตกบนภูเขาส่งไปยังหมู่บ้านด้วย ท่อส่งน้ำนี้ เขาสามารถนำน้ำมาสู่หมู่บ้านได้มากขึ้น โดยไม่ต้องแบกถังน้ำไปกลับๆจากน้ำตกสู่หมู่บ้านอยู่อย่างนั้น เขาตื่นเต้นมากในงานนี้ และเริ่มวางแผน  แน่นอนปาโปนแบ่งปันความคิดนี้สู่บูโน่เพื่อนของเขา และขอให้บูโน่ร่วมทำงานกับเขา เพื่อสร้างท่อส่งน้ำนั้น แต่บูโน่กับคิดว่า มันเป็นความคิดที่บ้าๆ ทั้งหมดที่บูโน่คิดถึงก็คือ สิ่งที่เงินของเขาหาซื้อได้ในวันนี้และวิธีที่จะได้มันมาอย่างรวดเร็ว เขาคิดว่าการสร้างท่อส่งน้ำจะทำให้เขาเสียเวลา และทำให้เขาบรรลุเป้าหมายช้าลงไปอีก ด้วยสาเหตุนี้ บูโน่ จึงใช้ถังน้ำที่ใหญ่ขึ้นขนน้ำไปกลับๆถี่ขึ้น เขาแน่ใจว่าด้วยวิธีนี้ เขาจะทำเงินได้มากขึ้น  ปาโปนตัดสินใจสร้างท่อส่งน้ำด้วยตัวของเขาเอง เขาเข้าใจดีว่ามันไม่ยาก แต่ต้องต้องใช้เวลาเพื่อสร้างท่อส่งน้ำให้เสร็จสิ้นสมบูรณ์ ปาโปนรู้ว่ามันจะต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะสิ้นเสร็จลง แต่เขาตั้งใจในเป้าหมายของเขา ณ ทุกๆวัน เขาจะไปทำงานขนน้ำเหมือนเมื่อก่อน แต่ในทุกๆวันหยุดในทุกขณะที่เขามีเวลาว่าง มีโอกาส เขาจะทำงานหนักเพื่อขุดหินขุดดิน เพื่อสร้างท่อน้ำตามความคิดของเขา ในเดือนแรกแทบจะมองไม่เห็นอะไรเลย บูโน่และชาวบ้านต่างหัวเราะเยาะและล้อเลียนเขา พวกเขาล้อเลียนและตั้งสมญานามปาโปนว่า “มนุษย์ท่อ” ในระหว่างนี้เอง รายได้ของบูโน่เพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า เขาได้ซื้อบ้านหลังใหญ่ขึ้นและวัวเป็นที่เรียบร้อยแล้วตามที่หวังไว้ วิถีชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลงไป ตอนนี้เขาใช้เวลาหลังเลิกงานในร้านขายเหล้าและใช้เงินจากการหาบน้ำที่เขาได้ มา สิ่งที่บูโน่ไม่ได้ตระหนักก็คือ ร่างกายของเขา เริ่มงุ้มงอกจากการต้องขนน้ำอย่างหนักทุกๆวัน ใบหน้ายับย่นและร่างกายเริ่มอ่อนล้าลง ไม่ช้าเขาเริ่มขนน้ำได้น้อยลงและน้อยลง เนื่องจากร่างกายของเขาได้อ่อนล้าและโรยแรง เดือนแล้วเดือนเล่าที่ ปาโปน ทำงานสร้างท่อส่งน้ำ ไม่นานปีแรกก็เข้าสู่ปีที่สอง ท้ายที่สุด ปาโปน ได้สร้างท่อส่งน้ำได้สำเร็จเสร็จลง และเขาไม่ต้องแบกถังน้ำเพื่อไปกลับสู่หมู่บ้านอีกแล้วตอนนี้ ปาโปน ได้เงินมามากขึ้นกว่าครั้งไหนๆ น้ำก็ไหลลงสู่หมู่บ้านอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่ ปาโปน กิน ดื่ม นอนหลับ เขาก็ยังได้เงินแม้กระทั่งในวันพักผ่อน น้ำก็ยังไหลอยู่ต่อเนื่อง ปาโปน มีความสุขเละภาคภูมิใจในความคิดที่เขายืนหยัด และตอนนี้รายได้ของเขาหลั่งไหลมาอย่างไม่ขาดสาย ตราบที่ยังมีน้ำไหลบผ่านท่องของเขาเข้ามา เรื่องราวของ บู่โน่ และปาโปน สามารถเทียบเคียงกับชีวิตพวกเรา งานที่พวกเขาทำเปรียบเหมือนกับคนส่วนใหญ่ที่ทำในชีวิตเพื่อให้ได้เงินมา บูโน่ได้เงินมาจากการแบกถังน้ำ เขาไปกลับแบกถังน้ำเพื่อนำน้ำจำน้ำตกสู่หมู่บ้านเพื่อแลกกลับเงินที่ได้มา เพื่อเพิ่มรายได้เขาต้องเพิ่มจำนวนเที่ยวของการไปกลับๆเพื่อให้ได้หรือไม่ก็ ต้องใช้ถังน้ำที่มีขนาดใหญ่ขึ้นเพื่อให้ได้น้ำมากขึ้น มันป็นเรื่องปกติของชีวิตเราเพื่อเพิ่มรายได้เราต้องทำงานให้หนักขึ้น ทำงานเพิ่มขึ้น เช่นทำงานล่วงเวลาหรือแม้กระทั่งทำงานสองงานในขณะเดียวกัน  เราด้วยก็เหมือนกันที่ต้องเพิ่มขนาดถังน้ำของเรา โดยการรับตำแหน่งที่สูงขึ้น รับรายได้ที่มากขึ้น บ่อยครั้งต้องใช้เวลามากขึ้นในที่ทำงานเราส่วนใหญ่ใช้เวลาแลกกับเงิน เช่นเดียวกับบูโน่ เราต่างก็รู้ว่าเราทุกคนมีเวลา 24 ชั่วโมง ในแต่ละวันเหมือนๆกัน แต่มันเป็นไปไม่ไช่เลยที่จะใช้เวลา 24 ชั่วโมง นั้นเพื่อทำงานแต่เพียงอย่างเดียว ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดจะผ่าน เข้ามา เมื่อเราไม่สามารถใช้เวลาแลกกับเงิน อีกต่อไปแล้ว เนื่องจากเรื่องอายุ สุขภาพหรือเหตุผลอื่น เมื่อนั้นรายได้ของเราจะหยุดลง ทีนี้ เราจะมาทบทวนในสิ่งที่ปาโปนทำอย่างชาญฉลาด ปาโปนไม่ได้ใช้เวลาทั้งหมดที่เขามีอยู่มาแลกกับเงินจำนวนจำกัด แต่เขาใช้เวลาบางส่วนสร้างท่อส่งน้ำของเขาขึ้นมา รายได้ที่มีมาอย่างต่อเนื่องนี้ไม่ได้ขึ้นกับเวลาโดยตรงที่เขาต้องทำงานใน แต่ละวัน ปาโปนรู้ว่าสักวันหนึ่งอาจเป็นเรื่องสาเหตุของอายุและสุขภาพ เขาอาจไม่สามารถที่จะใช้เวลาที่มีอยู่แลกกับเงินที่จะได้อีกต่อไปแล้ว ปาโปนรู้ว่าถ้าเขาสามารถสร้างแนวความคิดเรื่องท่อส่งน้ำของเขาให้บังเกิดผล ขึ้นมาได้ เขาก็เพียงแต่ต้องทำงานหนักเพียงครั้งเดียว หลังจากการสร้างท่อส่งน้ำสำเร็จเสร็จไปแล้ว ปาโปนสามารถเฝ้ามองดูการไหลของน้ำ และทำให้มันไหลอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้แน่ใจว่ารายได้ของเขายังเข้ามาเรื่อยๆ ปาโปนได้แสดงให้เราเห็นว่าเมื่อมีรายได้เข้ามาอย่างต่อเนื่องเราไม่จำเป็น ต้องเอาเวลามาแลกกับเงินเสมอไป มันมีหนทางที่ดีกว่าจริงๆ  แล้วคุณล่ะ คุณยังทำเช่นเดียวกับบูโน่ที่ต้องใช้เวลาแลกกับเงินอยู่หรือเปล่า หรือคุณต้องการทำเช่นเดียวกับปาโปนผู้สร้างและคงไว้ซึ่งท่อน้ำเพื่อนำรายได้ เข้ามาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ถ้าเลือกได้คุณคงต้องการแบบนี้ใช่ไหม? “เจ้าของท่อส่งน้ำ ที่รายได้ไหลมาตามท่อ” ที่มา: www.youtube.com "Don't work hard work intelligent"  อย่าทำงานให้มันหนัก แต่จงทำงานอย่างชาญฉลาด  การทำงาน บางครั้งยอมเสียเวลาในตอนเริ่มต้น (เรียนรู้ฝึกฝน) สักหน่อย  แต่อีกไม่นานเราอาจจะแซงคนอื่นไปได้แบบสบายๆ