1
2

Happinessss Fb : Beautiful World Part 8



Happinessss Fb : Beautiful World Part 8

1. เกาะสวรรค์ทะเลตะวันออก อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะช้าง จังหวัดตราด ประเทศไทย


* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> https://www.youtube.com/v/hVeXgF0jaMk



* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/4hZHO


เกาะช้างเกาะช้างเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญและมีชื่อเสียงอันดับต้นๆ อีกแห่งหนึ่งของประเทศ เพราะมีธรรมชาติอันงดงามทั้งบนบกและในทะเล มีหาดทรายขาวละเอียดที่สะอาดบริสุทธิ์ อีกทั้งยังเพียบพร้อมไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทั้งที่พักหลากหลายรูปแบบจำนวนมาก มีกิจกรรมหลากหลายให้นักท่องเที่ยวได้เลือกทำ มีการคมนาคมที่สะดวกเพราะมีสนามบินอยู่ใกล้เคียง ช่วยเพิ่มศักยภาพในการรองรับนักท่องเที่ยว และเติมเต็มให้เกาะแห่งนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สมบูรณ์แบบเกาะช้างเหมาะสำหรับการไปเที่ยวทั้งเป็นหมู่คณะ เป็นครอบครัว และไปกับคู่รัก


ปัจจุบันมีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติหลั่งไหลไปเยี่ยมเยือนเกาะช้างเป็นจำนวนมากในแต่ละปีเกาะช้างเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดในหมู่เกาะทะเลอ่าวไทย และใหญ่เป็นอันดับ 2 ของประเทศไทย รองจากเกาะภูเก็ต โดยมีเนื้อที่ประมาณ 429 ตารางกิโลเมตร หรือกว่า 2.6 แสนไร่ ตั้งอยู่ห่างจากแหลมงอบประมาณ 8 กิโลเมตร


เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอแหลมงอบ แต่ปัจจุบันถูกตั้งเป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดตราด มีสถานที่ราชการทั้งที่ว่าการอำเภอ สถานีตำรวจ โรงพยาบาล และเป็นที่ตั้งของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะช้างลักษณะภูมิประเทศของเกาะช้าง ส่วนใหญ่เป็นภูเขาสูง มีผาหินสลับซับซ้อน มียอดเขาที่สูงที่สุดคือเขาสลักเพชร สูง 743 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง มีสภาพป่าอันอุดมสมบูรณ์ อันเป็นแหล่งกำเนิดของน้ำตกและลำธารหลายสาย ที่หล่อเลี้ยงผู้คนและสรรพชีวิตบนเกาะ และมีพื้นที่บางส่วนที่เป็นสวนยางพาราและสวนผลไม้ด้วย


นอกจากนี้เกาะช้างยังมีชายหาดธรรมชาติสวยงามอยู่มากมายเรียงรายอยู่ตลอดชายฝั่งด้านตะวันตก เช่น หาดทรายขาว หาดคลองพร้าว หาดไก่แบ้ และมีเกาะขนาดเล็กรายล้อมอยู่อีกเป็นจำนวนมาก เช่น เกาะคลุ้ม เกาะเหลายา เกาะง่าม เกาะไม้ซี้ใหญ่ เกาะหวาย เกาะกระ เกาะรัง เกาะมันนอก เกาะมันใน เกาะกระดาด เกาะหมาก เกาะขาม ฯลฯทิปส์ท่องเที่ยว


ช่วงเวลาที่เหมาะสำหรับท่องเที่ยวเกาะช้าง คือ ช่วงเดือนตุลาคม-เมษายน ซึ่งเป็นช่วงคลื่นลมสงบ ส่วนช่วงเวลาระหว่างเดือนพฤษภาคม-กันยายน เป็นช่วงฤดูมรสุม ทะเลมีคลื่นลมแรง โดยเฉพาะในเดือนพฤษภาคม ส่วนเดือนสิงหาคมมีฝนตกชุกที่สุด นักท่องเที่ยวจึงควรตรวจสอบสภาพอากาศและคลื่นลมในทะเลก่อนเดินทาง

Koh Chang, Trat, Thailand
Koh Chang With no less than 50 offshore isles, Koh Chang boasts the finest red gems, sweet Rakam fruits, indigenous dogs, the historic Koh Chang Naval engagement, and is the eastern-most province in Thailand.Koh Chang (Elephant Island) is Thailand’s second largest island and the primary destination for those visiting Koh Chang Marine National Park, which includes dozens of unspoiled islands. Located in Trat Province, about 300 kilometers East of Bangkok and not far from the Cambodian border, Koh Chang is 70% covered by unspoiled rainforest and the island’s 5000 permanent residents are only gradually becoming more involved in tourism as development has increased in the past decade.Now serviced by an airport just 15 minutes from the ferry terminal in Trat, Koh Chang is more easily accessible than ever before. Drawn to Koh Chang’s pristine beaches and sparkling water, more well-to-do Thai and international travelers have been discovering Koh Chang and numerous luxury spas and resorts have sprung up to cater to them. Nonetheless, the island is still a dream destination for budget travelers and families, with a wide variety of affordable accommodation options and numerous gorgeous and tranquil beaches surrounded by crystal clear water.While the number of tourists has increased, particularly among middle class Thais, Koh Chang is still predominately unspoiled forests and pristine beaches. In addition to natural beauty, the island is also home to a wide range of wildlife, including native birds, snakes, deer, and even a number of elephants. As for activities, Koh Chang and the nearby islands that make up the national park are great for snorkeling, diving, camping, and jungle hiking. The majority of tourists stay at Haad Sai Khao, Haad Kai Mook, Haad Ta Nam, and Laem Bang Bao, all of which are linked by a single road running down the west coast. Access to the island is via Bangkok Airways service to Trat or buses that connect to shuttle service to the ferry docks at Laem Ngop near Trat.Once the quiet refuge of backpackers in the know, Koh Chang (Elephant Island) has grown in popularity as a tourist destination since 2000, when the Thai government hoped to develop the island as the next Phuket. Fortunately, as Koh Chang is nearly as large as Phuket, a decade of development that has seen the construction of an airport in Trat and numerous hotels and restaurants has done little to sully its appeal as an island of spectacular natural beauty. Koh Chang, the largest island in the Koh Chang Marine National Park, is a beach lover and nature enthusiasts dream come true. While recent development has led to the opening of some nightlife on the island, the primary attractions on the island are the beaches, waterfalls, and neighboring islands. However, several fishing villages, a number of naval battle sights, and some opportunities for diving and snorkeling make Koh Chang both an interesting and relaxing place to visit.Key Tips
Koh Chang is approximately 30 km long and 14 km wide: a total area of roughly 217 km². The Koh Chang National Marine Park covers an area of 650 km², of which 70 % is offshore.


:: tourismthailand.org ::

2. ถ้ำหินอ่อนมหาวิหาร (The marble cathedral) หนึ่งใน ถ้ำที่สวยที่สุดในโลก ตั้งอยู่ในทะเลสาบ General Carrera ประเทศชิลี

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/W6dIdRD4yII


* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/4wT85


ถ้ำหินอ่อนมหาวิหาร เป็นหนึ่งในถ้ำที่บริสุทธิ์ที่สุด ห่างไกลที่สุด และงดงามที่สุดในโลก มันคือประติมากรรมอันงดงามจากธรรมชาติ


* กระแสน้ำได้กัดแซะ จนภูเขาหินอ่อน เกิดเป็นโครงข่ายถ้ำหินอ่อนอันงดงาม ไม่เหมือนถ้ำแห่งใดในโลก
* ถ้ำหินอ่อนมหาวิหาร (The marble cathedral) เป็นถ้ำที่ห่างไกลสุดขีด หากคุณต้องการจะไปสัมผัส ธรรมชาติอันงดงามนี้ คุณจะต้องนั่งเครื่องบินจากเมือง ซันติอาโก(Santiago : เมืองหลวงของประเทศชิลี) ไปทางใต้กว่า 1200 กิโลเมตร ยังเมืองCoyhaique ที่เป็นเมืองที่ใกล้ที่สุดแล้วต่อรถไปตามถนนที่ทุรกันดารไปอีกกว่า 300 กิโลเมตร
* ถ้ำหินอ่อนมหาวิหาร นี้ตั้งอยู่ในทะเลสาบ General Carrera ในเมืองเพทาโกเนีย(Patagonia)ทะเลสาบแห่งนี้เป็นทะเลสาบน้ำจืด ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของ อเมริกาใต้ น้ำในทะเลสาบนั้นใสสะอาด มีสีฟ้าคราม
* น้ำสีฟ้าครามในทะเลสาบ นั้นเกิดจาก ตะกอนดินละเอียดที่ละลายมาจากธารน้ำแข็ง ที่ก่อให้เกิดน้ำสีฟ้าครามที่มีเอกลักษณ์ไม่เหมือนที่ใดในโลก
* ความงดงามของถ้ำนั้นเปลี่ยนแปลงไปตามช่วงเวลา จากแสงที่สะท้อนอาบทั่วทั้งผนังถ้ำ โดยเมื่อระดับน้ำในทะเลสาบมีระดับสูงน้ำจะเป็นสีน้ำเงินเข้ม และระดับน้ำจะลดลงในฤดูหนาวเนื่องจากไม่มีน้ำที่ละลายจากธารน้ำแข็งมาเติมในทะเลสาบ ทำให้น้ำในทะเลสาบเป็นสีฟ้าคราม
* ขณะนี้แม่น้ำที่หล่อเลี้ยงทะเลสาบแห่งนี้กำลังตกอยู่ในอันตรายเนื่องจาก โครงการสร้างโรงงานไฟฟ้าขนาดใหญ่ ของ รัฐบาลชิลี

The Marble Cathedral of General Carrera Lake


Shared by Argentina and Chile the deepest lake in South America is famous for its trout and salmon fishing. The waters of General Carrera Lake are beautiful, a glittering combination of emerald, turquoise, aquamarine and azure. The sky may be blue but the waters seem bluer still.


However along its banks, directly below the Andes, sheer marble cliffs present themselves to further astound the visitor. Over the millennia they have been weathered and folded to create a stunning cathedral of marble.


From a distance the lake looks magnificent, although when you get closer its dazzling beauty becomes ever more apparent. The passageways and caverns formed over vast stretches of time are sometimes large enough for small boats to glide through. Albeit precariously. It does not take long to become enchanted by Las Cavernas de Marmol as this exquisite labyrinth is known locally. Perhaps even the most cynical jaw might drop at this majestic sight.


As well as being the deepest lake in South America, General Carrera Lake is the biggest lake in Chile with a surface area of almost a thousand square kilometers. It is 200 km long, at an altitude of 350 meters and has a maximum depth of 590 meters. It is known as Lake Buenos Aires by the Argentineans.


The marble protrusions stretch along a beachside and are around 300 meters in length. The waters of the lake have slowly impacted upon the marble and, in their infinite patience, have created something of enormous, almost bewildering beauty. The rock manifests different tones which are dependent upon the natural impurities within the marble. Although the white banks, of immense purity are predominant blue and pink marble banks can also be seen due to the presence of other minerals within the rock.


Strictly speaking, although the Marble Cathedral is spoken of as one formation, in truth it is three. The largest is El Catedral – the Cathedral. There are two smaller formations which are known as La Capilla – the Chapel which rise from the lake, and La Cueva - the Cave.




It has been estimated that these vast sections of marble weigh 5000 million tonnes and consist of 94% calcium carbonate. The area is not in the one of the most hospitable areas of the world but it is lucky. Although the region is cold and humid the lake enjoys a sunny microclimate. So although you may be cold getting there, once you are there you should be warm!


Although the lake has been known by Europeans for little over a hundred years, they were not the first to discover the beauties of the lake. The indigenous people of the region, the Tehuelches, a once nomadic tribe also known as the Patagons have inhabited the region for thousands of years. Their name means the fierce people. They must have been to make their way through the isolated strips of plains through which the lake can be accessed on the Argentinean side.


These stunning pictures represent quite an achievement on behalf of the photographers. Not only are the caves difficult to reach but the lake itself, being so large, can develop swells and waves which make photography quite a challenge. Often, as only small boats can navigate the caves, the journey becomes impossible after a certain point. Although this would, perhaps, be one of the most beautiful places on earth in which to expire, most photographers are somewhat reluctant to embrace this destiny.


:: kuriositas.com ::
:: wowboom.blogspot.com ::
:: flickr.com ::

3. เที่ยวพุทธอุทยาน สวนพระแห่งนครหลวงเวียงจันทน์ ประเทศลาว

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/iGH6aVR85sI


* ชมแผนที่ และภาพค่ะ -> http://goo.gl/DRCxc


ประเทศลาว (Laos) หรือ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (Lao People's Democratic Republic) อีกหนึ่งประเทศท่องเที่ยวที่ตั้งอยู่ทางหนือของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเป็นประเทศเดียวในภูมิภาคที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล โดยมี นครหลวงเวียงจันทน์ (Vientiane) เป็นเมืองหลวงของประเทศ...


หากเอ่ยถึง "เวียงจันทน์" (Vientiane) เมืองหลวงแห่งการท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงมากที่สุดเมืองหนึ่งของประเทศลาว หรือ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว แน่นอนว่านักท่องเที่ยวหลายๆคนที่มีโอกาสได้ไปเยือนต่างก็ยอมรับว่า เมืองเวียงจันทน์ เป็นเมืองท่องเที่ยวที่มากเสน่ห์มากเมืองหนึ่งอีกด้วย


นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ที่มาเยือนเวียงจันทน์ล้วนแล้วแต่จะได้เที่ยวชมความงดงามของอาคารบ้านเรือนโบรารณ วัดวาอาราม รวมไปถึงตลาดเช้าตลาดที่เปิดทั้งวัน สินค้าที่โดดเด่นของที่นี่คือผ้าไหมและเสื้อผ้าซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ไดรับความนิยมมากในหมู่นักท่องที่ยว


แต่ทั้งนี้ก็ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวอีกหนึ่งแห่งที่มีความสวยงามไม่น้อยไปกว่าสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ เพียงแต่นักท่องเที่ยวเดินทางออกไปนอกตัวเมืองไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 25 กิโลเมตร ที่นั่นคุณจะได้พบกับสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงอีกหนึ่งแห่ง คือ พุทธอุทยาน สวนพระ (Buddha Park) หรือ วัดเชียงควน (Xieng Khuan Temple) เป็นสวนวัฒนธรรมเชียงควนที่มีความสำคัญด้านการท่องเที่ยวและได้รับความนิยมมากแห่งหนึ่งของเวียงจันทน์นั่นเอง


พุทธอุทยาน หรือ สวนพระ ถูกสร้างขึ้นโดยปู่บุญเหลือ สุรีรัตน์" หรือ "ปู่เหลือ" เมื่อครั้งที่หลวงปู่ยังอยู่ประเทศลาว ซึ่งในภายหลังได้ย้ายกลับมายังฝั่งไทยและมาสร้างศาลาแก้วกู่ หรือวัดแขก ที่จังหวัดนครพนม โดยภายในพุทธอุทยานเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปหล่อซีเมนต์ตามความเชื่อทางศาสนาพุทธและฮินดูประดับประดาอย่างเป็นระเบียบทั่วทั้งสวน นอกจากนี้ยังมีรูปปั้นของเหล่า มนุษย์ , พระเจ้า , สัตว์ , ปีศาจ , พระศิวะ , พระนารายณ์ และอื่นๆอีกเป็นจำนวนมาก


Buddha Park, also known as Xieng Khuan (as well as other variations of the spelling), is a sculpture park located 25 km southeast from Vientiane, Laos in a meadow by the Mekong River. Although it is not a temple (Wat), the park may be referred to as Wat Xieng Khuan (Lao: ວັດຊຽງຄວນ;Thai: วัดเซียงควน), since it contains numerous religious images. The name Xieng Khuan means Spirit City. The park contains over 200 Hindu and Buddhist statues. The socialist government operates Buddha Park as a tourist attraction and public park.


The park was started in 1958 by Luang Pu (Venerable Grandfather) Bunleua Sulilat. Luang Pu Bunleua Sulilat was a priest-shaman who integrated Hinduism and Buddhism. His unique perspective was influenced by a Hindu rishi under whom he studied in Vietnam.[5] After the revolution in 1975, he fled from Laos to Thailand where he built another sculpture park, Sala Keoku in Nong Khai. He fled because his anti-Communist beliefs conflicted with the views of the Pathet Lao.[5] After Luang Pu Bunleua Sulitat left, the state took control of his garden and made it into a public park.


The statues are made of reinforced concrete and are ornate, and sometimes bizarre, in design.The statues appear to be centuries old, though they are not. There are sculptures of humans, gods, animals, and demons. There are numerous sculptures of Buddha, characters of Buddhist beliefs like Avalokiteshvara, and characters of Hindu lore, including Shiva, Vishnu, and Arjuna.These sculptures were presumably cast by unskilled workers under the supervision of Luang Pu Bunleua Sulilat. One notable sculpture resembles a giant pumpkin. It has three stories representing three levels - Hell, Earth and Heaven. Visitors can enter through an opening which is a mouth of a 3-metre-tall demon head (9.8 ft) and climb staircases from hell to heaven. Each story contains sculptures depicting the level. At the top, there is a vantage point where the entire park is visible. Another sculpture, an enormous 120-metre-long (390 ft) reclining Buddha, is also a park attraction.


:: travel.thaiza.com ::
:: Wikipedia, the free encyclopedia ::

4. เมืองสิกิริยา (Sigiriya) : พระราชวังลอยฟ้า อนุสรณ์สถานคนบาป ประเทศศรีลังกา


* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/ropTInupCIA


* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/65xDu


เมืองสิคีริยา เป็นเมืองใหญ่โบราณของศรีลังกา สร้างขึ้นโดยพระเจ้ากัสสัปปะ ประมาณ ค.ศ. 470 โดย พระองค์ได้สร้างเมืองนี้ขึ้นอยากให้มันเป็นโลกศักดิ์สิทธ์เบื้องหลังที่เป็นแรงผลักดันให้เกิดการก่อสร้างสถานที่ที่น่าอัศจรรย์นี้คือ ความหวาดกลัวของการล้างแค้น เนื่องจากปลงพระชนม์พระบิดาตัวเองอย่างทารุณและ ไม่ได้รับการยอมรับจากประชาชนของพระเจ้ากัสสปะ มีพื้นที่ขนาดใหญ่ ครอบคลุมพื้นที่กว่า 1,300,000 ตาราง เมตร มีถนน มีระบบชลประทาน และสถานที่เกี่ยวกับศาสนามาก หนึ่งในนั้นนั่นก็คือถ้ำที่พระองค์ทรงสร้างเพื่อมอบแก่พุทธสาวกได้ปฏิบัติธรรม


เมืองสิกิริยา พระราชวังบนยอดเขา ภาพเขียนสีน้ำของชาวสิงหล สิ่งมหัศจรรย์ของโลก


• เมืองสิกิริยา เดินทางสู่ ยอดเขาสิกิริยา (SIGIRIYA) เป็นยอดเขาที่สูงที่สุดเดินขึ้นบันได 2,200 ขั้น ซึ่งบนยอดเขานี้ในอดีตเป็นพระราชวังเก่า ชม ป้อมปราการ เป็นสิ่งมหัศจรรย์แห่งเดียวบนเกาะนี้รู้จักกันดีในชื่อ LION ROCK หรือ แท่นศิลาราชสีห์ บนยอดศิลาจะพบซากปรักหักพังของพระราชวังในอดีต ชม ภาพเขียนสีน้ำของชาวสิงหล เป็นภาพนางอัปสรสวรรค์ ที่มีอายุพันกว่าปีและถูกจัดให้เป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก


ประวัติความเป็นมาของสิกิริยา
• สิกิริยา มีประวัติความเป็นมายาวนาน นับตั้งแต่พุทธปรินิพพานได้ 277 ปี พระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ ได้เสด็จประพาสและตั้งชื่อภูเขาแห่งนี้ว่าสีหคีรี ซึ่งแปลว่า เขาสิงห์ ต่อมาใน พ.ศ.440-454 พระเจ้าปุลหัตถะได้สร้างป้อมพร้อมศาลาโรงธรรมไว้ที่นี่ ในรัชสมัยของพระเจ้าพาหิยะได้สืบทอดเจตนารมณ์ของพระราชบิดาโดยการสร้างโรงทานสำหรับพระภิกษุ จนมาถึงในรัชสมัยพระเจ้ากัสสปะ พ.ศ.1020 ได้ทรงสร้างสีหคีรีนี้เป็นป้อมปราการและเป็นพระบรมมหาราชวังด้วย


• การที่จะสร้างให้สิกิริยาเป็นราชธานนี้ มีมาตั้งแต่รัชสมัยพระเจ้าธาตุเสน ราชธานีของพระองค์อยู่ที่อนุราชปุระ พระองค์มีพระราชประสงค์จะเป็นพระเจ้าแผ่นดินที่มีอำนาจทั้งฟ้าและดิน จึงต้องหาที่สร้างวังบนยอดเขา ต่อมาเจ้าชายกัสสปะพระราชโอรสผู้ประสูติจากมเหสีฝ่ายซ้ายซึ่งเป็นหญิงสามัญชน ได้ยึดอำนาจการปกครองจากพระเจ้าธาตุเสน ทำให้เจ้าชายโมคคัลลาน์ รัชทายาทซึ่งประสูติจากสมเด็จพระราชินีต้องลี้ภัยไปอยู่ประเทศอินเดีย


• หลังจากเจ้าชายกัสสปะ ได้จับพระราชบิดาขังคุกแล้วโบกปูนปิดทับทั้งที่ยังมีพระชนม์ชีพ จากนั้นก็สถาปนาพระองค์เองเป็นพระมหากษัตริย์ ทรงไม่โปรดที่จะครองราชย์อยู่ที่อนุราธปุระ ทรงย้ายราชธานีมาอยู่ที่สิคีริยา ใช้เวลาในการสร้างนาน 7 ปี


• พระเจ้ากัสสปะครองราชย์อยู่นาน 18 ปี ก็ถูกเจ้าชายโมคคัลาน์ พระอนุชาต่างพระมารดา ยกทัพมาจากประเทศอินเดียมาชิงพระราชบังลังก์คืน ทรงล้อมสีหคีรีไว้แน่นหนา พระเจ้ากัสสปะไม่มีทางสู้ จึงตัดสินพระทัยปลิดพระชนม์ชีพพระองค์เองในพระราชวังบนขุนเขาแห่งนี้


• สิกิริยา เป็นอนุสรณ์สถานของคนบาป ลูกฆ่าพ่อเพื่อชิงราชบัลลังก์ ทั้งๆ ที่พระเจ้าธาตุเสนเป็นพระมหากษัตริย์ที่มีพระราชหฤทัยดี มีเมตตา เป็นที่ยกย่องของข้าราชบริพารและพสกนิกรของพระองค์


• เวลาผ่านไป ขุนเขาสีหคีรีก็ถูกทอดทิ้งเป็นเมืองร้างนานนับศตวรรษ ต้นไม้ใบหญ้าขึ้นปกคลุมเป็นป่ารกชัฏ เต็มไปด้วยสิงสาราสัตว์นานาชนิด ล่วงมาจนถึงศตวรรษที่ 19 พันเอกเบส ฟอร์เบส นายทหารอังกฤษได้เป็นผู้ค้นพบความลับในป่าลึก เขาได้บันทึกถึงสภาพแวดล้อมของสีหคีรีไว้อย่างละเอียด แต่ก็ไม่สามารถคลำทางไปจนถึงยอดของสีหคีรีได้ ต่อมาในพ.ศ. 1853 อดัมส์และเบเลย์ พร้อมด้วยชาวพื้นเมืองอีก 2 คน ได้ปีนเขาขึ้นไป สำรวจพบภาพจิตรกรรมฝาผนัง ภาพชุดแรกที่เขาค้นพบเป็นรูปสิงโต ต่อมาในปี พ.ศ.1875 เดวิดก็พบภาพชนิดเดียวกันทางด้านตะวันตก ภาพเหล่านี้ลบเลือนไปบ้าง กรมศิลป์ฯ แห่งชาติ จึงได้เข้าไปอนุรักษ์ไว้เป็นครั้งแรก


• ในปี พ.ศ. 1876 บัดเลย์ ตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับสิ่งก่อสร้างบนเขาแห่งนี้ ได้มีการกล่าวถึงทางขึ้นทางด้านทิศตะวันตก ซึ่งถูกปิดด้วยป่าทึบ มีผู้ค้นพบคูน้ำและป้อมกันภัย ต่อมานายเอช ซี พี เบล อธิบดีกรมโบราคดีได้ค้นพบทางขึ้นด้านตะวันออก โดยจ้างคนไต่เขาขึ้นไปหาภาพเขียนเพิ่มขึ้น เริ่มทางป่ารอบๆ เขา และเริ่มบูรณะจิตกรรมโบราณนี้อย่างจริงจังตั้งแต่ปีพ.ศ. 1894


สถานที่สำคัญของสิกิริยา
• ภูเขาสิกิริยา (Sigiriya Rock) : มีประวัติความเป็นมาตั้งแต่ พ.ศ. 277 พระเจ้าเทวานัมปิยะติสสะได้เสด็จประพาสบริเวณนี้ และตั้งชื่อภูเขาแห่งนี้ว่า “สีหคีรี” แปลว่าภูเขาราชสีห์หรือสิงโต พ.ศ.440พระเจ้าปุลหัตถะทรงสร้างป้อมเชิงเทิน และศาลาโรงธรรมสำหรับนั่งสมาธิเอาไว้ จนถึงสมัยพระเจ้าพาหิยะ ราชโอรสของพระเจ้าปุลหัตถะ ทรงสร้างโรงทานสำหรับพระภิษุขึ้นเพิ่มเติม สมัยพระเจ้ากัสสปะ ใน พ.ศ.1020 ทรงสร้างสีคีรีนี้ให้เป้นพระราชวังที่ประทับ และป้อมปราการ เพื่อใช้เป็นที่หลบภัยสงคราม ด้วยเหตุผลที่พระองค์ได้จับพระราชบิดาคือ “พระเจ้าธาตุเสน” ขังคุกแล้วโบกปุนปิดทั้งๆ ที่ยังมีพระชนม์ชีพอยู่ เพราะต้องการขึ้นครองราชสมบัติสืบต่อโดยเร็ว พระราชวังแห่งนี้เป้นอนุสรณ์สถานของคนบาป ลูกซึ่งฆ่าพ่อเพื่อชิงบัลลังก์ ใช้เวลาในการสร้าง นานถึง 7 ปี ใช้เงินไปประมาณ 70 ล้านเหรียญทอง
พระเจ้ากัสสปะประทับอยู่ที่นี่นานถึง 18 ปี ก็ถูกกองทัพของเจ้าชายโมคคัลลาน์ (พระอนุชาต่างมารดา) ซึ่งยกมาจากอินเดีย เพื่อมาล้างแค้นและแย่งชิงราชบัลลังก์คืน พระเจ้ากัสสปะไมมีทางสู้และขากเสบียงอาหาร จึงปรงพระชนชีพพระองค์เองด้สนดาบ ในพระราชวังบนภูเขาสีคิริยะแห่งนี้


• พระราชวังสิกิริยา (Sigiriya Palace) : มีคูน้ำกว้างประมาณ 10 เมตร ล้อมรอบทั้ง 4 ด้านของพระราชวัง (แผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า) ผ่านกำแพงพระราชวังเข้ามาจะพบสระสรงน้ำขนาดใหญ่ 2 สระเป็นที่ทรงพระสำราญสรงน้ำกับเหล่าพระมเหสีและนางสนม จากนั้นเข้าสู่อุทยานอันงดงาม มีทั้งน่ำพุ น้ำตก สวนดอกไม้ เดินต่อไปจะพบกับก้อนหินขนาดใหญ่ มีแท่นที่ประทับพักผ่อนของกษัตริย์ใต้เพิงหิน มีบันไดทางขึ้นระหว่างซอกหินขนาดใหญ่ ขึ้นไปยังระเบียงหน้าผาของภูเขาสีคิริยะ


• ทางเดินขึ้นชมพระราชวังสิคีริยา สามารถเดินขึ้นบันไดวนทำด้วยเหล็ก ขึ้นไปอีกประมาณ 30 ขั้นจะถึงหลืบถ้ำเล็กๆ มีความยาวราว 6 เมตร มีภาพเขียนสีเฟรสโกของเหล่านางอัปสรอันเลื่องลือ ภาพเขียนจะเขียนเป็นคู่ๆ หันหน้าไปทางทิศตะวันตก ที่ว่าเป็นรูปทางอัปสรเพราะมีอุณาโลมอยู่ระหว่างคิ้วตรงหน้าผาก วาดเพียงครึ่งตัว ตัวเจ้านายนุ่งผ้า แต่ไม่สวมเสื้อ ส่วนบริวารหรือคนรับใช้จะสวมเสื้อหนา เจ้านายจะถือดอกไม้ บริวารจะถือถาดใส่ดอกไม้ มีท่าทางกำลังจะไปบูชาพระหรือเทพยดา ภาพยังคงสีสดใสมาก แม้จะผ่านมาเป็นเวลาร่วม 1,500 ปี มาแล้ว ภาพเขียนเหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ถ้ำอชันตา ทางภาคใต้ของอินเดียมาก


• พ.ศ. 2396 นายอดัมส์และนายเบเลย์ กับชาวพื้นเมือง 2 คน ได้ปีนเขาขึ้นไปสำรวจพบภาพจิตรกรรมฝาผนังชุดแรกเป็นรูปสิงโต


• พ.ศ.2418 นายเดวิส ก็พบภาพเขียนเพิ่มเติมในทางด้านทิศตะวันตก และปีต่อมานายบัตเลย์ก้ค้นพบทางขึ้นทางด้านทิศตะวันตก ซึ่งถูกปิดด้วยป่าทึบ เขาได้พบคูน้ำและป้อมเชิงเทินด้วย


• พ.ศ.2437 นายเอช.ซี.พี.เบล ได้พบทางขึ้นทางด้านตะวันออก เริ่มมีการถางป่าทึบรอบๆเขา และเริ่มบูรณะจิตรกรรมฝาผนัง


• พ.ศ.2442 เซอร์วิลเลี่ยม เกรกอรี่ อดีตผู้ว่าการซีลอนพบจิตรกรรมฝาผนังอีก 30 ภาพ เริ่มมีการเจาะผนังหินฝังเหล็กยึดเพื่อทำสะพานเหล็กลอยฟ้าเชื่อมเป็นทางเดิน


• ด้านซ้ายมือจะเป็นกำแพงกระจก ทำด้วยอิฐฉาบปูนราบเรียบลื่นจนเป็นมันเงา(ทาด้วยสีเหลือง) มีอักษรจารึกที่กำแพงเป็นคติคำสอนในพระพุทธศาสนา ในช่วงเลาบ่ายๆแสงแดดจะสาดส่องสะท้อนสู่ผนังถ้ำกับกำแพงกระจกก่อให้เกิดกำแพงสีเหลืองอร่ามกระจ่างชัด เงางามเต็มทั่วแนวกำแพง


• ด้านหน้าผาจะพบกับเท้าของสิงโตทั้ง 2 ข้างขนาดใหญ่ ก่อด้วยอิฐฉาบปูน ตรงกลางทำเป็นบันไดทางขึ้นไปบนยอดสูงสุดของภูเขาสีคิริยา เป็นรูปสิงโตครึ่งตัวในท่าหมอบคลานหันหน้าไปทางทิศเหนือ สำหรับลำตัวและหัวนั้นพังทลายไปแล้ว


• ในสมัยก่อนลานแห่งนี้เป็นที่พักของข้าราชบริพารที่รับใช้ไกล้ชิดพระเจ้ากัสสปะและพระมเหสี ยามค่ำคืนพระองค์จะเสด็จขึ้นไปประทับในพระราชวังบนยอดเขาแต่เพียงลำพังกับพระมเหสีเท่านั้น


• ด้านทิศตะวันออกจะมีพระแท่นประทับทำด้วยหินขนาดใหญ่พบร่องรอยมีหลุมเสารองรับหลังคาของพระเจ้ากัสสปะ สำหรับทอดพระเนตรมหรสพและการละเล่นต่างๆ รวมทั้งทอดพระเนตรลงไปเบื้องล่าง ให้ประชาชนผู้จงรักภักดีได้เข้าเฝ้า


โบราณสถานอันยิ่งใหญ่นี้ ได้รับการยกย่องว่า เป็นสิ่งมหัศจรรย์อันดับ 8 ของโลก
• ในปัจจุบันได้รับการยกย่องให้เป็นมรดกโลก (Word Heritage) อีกแห่งหนึ่งในศรีลังกา ในปี 2525 พร้อมกับเมืองอนุราชปุระและโปโลนนารุวะ


• พระเจ้ากัสสปะกษัตริย์แห่งอนุราชปุระทรงมีชื่อเสียงในความเป็นศิลปิน ทรงสร้างสีคิริยะขึ้นบนก้อนหิน ที่เชื่อกันว่าเป็นที่สิงสถิตของ “คูเวรา” เทพเจ้าแห่งความมั่นคง


• ประตูสิงห์ : ทางเดินของท้ายภูเขาทางทิศเหนือ มีลานที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อสิกิริยา (ภูเขาหิน) ครั้งหนึ่งภูเขานี้เคยเป็นรูปสลักหินสิงโตยักษ์ และมีทางขึ้นไปยังยอดเขาอยู่ตรงระหว่างอุ้งเท้าของสิงโตที่อ้าปาก ปัจจุบันเหลือเพียงอุ้งเท้าสิงโตที่ยังปรากฎให้เห็น เล็กแต่ละเล็บของอุ้งเท้าสิงโต มีขนาดยาว 7-8 ฟุต ซึ่งสามารถบอกได้ว่ารูปสลักเดิมเคยมีขนาดใหญ่แค่ไหน


Sigiriya
Sigiriya (Lion's rock, Sinhalese - සීගිරිය) is a large stone and ancient rock fortress and palace ruin in the central Matale District of Sri Lanka, surrounded by the remains of an extensive network of gardens, reservoirs, and other structures. A popular tourist destination, Sigiriya is also renowned for its ancient paintings (frescos), which are reminiscent of the Ajanta Caves of India. It is one of the eight World Heritage Sites of Sri Lanka.


Sigiriya may have been inhabited through prehistoric times. It was used as a rock-shelter mountain monastery from about the 5th century BC, with caves prepared and donated by devotees of the Buddhist Sangha. According to the chronicles as Mahavamsa the entire complex was built by King Kashyappan (477 – 495 CE), and after the king's death, it was used as a Buddhist monastery until 14th century.
The Sigiri inscriptions were deciphered by the archaeologist Senarath Paranavithana in his renowned two-volume work, published by Cambridge, Sigiri Graffiti and also Story of Sigiriya.


History
In 477 CE, prince Kashyapa seized the throne from King Dhatusena, following a coup assisted by Migara, the king’s nephew and army commander. Kashyapa, the king’s son by a non-royal consort, usurped the throne from the rightful heir, Moggallana, who fled to South India. Fearing an attack from Moggallana, Kashyapa moved the capital and his residence from the traditional capital of Anuradhapura to the more secure Sigiriya. During King Kashyapa’s reign (477 to 495), Sigiriya was developed into a complex city and fortress. Most of the elaborate constructions on the rock summit and around it, including defensive structures, palaces, and gardens, date back to this period.


Kashyapa was defeated in 495 by Moggallana, who moved the capital again to Anuradhapura. Sigiriya was then turned back into a Buddhist monastery, which lasted until the 13th or 14th century. After this period, no records are found on Sigiriya until the 16th and 17th centuries, when it was used as an outpost of the Kingdom of Kandy. When the kingdom ended, it was abandoned again.
The Mahavamsa, the ancient historical record of Sri Lanka, describes King Kashyapa as the son of King Dhatusena. Kashyapa murdered his father by walling him up alive and then usurping the throne which rightfully belonged to his brother Mogallana, Dhatusena's son by the true queen. Mogallana fled to India to escape being assassinated by Kashyapa but vowed revenge. In India he raised an army with the intention of returning and retaking the throne of Sri Lanka which he considered to be rightfully his. Knowing the inevitable return of Mogallana, Kashyapa is said to have built his palace on the summit of Sigiriya as a fortress and pleasure palace. Mogallana finally arrived and declared war. During the battle Kashyapa's armies abandoned him and he committed suicide by falling on his sword.


Chronicles and lore say that the battle-elephant on which Kashyapa was mounted changed course to take a strategic advantage, but the army misinterpreted the movement as the King having opted to retreat, prompting the army to abandon the king altogether. It is said that being too proud to surrender he took his dagger from his waistband, cut his throat, raised the dagger proudly, sheathed it, and fell dead.[citation needed] Moggallana returned the capital to Anuradapura, converting Sigiriya into a monastery complex.


Alternative stories have the primary builder of Sigiriya as King Dhatusena, with Kashyapa finishing the work in honour of his father. Still other stories have Kashyapa as a playboy king, with Sigiriya a pleasure palace. Even Kashyapa's eventual fate is uncertain. In some versions he is assassinated by poison administered by a concubine; in others he cuts his own throat when isolated in his final battle.[7] Still further interpretations have the site as the work of a Buddhist community, with no military function at all. This site may have been important in the competition between the Mahayana and Theravada Buddhist traditions in ancient Sri Lanka.
The earliest evidence of human habitation at Sigiriya was found from the Aligala rock shelter to the east of Sigiriya rock, indicating that the area was occupied nearly five thousand years ago during the Mesolithic Period.


Buddhist monastic settlements were established in the western and northern slopes of the boulder-strewn hills surrounding the Sigiriya rock, during the 3rd century BC. Several rock shelters or caves were created during this period. These shelters were made under large boulders, with carved drip ledges around the cave mouths. Rock inscriptions are carved near the drip ledges on many of the shelters, recording the donation of the shelters to the Buddhist monastic order as residences. These were made within the period between the 3rd century BC and the 1st century CE.


:: ceansmile.com ::
:: Wikipedia, the free encyclopedia ::

5. เกาะฮาชิมะ..เกาะเรือรบ..เกาะผีสิง ประเทศญี่ปุ่น

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/zPvw7vKG8NY

* ส่วนวีดีโอนี้ เป็นวีดีโอหนึ่งที่คนญี่ปุ่นคนนี้ได้กลับมาที่เกาะฮาชิมะ เกาะที่เค้าเคยอาศัยอยู่ในสมัยที่ฮาชิมะรุ่งเรือง -> http://youtu.be/okRUrxvngCc

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/jt1x6

เกาะฮะชิมะ (ญี่ปุ่น: 端島 Hashima ?) หรือ กุงกันจิมะ (ญี่ปุ่น: 軍艦島 Gunkanjima ?) เป็นเกาะที่ถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1887 และเสร็จในปี ค.ศ. 1890 โดยบริษัทมิตซูบิชิ อยู่ห่างจากเมืองนะงะซะกิ ประมาณ 15 กิโลเมตร มีไว้ใช้เพื่อเป็นที่พักของคนงานทำอุตสาหกรรมเหมืองถ่านหิน และถูกใช้จนถึงปี ค.ศ. 1974 จึงปิดตัวลง เพราะความต้องการใช้ถ่านหินนั้นลดลง


*****************************************************
ประเทศญี่ปุ่นมีลักษณะทางภูมิศาสตร์เป็นเกาะที่แยกตัวออกมาจากแผ่นดินใหญ่ วางตัวตั้งแต่เหนือจรดใต้ด้วยความยาวกว่า 3,000 กิโลเมตร ประกอบไปด้วยเกาะเล็กเกาะน้อยกว่า 6,800 เกาะ ซึ่งถ้าสังเกตให้ดีก็จะมีรูปร่างหน้าตาคล้าย “ม้าน้ำ” ซึ่งมีส่วนหัวของม้าน้ำเป็นเกาะฮอกไกโด และส่วนลำตัวยาว ๆ เป็นเกาะฮอนชู มีส่วนหางและครีบเป็นเกาะชิโกกุและเกาะคิวชู โดยชื่อเกาะที่กล่าวมาทั้ง 4 เกาะ ถือว่าเป็นเกาะหลักที่มีผู้คนอาศัยอยู่เยอะที่สุด แต่จะมีใครเชื่อบ้างว่าญี่ปุ่นก็มีเกาะร้างที่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่เหมือนกันกว่า 500 เกาะ และหนึ่งในนั้นก็มีเรื่องเล่าถึงความลี้ลับความน่ากลัวเกี่ยวกับอาถรรพ์ เหมือนต้องคำสาปแห่งท้องทะเลให้เป็นเกาะร้างมาจนถึงปัจจุบัน เกาะแห่งนั้นมีชื่อว่า “เกาะฮาชิมะ はしま”


เกาะฮาชิมะ เป็นเกาะที่ตั้งอยู่นอกชายฝั่งห่างจากเมืองนางาซากิ ประมาณ 15 กิโลเมตร สมัยที่เกาะฮาชิมะรุ่งเรืองมันถูกตั้งชื่อว่า Battleship Island หรือ เกาะเรือรบ เกาะแห่งนี้โดดเด่นในด้านอุตสาหกรรมถ่านหิน และจุดประสงค์ของการสร้างเกาะ ก็เพราะต้องการใช้แร่ถ่านธรรมชาติ เพื่อนำขึ้นใช้งานและส่งออก ดังนั้นการทำแร่ถ่านหินจึงเกิดขึ้น แน่นอนว่าสิ่งสำคัญในการทำงานก็ต้องมีแรงงาน ผู้คนเริ่มเข้ามาอยู่ ตั้งถิ่นฐานอาศัยทำมาหากินเพิ่มมากขึ้น รวมทั้งครอบครัวของคนงานจนเริ่มหนาแน่น ต่อมาในปี 1890 บริษัท Mitsubishi เห็นแววว่าเกาะนี้น่าจะสร้างรายได้มหาศาล จึงตัดใจซื้อเกาะแห่งนี้มันซะเลย โดยมีโครงการว่าจะขุดถ่านหินจากทะเลขึ้นมา


ปี 1916 โครงสร้างคอนกรีตที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น ได้ถูกสร้างขึ้นที่เกาะฮาชิมะนี้ เพื่อช่วยปกป้องผู้ที่อยู่อาศัยจากพายุไต้ฝุ่นและคลื่นลมทะเล ในปี 1959 เกาะแห่งนี้ทำสถิติมีประชากรอาศัยอยู่ถึง 1,391 คน ต่อพื้นที่ 10,000 ตารางเมตร เป็นความหนาแน่นที่สุดเท่าที่เคยบันทึกไว้ในโลก และเพื่อตอบสนองความต้องการของคนบนเกาะนี้ ได้มีการสร้างโรงเรียน โรงแรม โรงพยาบาล ร้านอาหาร รวมไปถึงบาร์และร้านเหล้าอยู่ภายในเกาะด้วย


“เกาะฮาชิมะ” เป็นเกาะที่ต้องเผชิญกับความยากลำบากในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้วยเช่นกัน มีเยาวชนญี่ปุ่นจำนวนมากถูกเกณฑ์ไปสนามรบ และสิ่งหนึ่งที่น่าเศร้าคือ มีผู้คนจำนวนมากอดอยากปากแห้ง เนื่องจากสภาวะขาดอาหารจนเสียชีวิต บางคนก็มีอาการเจ็บป่วย เหนื่อยล้าเพราะถูกใช้งานจนหมดเรี่ยวแรง บางคนที่ทนไม่ไหวก็ลงโดดทะเลฆ่าตัวตายตัดปัญหาก็มี


เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 มีการเปลี่ยนแปลงจุดประสงค์ของเกาะฮาชิมะใหม่ คือการนำถ่านหินของฮาชิมะหลอมเป็นเครื่องมือ และทำเป็นเชื้อเพลิงสำหรับเรือรบ และปืนใหญ่ เพื่อกู้คืนจากความรู้สึกที่อัปยศ และความพ่ายแพ้จากสงครามทำให้เป็นช่วงเวลาทองแห่งความมั่งคั่งและความเจริญเติบโต


แต่ช่างน่าเสียดาย เมื่อเวลาเปลี่ยน อะไรหลายๆ อย่างมันก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เกิดยุคที่ถ่านหินเริ่มล้าสมัย ไอ้เจ้าน้ำมันนี่สิมันดันมาแรงแซงทางโค้งในปี 1960 เจ้าถ่านหินเลยกลายเป็นลูกเมียน้อยตกกระป๋องไปตามระเบียบ บริษัท Mitsubishi ก็โบกมือลาเกาะแห่งนี้ และปิดเกาะมันซะเลย ผู้คนที่อาศัยก็ต้องอพยพไปหาที่แห่งใหม่ จากเกาะเรือรบที่มีผู้คนอาศัยอย่างหนาแน่น กลายเป็นเกาะร้างที่ไม่มีผู้มาอาศัยอย่างน่าใจหาย


(รูปถ่ายนักเรียนแปลอักษร “サヨナラ ハシマ”)
รูปถ่ายบนลานของโรงเรียนบนเกาะฮาชิมะ ซึ่งเหล่านักเรียนได้จัดแถวเป็นอักษรคำว่า “サヨナラ ハシマ” ซึ่งแปลว่า “ลาก่อน ฮาชิมะ”


คลื่นน้ำทะเลยังคงซัดสาด แต่ชุมชนที่เคยมีชีวิตชีวา กลายสภาพเป็นที่ร้าง หญ้ารกสูง ซากตึกสูงสง่ามีสภาพผุกร่อน และแตกร้าว สนามเทนนิสที่ไร้ตาข่ายกั้น ทุกพื้นที่กลายเป็นป่ารกน้อย ไปถึงขั้นรกสูง เสียงวู๊ดลมทะเลนั้น เหมือนกับเสียงร่ำไห้ของเกาะที่ต้องการจะบอกว่า ที่แห่งนี้มันเหงาเหลือเกิน กลิ่นชื้นเหม็นอับผสมกับกลิ่นเกลือทะเลยังคงพัดโชยมาตามสายลม ชักชวนคนลองดีมาสัมผัสกับบรรยากาศผีๆ ชาวประมงที่ได้แล่นเรือผ่านเกาะแห่งนี้ ได้แต่ขนลุกสยองเกล้าและตั้งฉายาอีกฉายาหนึ่งว่า Ghost Islands เกาะผี แต่เกาะผีนี้ก็มีชาวต่างชาติแวะมาเยี่ยมเยือน ถ่ายรูปเก็บภาพบรรยากาศที่ไม่ค่อยพบเห็นในชีวิตเท่าไรนัก ผู้ใดที่มาเยือนต่างกล่าวขานอย่างมั่นใจว่าที่แห่งนี้คงจะมีอะไรบางอย่างอยู่ด้วย จนไม่กล้าที่จะสัมผัสสิ่งของใดๆ บนเกาะเพราะกลัวว่า เจ้าของเค้าจะไม่พอใจ เพียงถ่ายรูปพร้อมกับขนแขนที่ลุก และโบกมือ บายๆ ลาก่อนเกาะผีเรือรบ แต่ไม่ว่ามันจะมีความน่ากลัวสักขนาดไหน ผู้คนก็ให้ความสนใจ และเข้าไปเยี่ยมชมอยู่เรื่อยๆ


ปี 2003 เกาะฮาชิมะ ได้ถูกทำเป็นสถานที่ถ่ายภาพยนตร์เรื่อง Battle Royale (เกมนรก โรงเรียนพันธุ์โหด) ด้วยน่ะ สงสัยว่าผู้กำกับคงเห็นแววความน่ากลัวของเกาะฮาชิมะ และนักแสดงทีมงานก็โดนฮาชิมะเล่นงาน โดยกล่าวกันว่า อยู่ดีดีกล้องก็ถ่ายไม่ได้ขึ้นมาซะงั้น หรือมีใครก็ไม่รู้ (ไม่ใช่ทีมงานด้วยน่ะ) เดินผ่านกล้อง หรือไม่ก็ติดอยู่ในฉากมาด้วย และนักแสดงบางคนก็แสดงอาการคลุ้มคลั่งเหมือนว่าโดนอะไรบางอย่างเข้าสิง ถ้าคุณอยากพิสูจน์ความลี้ลับของเกาะฮาชิมะแห่งนี้ ก็ลองไปดูก็ได้นะ..บรื๋ออออ


Hashima Island (端島?, or correctly Hashima, as -shima is Japanese for island), commonly called Gunkanjima (軍艦島; meaning Battleship Island), is one among 505 uninhabited islands in the Nagasaki Prefecture about 15 kilometers from Nagasaki itself.


History
The island was populated from 1887 to 1974 as a coal mining facility. The island's most notable features are the abandoned concrete buildings and the sea wall surrounding it. The island has been administered as part of Nagasaki city since 2005; it had previously been administered by the former town of Takashima.
It is known for its coal mines and their operation during the industrialization of Japan. Mitsubishi bought the island in 1890 and began the project, the aim of which was retrieving coal from undersea mines. They built Japan's first large concrete building (9 stories high),[1] a block of apartments in 1916 to accommodate their burgeoning ranks of workers (many of whom were forcibly recruited labourers from other parts of Asia) and to protect against typhoon destruction. According to a South Korean commission, the island housed 500 Koreans who were forced to work between 1939 and 1945, during World War II.


In 1959, the 15-acre (6.1 ha) island's population reached its peak of 5,259, with a population density of 835 people per hectare (83,500 people/km2, 216,264 people per square mile) for the whole island, or 1,391 per hectare (139,100 people/km2) for the residential district.


As petroleum replaced coal in Japan in the 1960s, coal mines began shutting down all over the country, and Hashima's mines were no exception. Mitsubishi officially announced the closing of the mine in 1974, and today it is empty and bare, which is why it is called Ghost Island.Travel to Hashima was re-opened on April 22, 2009 after 35 years of closure.


Etymology
Battleship Island is an English translation of the Japanese nickname for Hashima Island, Gunkanjima (gunkan meaning battleship, jima being the rendaku form of shima, meaning island). The island's nickname came from its apparent resemblance to the Japanese battleship Tosa (so much so, in fact, it was torpedoed by the American Navy during World War II).It also is known as the Ghost Island.


:: marumura.com ::
:: Wikipedia, the free encyclopedia ::


6. น้ำตกอีกวาซู (Iguazu Falls) ตั้งอยู่บริเวณรอยต่อพรมแดนระหว่างประเทศบราซิลกับประเทศอาร์เจนตินา


* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/cnNC2XhsVQ0


View Larger Map

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/OuYFA

น้ำตกอีกวาซู (Iguazu Falls) คำว่าอีกวาซู แปลว่า "สายน้ำอันยิ่งใหญ่" เป็นคำมาจากภาษากวารานี (Guarani)ชาวอินเดียนแดงเผ่าดั้งเดิม น้ำตกอีกวาซูตั้งอยู่บริเวณรอยต่อพรมแดนระหว่างประเทศบราซิลกับประเทศอาร์เจนตินา เป็นน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในทวีปอเมริกาใต้ โดยใหญ่กว่าน้ำตกไนแอการาประมาณ 30 เท่า อย่างไรก็ตามขนาดของน้ำตกใกล้เคียงกับน้ำตกวิกตอเรียในทวีปแอฟริกา


น้ำตกอีกวาซูเกิดจากแม่น้ำอีกวาซูซึ่งไหลมาจากที่ราบสูงปารานา ตกจากขอบที่ราบสูงขนาดใหญ่ลงสู่พื้นที่ราบต่ำกว่า จึงกลายเป็นน้ำตกขนาดใหญ่เป็นแนวยาวกว่า 4 กิโลเมตร สูงกว่า 269 ฟุต ประกอบด้วยน้ำตกน้อยใหญ่อีก 275 แห่ง ในช่วงฤดูฝนระหว่างเดือนพฤศจิกายนจนถึงเดือนมีนาคมปริมาณน้ำมีมากถึงกว่า 13.6 ล้านลิตรต่อวินาที แต่ในช่วงฤดูร้อน คือระหว่างเมษายนถึงเดือนตุลาคม ปริมาณน้ำจะลดลงเหลือ 2.3 ล้านลิตรต่อวินาที บริเวณรอบ ๆ น้ำตกจะเกิดละอองน้ำอยู่ตลอดเวลาและมีเสียงดังไปไกลกว่า 24 กิโลเมตร บนฝั่งประเทศบราซิลจะมองเห็นน้ำตกได้ทั่วถึงและงดงาม แต่ทางฝั่งประเทศอาร์เจนตินาสามารถเข้าชมน้ำตกได้ใกล้กว่า


เขตอุทยานแห่งชาติ
ประเทศบราซิลและประเทศอาร์เจนตินาต่างประกาศให้บริเวณพื้นที่ป่าริมน้ำตกเป็นเขตอุทยานแห่งชาติของทั้งสองประเทศ เพื่อคุ้มครองรักษาสัตว์ป่าเขตร้อนที่มีอยู่อย่างชุกชุม เช่น นกไทนามัส แมวป่าโอเซล เสือจากัวร์ สมเสร็จ เพ็คคารี และสัตว์นานาชนิดอีกมากมาย


Iguazu Falls, Iguassu Falls, or Iguaçu Falls (Portuguese: Cataratas do Iguaçu [kataˈɾatɐz du iɡwaˈsu]; Spanish: Cataratas del Iguazú [kataˈɾatas ðel iɣwaˈsu]; Guarani: Chororo Yguasu [ɕoɾoɾo ɨɣʷasu]) are waterfalls of the Iguazu River located on the border of the Brazilian State of Paraná and the Argentine Province of Misiones. The falls divide the river into the upper and lower Iguazu. The Iguazu River originates near the city of Curitiba. It flows through Brazil for most of its course. Below its confluence with the San Antonio River, the Iguazu River forms the boundary between Brazil and Argentina.


The name "Iguazu" comes from the Guarani or Tupi words y [ɨ], meaning "water", and ûasú [waˈsu], meaning "big". Legend has it that a god planned to marry a beautiful woman named Naipí, who fled with her mortal lover Tarobá in a canoe. In rage the god sliced the river, creating the waterfalls and condemning the lovers to an eternal fall. The first European to find the falls was the Spanish conquistador Álvar Núñez Cabeza de Vaca in 1541.


:: Wikipedia, the free encyclopedia ::

7. สระว่ายน้ำของ ลีเมอริเดียน อัลอากาห์บีชรีสอร์ท, อัล อาคาห์, สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
(Le Meridien Al Aqah Beach Resort, Dibba Road, P.O. Box 3070, Al Aqah,United Arab Emirates)

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/Jkw9K4o2BBE

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/ROztN

8. Road to the sea.
金水公路 (Jinshui highway-Taiwan)

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/PuLJH

9. กังกุน (Cancun)หรือที่รู้จักกันดีในชื่อว่า ชายหาดแคนคูน ชายหาดซึ่งมีชื่อเสียงในเม็กซิโก อยู่บริเวณตะวันตกเฉียงใต้่ของประเทศ แถบคาบสมุทธยูกาตัง ในรัฐกินตานาโร

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/Y5StjKlrNsg


* ชมภาพแบบ 360 องศาค่ะ -> http://goo.gl/EyGSI

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/B2VFC

แคนคูน, กังกุน (สเปน: Cancún) เป็นเมืองชายฝั่งทางรัฐตะวันออกสุดของประเทศเม็กซิโก บนคาบสมุทรยูกาตัน รัฐกินตานาโร เป็นเมืองศูนย์กลางการท่องเที่ยวสำหรับนักท่องเที่ยวนานาชาติที่ได้รับการรับรองจาก UNWTO (World Tourism Organization) ที่มีรีสอร์ตสำหรับท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง ศูนย์กลางเมืองตั้งอยู่บนแผ่นดินใหญ่ในรัฐกินตานาโรทางใต้ของเม็กซิโก ด้วยระยะทางประมาณ 1,700 ก.ม.ห่างจากกรุงเม็กซิโกซิตี


โดยทางองค์กร ได้เริ่มโครงการพัฒนากังกุนให้เป็นเมืองท่องเที่ยวนานาชาติตั้งแต่ปี 1974 หลังจากนั้นเป็นต้นมา กังกุนได้เปลี่ยนจากเกาะสำหรับนักตกปลาเล็กๆ มาเป็นหนึ่งในสองสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมที่เต็มไปด้วยรีสอร์ต ควบคู่กันกับเมืองอากาปุลโก (Acapulco) WTO (World Tourism Organization) ได้มอบรางวัล Best of the Best ในด้านความยอดเยี่ยมและการปกครองที่ดีเลิศแก่เมืองกังกุน เมื่อปี 2007


ชื่อกังกุนนั้นเป็นภาษามายัน อาจแปลได้สองความหมาย หนึ่งคือ "รังงู หรือ หม้อ" สองคือ "สถานที่แห่งงูทองคำ" เนื่องมาจากเกาะคันคูนมีรูปร่างเหมือนเลข 7 และในยามเย็นหรือรุ่งอรุณ แสงอาทิตย์สาดส่องจนทำให้ดูคล้ายงูสีทอง

สถานที่ท่องเที่ยวของคนที่ชอบดำน้ำคือ ‘The Silent Evolution’ ประติมากรรมใต้น้ำสุดอลังการ


* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> https://www.youtube.com/embed/oip5M3IJ4bI


* ชมภาพค่ะ -> http://www.underwatersculpture.com/index.asp


‘The Silent Evolution' ประติมากรรมใต้น้ำทิ่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ที่ตั้งอยู่ในอาณาบริเวณของพิพิธภัณฑ์ศิลปะใต้น้ำบนเกาะแคนคูน ประเทศเม็กซิโก


หากคุณดำน้ำลึกลงไปกว่าเก้าเมตร ที่สวนน้ำแห่งชาติแคนคูน ทิวทัศน์อันน่าอัศจรรย์ใจที่คุณจะได้เห็นก็คือรูปปั้นขนาดเท่ามนุษย์จริงกว่า 400 ตัว ยืนเรียงรายกันอยู่อย่างสวยงาม ซึ่งรูปปั้นทั้งหมดก็คือคอลเล็คชั่นจากงานศิลปะที่ชื่อ The Silent Evolution ที่เป็นผลงานของศิลปินชาวอังกฤษนาม Jason deCaires Taylor และเป็นผลงานที่เขาอ้างว่าเป็นคอลเล็คชั่นใต้น้ำที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก และจะเปิดให้สาธารณชนได้เข้าชมในวันที่ 27 พฤศจิกายน 2010 โดยคาดว่าน่าจะรวมไปถึงห้องใต้น้ำอีก 13 ห้อง ที่จะจัดแสดงผลงานของศิลปินคนอื่นๆ ด้วย


ส่วนผลงานที่โดดเด่นอื่นๆ ของ DeCaires Taylor เช่น สวนประติมากรรมใต้น้ำแห่งแรกของโลกที่เปิดตัวในปี 2006 ใน ประเทศเกรนาดา นอกจากนี้เขายังดำรงตำแหน่งเป็นทั้งผู้ก่อตั้งและประธานฝ่ายศิลป์ของ Museo Subacuático del Arte (MUSA) ที่สถาปนาขึ้นในวันที่ 27 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา เขาเล่าว่าขั้นตอนในการทำประติมากรรมเหล่านี้ก็คือ เขาจะเขียนรายชื่อขึ้นมาก่อนว่าเขาต้องการอะไรบ้าง เช่น ผู้หญิงวัยรุ่น หญิงชรา ชายชาวมายันอายุราว 20 กว่าๆ เป็นต้น จากนั้นก็จะคัดเลือกคนเหล่านั้นเข้ามาในสตูดิโอและดูว่าการโพสท่าแบบไหนจะเหมาะกับพวกเขามากที่สุด


ขั้นตอนต่อไปก็คือการทาวาสลีนและปูนปลาสเตอร์ลงทั่วตัวของนายแบบและนางแบบ ซึ่งเป็นขั้นตอนที่ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง จากนั้นรูปหล่อนั้นก็จะถูกนำมาใช้สร้างเป็นรูปปั้นที่ทำจากซีเมนต์และไฟเบอร์กลาส และเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น นักประดาน้ำก็จะนำรูปปั้นเหล่านั้นลงไปสู่ก้นทะเล โดยใช้เครนและเรือช่วยลำเลียง


เมื่อรูปปั้นหลายๆ รูปรวมกันอยู่เป็นงานศิลปะงดงามใต้ท้องทะเลแล้ว มันก็สามารถใช้เป็นตัวแทนของหมู่ปะการังตามธรรมชาติได้ ซึ่งงานศิลปะชิ้นนี้ก็มีจุดประสงค์ในการดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวให้ออกห่างจากหมู่ปะการังตามธรรมชาติ และมาชมเชยความสวยงามของศิลปะใต้ท้องทะเลที่เป็นฝีมือของมนุษย์ด้วยกันแทน

Cancún (Spanish pronunciation: [kaŋˈkun]) is a city in south-eastern Mexico, located on the north-east coast of the Yucatán Peninsula in the Mexican state of Quintana Roo. It is a world-renowned tourist destination,as well as being the seat of the Benito Juárez municipality. The city is located off of the Caribbean Sea, and is one of the eastern-most points in Mexico. Cancún is located near/in Mexico's Caribbean coast resort band known as the Riviera Maya.


Place names
There are two possible translations of Cancún, based on the Mayan pronunciation. The first translation is "nest of snakes or pot." The second version and less accepted is "place of the golden snake"[citation needed].


via http://goo.gl/n6ILG
:: bloggang.com ::

10. น้ำตกสวาร์ติฟอส (Svartifoss waterfall) หรือ น้ำตกดำ (Black Fall) สาธารณรัฐไอซ์แลนด์


* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/PYdd8LZEGhg

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/bRB6U


* ชมภาพแบบ 360 องศาค่ะ -> http://goo.gl/kljro


น้ำตกสวาร์ติฟอส (Svartifoss waterfall) หรือ น้ำตกดำ (Black Fall) น้ำตกที่มีชื่อเสียงของอุทยานเดิม คือ อุทยานแห่งชาติสกาฟทาเฟล (Skaftafell National Park) โดยน้ำตกถูกล้อมรอบด้วยแท่งหินลาวาสีดำหกเหลี่ยมตามชื่อเรียกของน้ำตก ปัจจุบันน้ำตกได้กลายเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่นิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งของอุทยานแห่งชาติวัทนาโจกุล


Svartifoss (Black Fall) is a waterfall in Skaftafell National Park in Iceland, and is one of the most popular sights in the park. It is surrounded by dark lava columns, which give rise to its name. The hexagonal columns were formed inside a lava flow which cooled extremely slowly, giving rise to crystallization. Similar well-known lava formations are seen at the Giant's Causeway in Northern Ireland, and on the island of Staffa in Scotland.


The base of this waterfall is noteworthy for its sharp rocks. New hexagonal column sections break off faster than the falling water wears down the edges.
These basalt columns have provided inspiration for Icelandic architects, most visibly in the Hallgrímskirkja church in Reykjavík, and also the National Theatre.


:: Wikipedia, the free encyclopedia ::

11. A snapshot from mountaineer's life

Location: Chamonix, Haute Savoye, France


Photo and caption by Kamil Tamiola
Have you ever wondered how does a mountaineer's day start? I will give you a hint: you wake up at 3 am, set the stove, wake up your partner, pretend it is warm, quickly consume a high-calorie breakfast, watch your friends slowly ascending the icy slopes of your dream summit with their tiny head torches glimmering against perfectly blue ice, and hope for the good weather. One would ask: why all this trouble? The answer is easy: for the love of the adventure and the unknown.


:: nationalgeographic.com ::

12. TRAKAI ISLAND CASTLE HISTORY MUSEUM เมืองทราไก (TRAKAI) เมืองหลวงเก่าของประเทศลิทัวเนีย

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/k0my80pH3Yo

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/Kk78z80hxvk

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/z70K6


* ชมภาพแบบ 360 องศาค่ะ -> http://goo.gl/zGuV2


TRAKAI ISLAND CASTLE HISTORY MUSEUM เมืองทราไก (TRAKAI) เมืองหลวงเก่าของประเทศลิทัวเนีย ศูนย์กลางทางประวัติศาสตร์ของลิทัวเนีย ปัจจุบันเป็นเมืองพักตากอากาศริมทะเลสาบที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก ล้อมรอบด้วยทะเลสาบกว่า 200 แห่ง


TRAKAI ISLAND CASTLE HISTORY MUSEUM เป็นปราสาทที่ตั้งอยู่บนเกาะริมทะเลสาบเกรฟ (Galve) เริ่มก่อสร้างเมื่อปีศตวรรษที่ 14 โดยท่านแกรนด์ดุ๊กวีเทาทัส(Vytautas) ที่ประสงค์จะใช้ชีวิตในบั้นปลาย ก่อนที่จะกลายเป็นคุกในช่วงศตวรรษที่ 17 ให้ ชมความยิ่งใหญ่ของปราสาทที่สร้างขึ้นมาจากาหินล้วน ๆ และเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์รอบปราสาทที่แสนสวยงาม


Trakai Island Castle (Lithuanian: Trakų salos pilis) is an island castle located in Trakai, Lithuania on an island in Lake Galvė. The castle is sometimes referred to as "Little Marienburg". The construction of the stone castle was begun in the 14th century by Kęstutis, and around 1409 major works were completed by his son Vytautas the Great, who died in this castle in 1430. Trakai was one of the main centres of the Grand Duchy of Lithuania and the castle held great strategic importance.


Construction
First Phase
Trakai Island Castle was built in several phases. During the first phase, in the second half of the 14th century, the castle was constructed on the largest of three lake islands by the order of Grand Duke Kęstutis. The construction of Trakai Island Castle was related to the expansion and strengthening of the Trakai Peninsula Castle. Kęstutis moved his main residence and his treasury to the Island Castle.
The castle suffered major devastation during an attack by the Teutonic Knights in 1377. After the assassination of Kęstutis, a power struggle between Jogaila and Vytautas the Great for the title of Grand Duke of Lithuania began. The castle was besieged by both sides. Soon after the reconciliation between Jogaila and Vytautas, the second phase of construction started and continued until 1409. This phase is regarded as the major development in the history of the castle. Apparently, during the truce with the Teutonic Order, the construction works were supervised by the Order's stonemason Radike, four years before the Battle of Grunwald.


Second Phase
The bridge to the main castle gatehouse
During the second phase, two wings were added, and on the southern side a 6 story (35 m. high) donjon was built. The donjon had movable gates which separated the palace from the forecastle. The donjon was used for several functions; besides serving as another defensive structure, it had a chapel and living quarters. It was linked to the multistory Ducal Palace, which had an inner yard. The inner yard had wooden galleries, which ran around the inner wall; these galleries were used to access various support facilities without going inside the palace itself.


The entire southern wing of the southern palace was used for the Ducal Hall. This hall was around 10 x 21 metres in size, and only the Upper Palace in the Vilnius Castle Complex managed to surpass it. The Ducal Hall has preserved some of its original décor.


The principal construction material was so-called red Gothic bricks. Stone blocks were used only in the foundations and the upper parts of buildings, towers and walls. The castle was decorated in a variety of ways, including glazed roof tiling, burned bricks, and stained glass windows. Its overall style after the second construction phase could be described as Gothic with some Romanesque features.


Third Phase
The expansion of the forecastle in the early 15th century marked the third phase of Trakai's development. The walls of the forecastle were strengthened to a thickness of 2.5 metres and raised with additional firing galleries. Three major defensive towers were constructed on the corners. The southwestern tower was also used as a prison. The top story of the towers was designed for soldiers and housed a large number of cannons. A main gatehouse was also constructed which, along with the Ducal Palace donjon, had movable gates. The gatehouse was reinforced with additional sections for firing galleries. Near the inner walls several buildings were constructed, including stables, kitchens, and other support structures. When the castle was undergoing this expansion in the 15th century, the water level of Lake Galvė was several metres higher than it is today. The castle builders took advantage of this by separating the Ducal Palace and the forecastle with a moat, just wide enough for small boats to sail through. They were connected by gates that could be raised in case of an enemy attack.


Falling into Disrepair
Trakai Island Castle lost its military importance soon after the Battle of Grunwald, when the chief enemy of the Grand Duchy of Lithuania was defeated by the Lithuanian-Polish army. The castle was transformed into a residence and newly decorated from the inside. New frescos were painted on its walls, which have been partially preserved. Foreign emissaries were welcomed in the Ducal Palace. It is known that Jogaila visited the castle thirteen times between 1413 and 1430. In 1414, the Flemish traveler Guillebert de Lannoy described the castle in these words:


“The old castle stands on one side of the lake, in open ground, the another one stands in the middle of a second lake, and is within a cannon shot of the old one. It is completely new, built from bricks following French pattern.”


Grand Duke Vytautas the Great died in the castle without being crowned as King of Lithuania in 1430. During the rule of Sigismund Augustus, the castle was redecorated in a Renaissance style, and it served as the royal summer residence for a short period of time. Lithuanian Metrica was kept in the castle until 1511. Later the castle served as a prison. During the wars with Muscovy in the 17th century, the castle was damaged and was not reconstructed again. It gradually fell into disrepair.


Reconstruction
During the 19th century, castle reconstruction plans were prepared. Its original frescos were preserved and copied by Wincenty Smokowski. The Imperial Archaeological Commission initiated the documentation of the remaining castle in 1888. In 1905 the Imperial Russian authorities decided to partially restore the castle ruins. During World War I, Germans brought in their specialists, who made several attempts to restore the castle. In 1935-1941 parts of the Ducal Palace walls were strengthened, and the southeastern forecastle tower was rebuilt, including sections of its walls. Lithuanian and Polish preservationists worked on the project, but the work stopped when the war gained in intensity. After World War II, a major reconstruction project was begun in 1946; active work started in 1951-1952. The major portion of the reconstruction was finished in 1961. The castle was reconstructed in a 15th century style.
Trakai Island Castle is now a major tourist attraction.


:: Wikipedia, the free encyclopedia ::
:: sunsmileholiday.com ::
:: flickr.com ::

13. ชายหาดบาร์รีกา ประเทศสเปน (Barrika beach, Spain)

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/JD5AGyBgcLc

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/64azc

ชายหาดบาร์รีกา ,เมืองบาร์รีกา ชายฝั่งของทะเล Cantabrian ทางตอนเหนือของประเทศสเปน มีพื้นที่เป็นป่าหิน และทรายที่ล้อมรอบด้วยหน้าผาที่งดงามยาว 600 เมตร มีบันไดลงไปยังชายหาดที่สวยงามนี้ เป็นที่ชื่นชอบของนักเล่นกระดานโต้คลื่น และนักปีนเขา


Barrika beach
Located in Barrika, the 600 metres-long beach of the same name is a wild area of rocks and sand surrounded by spectacular cliffs. It is 25km from Bilbao.


Made of stones and sand, some stairs facilitate the access to this beautiful sandy area which is open to the sea. Due to its features, it is very frequented by surfers and climbing lovers.


Barrika beach is equipped with showers, a bar, lifeguard service, and there is a recreational area nearby, with tables, seats and litter bins where families and friends will have a good time.


* Barrika is a town and municipality located in the province of Biscay, in the autonomous community of Basque Country, northern Spain.


:: Wikipedia, the free encyclopedia ::
:: tourism.euskadi.net ::

14. El Camino del Rey ทางเดินเท้าสุดโหด ของนักพผจญภัย ประเทศสเปน

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/y1Nd1qtk1Go

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/e6abI


* ชมภาพแบบ 360 องศาค่ะ -> http://www.elcaminitodelrey.com/


* ชมภาพแบบ 360 องศาค่ะ -> http://goo.gl/CinVp


El Caminito del Rey เป็นชื่อของเส้นทางเท้าเลียบหุบเขา El Chorro ที่อยู่ใกล้กับเมือง Álora ของสเปน ทางเดินเท้านี้สร้างขึ้นในปี 1901 เพื่อใช้เป็นเส้นทางขนส่งวัสดุระหว่างน้ำตก Chorro Falls กับน้ำตก Gaitanejo Falls ทางเดินทำด้วยคอนกรีตกว้างประมาณ 1 เมตร ค้ำยันด้วยฐานทำจากแท่งเหล็กเป็นระยะๆ ทางเดินนี้สร้างลัดเลาะไปตามหน้าผาสูงชันของหุบเขา El Chorro และอยู่สูงกว่าระดับแม่น้ำข้างล่างกว่า100 เมตร ตลอดเส้นทางแทบไม่มีราวให้จับเลย


ในปี 1921 กษัตริย์อัลฟรอนโซที่ 13 ได้ใช้เส้นทางนี้ในการเสด็จประพาศไปเปิดเขื่อนบนแม่น้ำสายนี้ ทำให้เส้นทางนี้ได้ชื่อว่า El Caminito del Rey หรือ “ทางเท้าเล็กๆ ของกษัตริย์”(The King's little pathway) แม้ว่าจะมีชื่อเสียงแต่เส้นทางนี้จะไม่ปรากฏอยู่ในรายชื่อสถานที่ท่องเที่ยวของเมือง เพราะว่าเส้นทางนี้ไม่เคยได้รับการซ่อมแซมมาเป็นระยะเวลานาน ทำให้สภาพเส้นทางทรุดโทรมลงเป็นอย่างมาก พื้นคอนกรีตบางช่วงถึงกับพังลงมาหมดเหลือแต่แท่งเหล็กค้ำยัน โผล่จากหน้าผาให้เหยียบเท่านั้น ราวกั้นบางช่วงที่เคยมีก็ชำรุดหมดทำให้มีอันตรายมากในการเดินทาง โชคดีที่มีนักปีนเขาใจดี ช่วยติดตั้งลวดสลิงเอาไว้ชิดผนังหน้าผา ยาวตลอดทางเดิน เพื่อว่าผู้ไปเที่ยวจะได้จับยึดหรือโหนเมื่อจะเดินผ่านในบางช่วง


แม้ว่าเส้นทางจะชำรุดและเป็นอันตราย แต่เพราะเป็นเส้นทางที่มีวิวทิวทัศน์สวยงาม ทำให้เป็นที่ดึงดูดของบรรดานักไต่เขาผู้รักการผจญภัยมาเป็นเวลานาน ตลอดเวลาเกือบร้อยปีที่เปิดใช้มา มีผู้ต้องสังเวยชีวิตให้กับเส้นทางมรณะนี้แล้วหลายราย จนกระทั่งมีอุบัติเหตุทำให้คน 4 คนตายในปี 1999 และ 2000 ทำให้ทางการสเปนได้สั่งให้ปิดทางเข้าเส้นทางสายนี้ โดยไม่มีการซ่อมแซม ไม่มีเจ้าหน้าที่เฝ้า และไม่มีการช่วยเหลือหรือรับประกันใดๆหากเกิดอุบัติเหตุขึ้น


ผู้ที่จะไปเที่ยวบนทางเดินนี้ จึงยังคงเหลือเฉพาะนักไต่เขา และผู้แสวงหาความท้าทายเท่านั้น นายกเทศมนตรีเมือง Málaga ประกาศว่า งบประมาณที่จะใช้บูรณะทางเดินนี้ รวมทั้งความยาวของถนนด้วย รวมทั้งหมดประมาณ 3 กิโลเมตร เป็นเงิน 8.3 ล้านยูโร (348.6 ล้านบาท) จะใช้งบประมาณของเทศบาลเมือง Málaga โครงการนี้จะใช้เวลา 3 ปี จะเริ่มโครงการบูรณะในกลางปี (ปีค.ศ.2011) และจะยังคงอนุรักษ์รูปแบบของทางเดินในแบบเดิมต่อไป


El Caminito del Rey (English: The King's little pathway) is a walkway, now fallen into disrepair, pinned along the steep walls of a narrow gorge in El Chorro, near Álora in the province of Málaga, Spain. The name is often shortened to Camino del Rey (English: King's pathway).


n 1901 it became apparent that workers at the hydroelectric power plants at Chorro Falls and Gaitanejo Falls needed a walkway to cross between the falls, to provide for transport of materials, and for the inspection and maintenance of the channel. Construction of the walkway took four years and it was finished in 1905.


In 1921 King Alfonso XIII crossed the walkway for the inauguration of the dam Conde del Guadalhorce and it became known by its present name.


The walkway is one metre (3 feet and 3 inches) in width, and rises over 100 metres (350 feet) above the river below. Constructed of concrete resting on steel rails supported by stanchions at around 45 degrees into the rock face, it is currently in a highly deteriorated state and there are numerous sections where part or all of the concrete top has collapsed. The result is large open air gaps that are bridged only by narrow steel beams or other support fixtures. Very few of the original handrails exist but a safety-wire runs the length of the path. Several people have lost their lives on the walkway in recent years and after two fatal accidents in 1999 and 2000, the local government closed both entrances.


In June 2011, the regional government of Andalusia and the local government of Málaga agreed to share costs of restoration (including car parking and a museum) of €9 million. The project will take approximately three years to complete.Many of the original features will remain in place and the new materials that are used will be in keeping with the old design.


:: Wikipedia, the free encyclopedia ::

15. ไหว้พระขอพร พระใหญ่ ณ วัดโป่หลิน เกาะลันเตา ฮ่องกง

* ชมคลิปวีดีโอค่ะ -> http://youtu.be/cXDWKbK8wxU

* ชมแผนที่ค่ะ -> http://goo.gl/ud30c

วัดโป่หลิน (Polin Monastery) เป็นวัดที่ตั้งอยู่บนยอดเขาโป่หลิน ของเกาะลันเตา ชาวฮ่องกงเชื่อกันว่า หากใครได้ไปนมัสการ ขอพรพระใหญ่แห่งวัดโป่หลินแล้ว ชีวิตก็จะมีแต่ความสุข และประสบความสำเร็จในทุกๆ ด้าน


วัดโป่หลิน แปลเป็นไทยว่า วัดดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ สร้างขึ้นเมื่อปี 1924 มีพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์ประทับกลางแจ้งองค์ใหญ่ที่สุดในโลก องค์พระสร้างจากการเชื่อมแผ่นสัมฤทธิ์ถึง 200 แผ่น หนัก 250 ตันและสูง 34 เมตร


องค์พระหันพระพักตร์ไปยังเนินเขาเบื้องล่างบริเวณทะเลจีนใต้ ระหว่างเดินมาที่วัดจะเห็นพระใหญ่แต่ไกล พระพุทธรูปองค์นี้ เป็นพระพุทธรูปใหญ่ปางโคตะมะ มีความสูง 22 เมตร รวมฐานจะเท่ากับ 34 เมตร


ที่ฐานองค์พระมีรูปปั้นเทพธิดากำลังถวายเครื่องสักการะแด่พระพุทธบนสวรรค์ตามความเชื่อของนิกายมหายาน จึงเป็นที่มาของชื่อพระพุทธรูปเทียนถานบนยอดเขานี้ เทียนถานแปลว่าแท่นบูชาบนสวรรค์


ภายในใต้องค์พระมีภาพศิลปะจีนโบราณมากมาย รวมถึงประวัติความเป็นมา และที่สำคัญ ที่ประดิษฐสถานพระเขี้ยวแก้ว ของพระพุทธเจ้า ที่อัญเชิญมาจากประเทศศรีลังกา


พระพุทธรูปใหญ่ที่วัดโป่หลิน หรือ Tian Tan Buddha อยู่ที่เกาะลันเตา ซึ่งใหญ่ขนาดที่ว่าอยู่ตรงจุดไหนของเกาะก็จะสามารถมองเห็นพระพุทธรูป Tian Tan ได้ค่ะ หากต้องการเข้าไปสัมผัสหรือสักการะใกล้ๆ ต้องขึ้นบันไดขึ้นไปถึง 268 ชั้นด้วยกัน แต่ไหนๆก็ไปถึงที่แล้ว จะให้คุ้มก็ต้องขึ้นไปข้างบนด้วยนะคะ ^^


เมื่อสักการะพระพุทธรูปเสร็จแล้ว อย่าลืมแวะไปชมทางเดินแห่งปรัชญา หรือ Wisdom Path ซึ่งเป็นลานกว้าง มีหินใหญ่อยู่ 38 ชิ้น ปักเรียงกันเป็นเลข 8 ค่ะ บนแผ่นหินก็สลักเป็นบทสวดเก่าแก่ภาษาจีน เค้าบอกว่ามาเดินที่นี่ให้คิดถึงเรื่องชีวิตค่ะ การเดินวนแผ่นหิน อ่านและชมและสวดๆเรื่อยๆ วนไปวนมา จะมีไม่วันจบ ซึ่งเพราะแผ่นหินเรียงกันเป็นเลขแปดนั่นเองค่ะ (ง่ายๆคือเค้าจะให้เราปลงและเดินทางสายกลางนะคะ)


สำหรับท่านที่จะไปเที่ยวชม และ กราบไหว้พระใหญ่แห่งวัดโป่หลิน ควรจะไปในช่วงเวลา 10.00 - 17.30 ส่วนตัววัดโปหลินเปิดให้เข้าได้ช่วงเวลา 09.00 - 18.00


Po Lin Monastery and TIAN TAN BUDDHA, Lantau Island, Hong Kong


Po Lin Monastery is a Buddhist monastery, located on Ngong Ping Plateau, on Lantau Island, Hong Kong.
The monastery was founded in 1906 by three monks visiting from Jiangsu and was initially known simply as "The Big Hut" (大茅蓬 Tai Mao Pung). It was renamed to its present name in 1924. The main temple houses three bronze statues of the Buddha – representing his past, present and future lives – as well as many Buddhist scriptures.


Po Lin Monastery interior
Tian Tan Buddha, a giant Buddha statue completed in 1993, is an extension of the monastery.


The Ngong Ping 360, consisting of the Ngong Ping village and a gondola lift running between Tung Chung and Ngong Ping, was built near to the Po Lin Monastery.
This monastery is also famous for making wooden bracelets that are only sold near the Tian Tan Buddha statue.


In 1918, three nuns ordained at this monastery established a private nunnery called Chi Chuk Lam (紫竹林) on Lantau's Lower Keung Hill (下羌山). The nunnery, dedicated to Guanyin. There were about 20 jushi and nuns residing there in the 1950s, but now only an elderly abbess remains.


Tian Tan Buddha, also known as the Big Buddha, is a large bronze statue of a Buddha Amoghasiddhi, completed in 1993, and located at Ngong Ping, Lantau Island, in Hong Kong. The statue is located near Po Lin Monastery and symbolises the harmonious relationship between man and nature, people and religion. It is a major centre of Buddhism in Hong Kong, and is also a popular tourist attraction.


The statue is named Tian Tan Buddha because its base is a model of the Altar of Heaven or Earthly Mount of Tian Tan, the Temple of Heaven in Beijing. It is one of the five large Buddha statues in China. The Buddha statue sits on a lotus[disambiguation needed ] throne on top of a three-platform altar. It is surrounded by six smaller bronze statues known as "The Offering of the Six Devas" and are posed offering flowers, incense, lamp, ointment, fruit, and music to the Buddha. These offerings symbolize charity, morality, patience, zeal, meditation, and wisdom, all of which are necessary to enter into nirvana.


The Buddha is 34 metres (112 ft) tall, weighs 250 metric tons (280 short tons), and was the world's tallest outdoor bronze seated Buddha prior to 2007.[3] It reputedly can even be seen from as far away as Macau on a clear day. Visitors have to climb 240 steps in order to reach the Buddha, though the site also features a small winding road to the Buddha for vehicles to accommodate the handicapped.


The Tian Tan Buddha appears serene and dignified. His right hand is raised, representing the removal of affliction.The Buddha's left hand rests on his lap in a gesture of giving dhana. The Buddha faces north, which is unique among the great Buddha statues, as all others face south.


In addition, there are 3 floors beneath the Buddha statue: The Hall of Universe, The Hall of Benevolent Merit, and The Hall of Remembrance. One of the most renowned features inside is a relic of Gautama Buddha, consisting of some of his alleged cremated remains. Only visitors who purchase an offering for the Buddha are allowed to see the relic, in order to leave the offering there. There is a huge carved bell inscribed with images of Buddhas in the show room. It was designed to ring every seven minutes, 108 times a day, symbolising the release of 108 kinds of human vexations.


The Tian Tan Buddha was constructed beginning in 1990, and was finished on December 29, 1993, the day of the enlightenment of Gautama Buddha, the founder of the Buddhist religion. The statue was formed out of 202 separate pieces of bronze. In addition to the exterior components, there is a strong steel framework inside the statue to support the heavy load. When the statue was completed, monks from around the world were invited to the opening ceremony. Distinguished visitors from mainland China, Hong Kong, Taiwan, India, Japan, Korea, Thailand, Malaysia, Singapore, Sri Lanka, and the United States all took part in the proceedings.
On October 18, 1999, the Hong Kong Post Office issued a stamp depicting the Tian Tan Buddha. The MTR corporation has also issued a souvenir ticket featuring a photograph of the statue.


Po Lin Monastery and the Buddha are open to the public between 10:00 and 17:45. Access to the outside of the Buddha is free of charge, but there is an admission fee to go inside the Buddha.
Visitors may also see the nearby monastery, known as the "Buddhist Kingdom in the South," which serves as an international Buddhist retreat, and is one of the largest and most well known in Hong Kong. The monastery was built by three Zen masters in 1920. The main temples have painted vermilion interiors with dragons and many other different Chinese mythical figures on the walls and ceilings. Visitors often spend time in the attached tea garden, the only tea garden in the territory. A five minute walk past the tea garden leads to the "Wisdom Path" - a very large wooden inscription of the Heart Sutra set within a figure 8 to symbolise infinity.
One of the main attractions of this Buddha statue is climbing 268 steps and circling the platform (the lotus) where the Buddha sits.
Also nearby is Lantau Peak, the second highest mountain in Hong Kong.


Public transport
Visitors can reach the site by bus or taxi, travelling first to Mui Wo (also known as "Silvermine Bay") via ferry from the Outlying Islands piers in Central (pier No. 6) or to Tung Chung station via the MTR, or cable car. Visitors may then travel to and from the Buddha via the following bus routes:
Mui Wo ↔ Ngong Ping — NLB No. 2
Tung Chung ↔ Ngong Ping — NLB No. 23
The Ngong Ping 360 gondola lift between Tung Chung and Ngong Ping, provides another means of access.


:: Wikipedia, the free encyclopedia ::
:: http://travel.thaiza.com ::
:: flickr.com ::


1
2

Wish You Happinessss

Success is not the key to happiness. Happiness is the key to success. 
If you love what you are doing, you will be successful. 

~ Albert Schweitzer ~

 คัมภีร์ 5 ห่วง  วิถีแห่ง "ซามูไร" วิถีแห่งนักรบ "บูชิโด"   แนวคิดของตัวเม่น   GOOD LUCK สร้างแรงบันดาลใจเพื่อความสำเร็จ ในชีวิตและธุรกิจด้วยตัวคุณเอง    Why complicate life ?   3 x 8 = เท่าไหร่ ?????   "ฉันชื่อ..โอกาส"

Wish You Happinessss