กับดักหนู

นิดนึงพอ - just a little กับดักหนู หนูตัวหนึ่งแอบมองลอดรอยแตกของกำแพง เพื่อดูว่าชาวนากับภรรยาแกะห่ออะไร "จะเป็นอะไรหนอ" เจ้าหนูสงสัย มันแทบล้มทั้งยืน เมื่อรู้ว่าสิ่งนั้นคือ "กับดักหนู"  มันจึงวิ่งหัวซุกหัวซุนไปที่ทุ่งนา แล้วส่งเสียงร้องเตือน "มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน!" แม่ไก่ร้องกุ๊กๆ และคุ้ยเขี่ยไปมา มันผงกหัวขึ้นแล้วพูดว่า "คุณหนูนี่คงเป็นเรื่องเศร้าสำหรับเธอ แต่มันไม่มีผลอะไรกับฉันหรอกนะ อย่ากวนใจกันเลย" ดังนั้นเจ้าหนูจึงวิ่งไปหาหมูและบอกมันว่า "มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน!" เจ้าหมูเห็นอกเห็นใจ แต่ก็พูดว่า "ฉันขอโทษนะคุณหนู แต่ฉันคงทำได้แค่สวดมนต์เท่านั้น ไม่ต้องห่วงฉันจะสวดมนต์ให้เธอด้วย" เจ้าหนูวิ่งไปหาวัวต่อ และพูดว่า "มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน!" "มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน!" วัวตอบว่า "โธ่! คุณหนู ฉันเสียใจด้วยนะ แต่มันก็ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับฉันนี่" ดังนั้นเจ้าหนูจึงกลับเข้าบ้าน นอนลงและเศร้าใจเหลือเกินที่จะต้องเผชิญหน้ากับ "กับดักหนู" เพียงลำพัง กลางดึกคืนนั้น เสียงๆหนึ่งดังก้องไปทั้งบ้าน ฟังเหมือนเสียงกับดักหนูได้จับเหยื่อของมันแล้ว  ภรรยาของชาวนารีบรุดไปดูว่าอะไรที่ถูกจับ ในความมืดนั้น เธอไม่เห็นว่ามีงูพิษถูกกับดักนั้นหนีบเอาไว้อยู่ งูจึงกัดภรรยาของชาวนา ชาวนาจึงรีบพาเธอไปส่งโรงพยาบาล ตอนกลับบ้านเธอยังมีไข้สูง  และใครๆก็รู้ว่าเราต้องพยาบาลคนป่วยด้วยซุปไก่ ดังนั้น ชาวนาจึงหยิบขวานเดินไปที่ทุ่งเพื่อหาวัตถุดิบหลักของซุป แต่อาการป่วยของภรรยาก็ยังไม่ดีขึ้น เพื่อนฝูงและเพื่อนบ้านต่างมาเยี่ยมดูใจ และเพื่อเลี้ยงอาหารพวกเขา ชาวนาจึงฆ่าหมู ผ่านไปหลายวัน ภรรยาของชาวนาก็ยังไม่หาย ในที่สุดเธอก็ตาย ผู้คนมากมายต่างมางานศพของเธอ ชาวนาจึงต้องฆ่าวัวเพื่อให้ได้เนื้อที่มากพอในการเลี้ยงแขก เจ้าหนูยังคงมองลอดรอยแตกของกำแพง ด้วยความเสียใจสุดแสน คราวหน้าหากคุณรู้ว่าใครสักคนกำลังเผชิญปัญหา และคิดว่าไม่เกี่ยวกับคุณสักหน่อย จำไว้นะว่า เมื่อพวกเราคนใดคนหนึ่งถูกคุกคาม เราทุกคนต่างตกอยู่ในอันตราย!  เพราะทุกคนล้วนเกี่ยวพันกันอยู่ในการเดินทางที่เรียกว่า "ชีวิต" เราต้องคอยเฝ้าดูกันและกัน และพยายามให้กำลังใจอีกคนเข้าไว้ จำไว้เถอะ เราแต่ละคนก็คือด้ายเส้นสำคัญบนผืนพรมของผู้อื่น นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ชีวิตของเราถูกถักทอเข้าไว้ด้วยกันไงล่ะ