นิทานปลาดาว

นิทานปลาดาว "เพลง นิทานปลาดาว" เนื้อร้องโดย : ธนาบดี ธรรมสิทธิ์ ศิลปิน : ศุบุญเลี้ยง มาสิมาล้อมวง เรามานั่งลงใกล้ๆกันไว้ เธออย่าเพิ่งไปไหน ก็มีอะไรจะเล่าให้ฟัง กาลครั้งหนึ่งนั้น ยังมีตำนานเรื่องดาวน่าชัง ดาวดวงนั้นลอยคว้าง อยู่ในท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย แต่ดาวน้อยไม่ค่อยจะสวย ไม่นวลไม่ผ่องไม่ส่องประกาย มีแต่ริ้ว แต่ร่อง แต่รอย เป็นดาวขี้เหร่กว่าดาวไหนๆ ต้องโดนล้อน่าเกลียดน่าชัง โดนทำทุกอย่างให้ดาวต้องอาย เพราะว่าแตกต่างไป ทำให้ดาวน้อยต้องทนน้อยใจ ดาวช่างน่าสงสาร ต้องอยู่ลำพัง ต้องอยู่เดียวดาย ฟ้าก็หมดความหาย เมื่อไม่มีใครมาเป็นเพื่อนดาว แล้ววันหนึ่งดาวน้อย ก็โบกมือลาฟ้าที่พร่างพราว เริ่มไม่อยากเป็นดาว เลยโดดลงมาจากฟ้ากว้างใหญ่ ร่วงดิ่งลงมาจากฟากฟ้า และมีแสงส่องเป็นปล่องเป็นสาย พาดผ่านฟ้าที่มีแต่ดาว แต่มีหางยาวกว่าดาวไหนๆ บนแผ่นน้ำของท้องทะเล ดาวน้อยหล่นมาจมน้ำไป ดูทุกอย่างต่างไป เมื่อไม่ใช่ฟ้าที่ดาวคุ้นเคย ปลาก็เริ่มสงสัย เข้ามาใกล้ดาวที่อยู่ในน้ำ วันที่น่าจดจำ เมื่อดาวดวงนั้นเริ่มมีเพื่อนใหม่ ปลาที่อยู่ในน้ำ รูปร่างหน้าตาก็ต่างกันไป ท้องทะเลสดใส เมื่อไม่มีใครมาคอยแกล้งดาว จากดาวน้อยที่อยู่บนฟ้า อยู่ในฝูงปลาได้เป็นปลาดาว ต่อไปนี้ไม่ต้องอายเขา ไม่กลัวขี้เหร่กว่าปลาไหนๆ สิ่งที่รู้จากเรื่องปลาดาว อย่ากลัวว่าเราจะไม่เหมือนใคร ถึงแม้แตกต่างกันไป ก็แค่ให้เราเป็นตัวของเรา...ก็พอ นิทานปลาดาว ณ ชายหาดแห่งหนึ่ง ทุกเช้า น้ำทะเลจะซัดปลาดาวจำนวนมากมาเกยตื้นอยู่บนชายหาด ชายผู้หนึ่ง เดินไปตามชายหาด เขาเห็นเด็กหนุ่มผู้หนึ่งก้มเก็บอะไรบางอย่างแล้วขว้างลงทะเล เขาเดินเข้าไปใกล้แล้วถามว่า "เด็กน้อย เธอกำลังทำอะไรอยู่?" เด็กหนุ่มผู้นั้นตอบว่า"ผมพยายามช่วยปลาดาวเกยตื้นเหล่านี้ กลับสู่ทะเล ถ้าผมไม่ทำ พวกมันจะต้องตายแน่ๆ" "เด็กน้อย.." ชายผู้นั้นเอ่ย  "เธอไม่เห็นหรือว่า มีปลาดาวเกยตื้นมากมายเท่าไหร่ ชายหาดแสนกว้างนี้ เธอจะช่วยปลาทั้งหมดได้หรือ? เธอไม่สามารถทำอะไรได้หรอกนะ" ได้ยินดังนั้นแล้ว เด็กหนุ่มก้มลงเก็บปลาดาวอีกตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วโยนลงทะเลต่อไป เขาหันมายิ้มแล้วพูดว่า "อย่างน้อย ปลาดาวตัวนั้นก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไป"