"ให้เราคิดว่าคนรอบข้างเป็นคนในครอบครัวของเรา"
หากใครทำได้ โลกนี้ก็จะงดงามเพราะมีแต่น้ำใจให้กัน
ดั่งความเรียงชวนคิดเรื่องหนึ่งจากอีเมลล์ที่ส่งต่อกันมา...
“คนเรายิ่งอยู่สูง ยิ่งต้องมองต่ำ ส่วนคนที่อยู่ต่ำกว่า ต้องมองสูง
และทั้งคู่จะมองเห็นความสวยงามของกันและกันอย่างไม่ยาก”
"ข้าวที่เต็มรวง จะโน้มลงพื้นดิน
เป็นรวงข้าวที่สมบูรณ์ เป็นที่ต้องการ
แต่ถ้าข้าวรวงไหนมีเมล็ดลีบมากๆ
มันจะตั้งตรง ไม่มีใครอยากเกี่ยวให้
เปลืองแรงหรอก คนเราก็เช่นกัน"
คนเราทุกคนมีค่าเท่ากัน....
การถ่อมตนอย่างถูกกาลเทศะ
จะสร้างความรู้สึกดีให้กับคนอื่น
แปลว่าคนคนนั้นเติมเต็ม
เหมือนข้าวที่เต็มรวง จะยิ่งโน้มลงดิน
เป็นรวงข้าวที่มีค่า...
คนที่อ่อนน้อม ถ่อมตน ไม่ทับถมใคร
จะดูน่ารักในสายตาคนอื่น
คุยด้วยก็รู้สึกดี
ถ้ามัวแต่ดูถูกคนอื่นเพื่อให้ตัวเองดูดี
แล้วเมื่อไหร่จะเห็นความสวยงามของโลก...