ตะเกียง : คำสอนของคุณตา

ตะเกียง บีม จารุวรรณ คำสอนของคุณตา นานมาแล้วมีตาแก่ผู้น่าสงสารอยู่คนนึงเมีย และลูกแกเสียชีวิตไปนานแล้ว แต่แกก็ยังต้องมีภาระเลี้ยงหลานๆ อีกสี่คนที่ชอบเอาแต่ใจตัวเอง วันๆ ไม่ทำ ไม่ช่วยอะไรเลย ดีแต่ทะเลาะกันทุกวัน ว่าคนนั้นผิด คนนี้ผิด ที่ไม่ทำอย่างนั้น ไม่ทำอย่างงี้.. จนมาวันนึงตาแก่ป่วยหนักกำลังจะตายก็ยังอดห่วงหลานไม่ได้ เพราะแกกลัวว่าหลานที่เอาแต่ใจตัวเอง จะอยู่ในสังคมในโลกที่มีแต่คำว่า "กูเก่ง" ไม่ได้ ก่อนตายแกจึงเรียกหลานทั้งสี่มานั่งล้อมวงที่โต๊ะสี่เหลี่ยมแล้วให้หลานเอาผ้าผูกปิดตาไว้ทั้งสี่คน หลังจากนั้นแกก็ไปหยิบตะเกียงทรงสี่เหลี่ยมมาหนึ่งอันซึ่งแต่ละด้านมีสีต่างกันมาตั้งไว้กลางโต๊ะที่เด็กทั้งสี่นั่งล้อมอยู่แล้วให้หลานทั้งสี่ เปิดผ้าผูกตาออกพร้อมกัน จากนั้นตาแก่ก็ถามหลานทั้งสี่คนว่า "เห็นตะเกียงสีอะไร" หลานคนแรกบอกเห็น "สีแดง" คนที่สองบอกเห็น "สีเหลือง" คนที่สามบอกเห็น "สีเขียว" คนที่สี่บอกเห็น "สีน้ำเงิน" แล้วทั้งสี่ก็เริ่มทะเลาะกันอีกว่าสีที่ตัวเองเห็นนั้นถูกต้อง จนตาแก่บอกว่าไม่มีใครผิด ใครถูกหรอกหลานเอ๋ย "เพราะตะเกียงมันมีสี่ด้าน" ถ้าใครอยากรู้ว่า ทำไมคนอื่นถึงเห็นสีไม่เหมือนเรา "เราก็ต้องเดินไปดูในมุมของเค้า เราก็จะเข้าใจว่าทำไม เค้าถึงบอกว่าเค้าเห็นสีนั้น อย่ามองมุมของเรามุมเดียวแล้วตัดสิน เพราะคนเรามันต่างความคิดต่างมุมมอง"พอตาแก่พูดจบ แสงในตะเกียงก็ดับลงพร้อมกับชีวิตของแก.. คุณตามีความรักให้กับหลานๆ จนวินาทีสุดท้าย หลานคนที่คิดได้คงประเสริฐ ส่วนหลานคนที่คิดไม่ได้ในคำสอนของตาคงจะใช้ชีวิตอยูร่วมกับผู้อื่นได้ลำบาก "อย่ามองมุมของเรามุมเดียวแล้วตัดสิน เพราะคนเรามันต่างความคิดต่างมุมมอง" Fwd.