หากพรุ่งนี้ไม่มีแล้ว

Ronan Keating - If Tomorrow Never Comes หากพรุ่งนี้ไม่มีแล้ว โดย : กรุงเทพธุรกิจออนไลน์ ช่วงเดือนที่ผ่านมา เป็นช่วงเหงาๆที่มีข่าวเศร้าๆ ให้เราสะท้อนสะเทือนใจ ว่าใครๆ ที่เป็นเพื่อนร่วมชาติ และร่วมโลก ต้องทุกข์โศกมากมายเพราะหายนะ และภัยพิบัติธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ เกินที่กำลังใครๆ จะต้านทาน ทำให้นึกถึงเพลง If tomorrow never comes ของ Garth Brooks ที่ Ronan Keating นำมาร้องใหม่ แบบโดนใจในอดีต หากไม่มีวันพรุ่งนี้ เราได้บอกใครๆ แล้วหรือยังว่าเรารู้สึกดีๆ อย่างไรกับเขา ดิฉันเคยได้มีโอกาสใช้ช่วงเวลาสั้นๆ ที่ อิวาเตะ เมืองที่คนส่วนใหญ่ในอดีตอาจไม่ค่อยคุ้นเคย ก่อนที่จะได้ยินชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก หลังจากเหตุการณ์วิปโยคที่ท้องทะเลโอบกอดและกวาดชีวิตเพื่อนชาวญี่ปุ่นนับหมื่นๆ ไปกับคลื่นยักษ์ เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ก่อนจะไปพักอาศัยอยู่กับครอบครัวชาวญี่ปุ่นที่เมืองอิวาเตะ ดิฉันนั่งหน้ากลุ้มจนเพื่อนรักจากเกียวโตถามว่า “เจ้าหัวโต (เขายังยืนยันว่าชื่อที่เรียก แม้จะฟังพิกล แต่เป็น Terms of Endearment หรือ เรียก เพราะ “เอ็นดูนะ...เด็กโง่”) เป็นอะไร ทำไมทำหน้าเหมือนกินยาแบบลืมเขย่าขวด” ดิฉันปรับทุกข์ว่า ด้วยภาษาญี่ปุ่นที่พอรู้ เพียง “งูๆ” ยังไม่แม้จะแน่ใจว่า “ปลาๆ” ดินแดนอิวาเตะดูห่างไกล ได้ข่าวว่าคนสื่อภาษาอังกฤษหาทำยายาก แล้ว “หัวโต” มิลีบลงๆ เพราะอดข้าวดอกรึ คุณทากามูราซัง ปลอบใจช้าๆ ลีลาคนเกียวโตว่า "เจ้าหัวโต ไม่ต้องกลัวเลยว่าจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่อง เพราะหากผมต้องไปเอง... ผมก็พูดกับเขาไม่รู้เรื่องเหมือนกัน" โอ้ !! ปลอบใจแบบไม่ได้ใจอย่างยิ่ง สรุปว่าอิวาเตะ เป็นเมืองกึ่งชนบท ที่พูดภาษาญี่ปุ่นสำเนียงท้องถิ่น คงคล้ายๆ พี่น้องไทยที่ต่างมีสำเนียงตามท้องที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่นของตน อิวาเตะ เป็นเมืองเกษตรกรรม อยู่ในพื้นที่ที่มีผลไม้ขึ้นชื่อ คือ แอปเปิล ที่ว่ากันว่าอร่อยที่สุดในประเทศ ถูกจัดส่งถวายบนโต๊ะพระกระยาหารของจักรพรรดิญี่ปุ่นเสมอมา บ้านที่เคยได้ไปอาศัยพักพิง วันนี้สลายละลายยับไปกับสายน้ำ คุณโยชิอากิ เจ้าของบ้านส่งข่าวมาให้เรารับรู้และใจชื้น ถึงใจที่สู้ไม่ถอยของเขาว่า “พังได้ ก็สร้างได้” เพื่อนญี่ปุ่น ไม่ว่าที่อิวาเตะ หรือเมืองอื่นใด ส่วนใหญ่มีพฤติกรรมที่ชาวโลกชื่นชม และก้มหัวคารวะให้ ในความสำรวม อดทน มีวินัย ไม่โวยวาย ไม่ฟูมฟาย แม้จะเห็นทั้งชีวิตเหมือนถูกปลิดทิ้งไปต่อหน้า ดิฉันโชคดีมีโอกาสสัมผัสญี่ปุ่น ได้ซาบซึ้งถึงพฤติกรรม และนิยามของความ “หรู” ที่ดูอย่างไรก็ประทับใจลึก ยากจะลืมเลือน เพื่อนญี่ปุ่นเล่าว่า Elegance หรือ “หรู” ของเขา อาจดูไม่ยิ่งใหญ่ ฟู่ฟ่า อลังการ วูบวาบ แวววาว เหมือนบางที่ แต่ความหรู อยู่ในความนิ่ง สงบ ละเมียด ละไม ไม่ต้องเด่นเตะตา แต่แตะใจ และสัมผัสได้ด้วยความอิ่มเอม เปรมปรีดิ์ ที่อบอวล อ่อนโยน ที่พักหรู อาจมองดูเหมือนสุดแสนธรรมดา แต่ "หรู" เพราะอยู่แสนสบาย เพราะมีใครๆ แอบทำทุกอย่างให้เรามากมาย โดยทำให้เงียบๆ เพียรเก็บรายละเอียด ด้วยความพิถีพิถันประณีต อยู่เบื้องหลัง อย่างตั้งอกตั้งใจ แบบไม่ออกนอกหน้า ดังนั้น บ้านที่รวยที่สุด กับ จนที่สุด ก็ “หรู” ได้ ไม่ต่างกัน คุณโยชิอากิ บอกว่า แม้เสียดายบ้าน “หรู” คิดถึงเจ้าต้นแอปเปิลที่เคยเจนตาหน้าบ้าน หูยังแว่วได้ยินเสียงสุนัขที่แสนจงรักและภักดี แต่ที่เสียใจที่สุด คือการที่ไม่ได้ใช้เวลาและวินาทีสุดท้ายกับพ่อ เพราะไม่เคยตระหนักว่าจะไม่มีวันพรุ่งนี้กับท่านอีก คนญี่ปุ่นรุ่นคุณโยชิอากิ คงคล้ายๆ คนไทยรุ่นดิฉัน ที่ออกมาแนว Park nuk ปากหนัก “ปากหนัก” จะบอกรักใครสักคน ดูเป็นเรื่องสากลของคนฝรั่ง เราบอกรักด้วยวิธีดูแล ด้วยการแสดงออก ที่หวังเป็นอย่างยิ่งว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจ โดยไม่ต้องอธิบาย หรือเฉลยความในใจ คุณโยชิอากิรำพึงเบาๆ ว่า หากกลับไปก่อนวันวิปโยคได้ เขาจะกอดพ่อ และบอกว่า “พ่อครับ พ่อรู้ไหมว่าผมโชคดีขนาดไหนที่ได้เกิดเป็นลูกพ่อ” บทเรียนราคาแสนแพงนี้ มีให้เราได้สัมผัสอยู่ทุกที่ แม้บ้านฝรั่งมังค่า ยามผจญความสูญเสีย ก็ยังตระหนักว่าเขาใช้เวลากับปัจจุบัน ให้เป็นเวลาที่พิเศษสุดน้อยเกินไป ตัวอย่างเห็นได้จาก ช่วง 3 เดือนหลังวิกฤติ 9/11 ที่ตึก World Trade Center ถูกถล่ม สถิติยอดขายแหวนหมั้นของสหรัฐ พุ่งสูงขึ้นกว่า 2 เท่า เพราะเขาไม่ต้องการรอช้าที่จะบอกรักกับใครๆ ก่อนที่จะสายไป ยามต้องเผชิญกับการพลัดพรากที่ทุกข์แสนสาหัส คนอเมริกันต่างตระหนักเช่นกันว่า จะมัวมุ่งเน้นไขว่คว้าหาสิ่งที่ดีกว่าในอนาคตอยู่อย่างเดียวได้อย่างไร โดยยังไม่ได้ทำให้ปัจจุบันกาล ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่เรามี ให้ดีที่สุด คุณโยชิอากิ ฝากบอกท่านผู้อ่านคนไทยว่า ซาบซึ้ง ลึกมากในใจ ถึงความเอื้ออาทรที่เราชาวไทยมีให้เพื่อนญี่ปุ่น บุญคุณครั้งนี้ เขา และเพื่อนร่วมชาติ ไม่มีลืม..ไม่มี ฝากบอกเพียงว่า... สิ่งที่ท่านมีในมือ ไม่ว่าจะเป็นงาน เป็นพี่ เป็นเพื่อน กรุณาอย่า “Take them for granted” หรือ “เห็นเป็นของตาย” เมื่อวานนี้มี วันนี้มี อย่าประมาท สรุปง่ายๆ ว่า พรุ่งนี้ก็ต้องมี เพราะเขา "ไม่มี" มาแล้ว ดังนั้น เปลี่ยนอดีตไม่ได้ อนาคตก็ยังมาไม่ถึง จึงต้องมีสติอยู่กับปัจจุบัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทีละวัน ทีละวัน นั่นคือ หนทางเดียวที่จะมั่นใจได้ว่า อนาคตจะสดใสที่สุด เท่าที่มนุษย์อย่างเราจะทำได้ http://bit.ly/gPeNq9