ลองหยุด... วิ่งตามเขาซะบ้าง

หากเรา หาเหตุผลให้กับตัวเอง ว่า . . .
ทำไม . . . เราถึงรักคนๆ นี้นัก
แล้วเหตุผลที่ได้ มีแค่เพียง . . . รักเพราะรัก

ฟังดูอาจเลื่อนลอย ไร้จุดหมายเกินไป
แต่สำหรับคนที่รักกัน . . . เหตุผลเพียงแค่นี้
ก็เพียงพอ ที่จะสานต่อความรัก . . . ให้อยู่ต่อไป

แต่กับคนที่เรารักเขา . . . แล้วเขาไม่รักเรา
ไม่เคยจะมองเห็น แม้แต่คุณค่า ในตัวเรา
ต่อให้เรา หยิบยื่นสิ่งดีๆ ให้เขาเพียงไหน
หรือให้เหตุผลมากมาย. . . ในคำว่า รักที่เรามีให้
เขาก็คง มองไม่เห็นมันเหมือนกัน

และกับคนประเภทนี้ . . .
ยิ่งเราเรียกร้องมาก แค่ไหน . . .
ก็จะยิ่งสร้างความเหนื่อยใจ . . . ให้กับเราเท่านั้น

ถ้าคุณ มีความสุขกับมัน . . . ก็ดีไป
แต่สุข . . . แล้วเหนื่อยใจ ก็น่าคิดเหมือนกัน
คนเรา . . . เหนื่อยแล้วก็ต้องพัก
ต้องหาทางออก ที่ทำให้เราดีขึ้น

กับเรื่องของความรัก ก็เช่นกัน
เมื่อเราต้องเหนื่อยล้าเพราะมัน คงต้องพักซะบ้าง
ลองหยุดวิ่งตามเขาซักครั้ง . . . แล้วมาเดิน(แค่เดิน) ตามตัวเองดูสักหน
คุณอาจรู้สึกดีกว่า . . . การต้องวิ่งตามใครคนนั้น
อย่างน้อยๆ คุณจะพบว่า . . .
การเรียนรู้ที่จะรักตัวเองนั้น . . . ไม่ทำให้เราเหนื่อยใจเลย

ความจริงแล้ว . . . การรักตัวเอง ไม่ยากเลย
ถ้ายังไขว่คว้าหารัก แต่ยังไม่พบเจอคนที่รักเราจริง
ก็อย่าฝืนที่จะรัก . . . เดี๋ยวจะเสียใจทีหลัง
ถ้าเสียใจ ก็ขอให้คิดถึงตัวเองให้มากๆ
แล้วบางทีสิ่งดีๆ . . . ก็อาจรอเราอยู่ในวันข้างหน้า

บางครั้งเราก็ต้องยอมหยุดชั่วขณะ
เพื่อรอที่จะเดินต่อไป
ไม่ใช่ดันทุรัง…
เพื่อที่จะต้องหยุดตลอดไป

บ่อยไป..ที่เราเจอความยุ่งยาก และวุ่นวาย
จนไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรก่อนหลัง
ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการอย่างไรก่อนหลัง
บางครั้งอุปสรรคก็เป็นเรื่องของอุบัติเหตุ
ซึ่งมาอย่างไม่มีเหตุผล ไม่นึกไม่ฝัน มาอย่างไม่มีคำอธิบาย
และบางครั้งมันค่อยๆ มา แต่บางครั้งมันก็ถาโถมมาพร้อมๆ กัน
ถ้าเจออย่างนั้นก็คงเป็นยากที่จะรับมือ

เมื่ออะไรร้อยอย่างพันอย่างดาหน้าเข้ามา
ก็คงไม่ต่างอะไรกับการที่มีใครสักคนโยนเชือกวงใหญ่มาครอบตัวเราไว้
แล้วหมุนเชือกให้เกลียวพันกันยุ่งเหยิง
ความตกใจจะทำให้สติของเรากระจัดกระจาย
และตื่นตระหนกกับความอึดอัด และคับแคบ
เหมือนไม่มีทางออก เหมือนไม่มีอากาศหายใจ
จนต้องวิ่งวนหาทางออกอยู่อย่างนั้นด้วยความตื่นกลัว และไม่รู้ตัว
เหมือนคนที่ตกใจเวลาเจอเหตุการณ์ที่รุนแรง ที่ไม่รู้จะทำอะไรก่อนหลัง
รู้เพียงแต่ว่าต้องวิ่งๆๆ ต้องหนี ต้องร้อนรน
โดยไม่มีทางรู้เลยว่าขณะที่วิ่งไม่รู้ทิศอยู่นั้น
เชือกยิ่งจะพันตัวเรามากขึ้น และจะมัดเราไว้อย่างแน่นหนาในที่สุด

ลองหยุดสักพักดีไหม…หยุดให้หัวใจได้หายเหนื่อย
หยุดให้เวลาตัวเอง ให้สติได้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว
แล้วอาจจะมีเวลาทบทวนว่า นาทีนี้เราต้องทำอะไรเป็นสิ่งแรก
การหยุดอยู่นิ่งๆ สักครู่ จะทำให้เรารู้ว่า
เราต้องมองเชือกที่กำลังมัดเราอยู่อย่างยุ่งเหยิงอย่างพิจารณา
มองหาปลายเชือกหรือต้นเชือกให้เจอ แล้วค่อยมาตัดสินใจว่า
เราจะเริ่มคลายที่ปลายเชือกหรือต้นเชือกง่ายกว่ากัน
หยิบออกมาสักทางแล้วค่อยๆ ย้อนปลายเชือกออกไปทีละนิด
ย้อนออกไปทางที่มันพันเข้ามา
ถ้าเหนื่อยก็หยุดพักก่อน หายเหนื่อยแล้วค่อยลุกขึ้นมาทำต่อ
ค่อยๆ คลายมันต่อไป แม้ว่ามันจะยังไม่คลายไปทั้งหมด
แต่ก็ยังพอมีพื้นที่ให้เราได้เคลื่อนไหวในระดับหนึ่ง

การทำงานหรือทำอะไรบางอย่างที่เรามุ่งที่จะทำให้เสร็จ
ทำๆๆ โดยไม่รู้จักหยุด อาจจะทำให้งานนั้นเสร็จไวก็จริง
แต่เราก็จะเหนื่อยเกินกว่าความเป็นจริง แล้วงานก็จะไม่ดีจริง



บางเวลา…
เราก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งตามชีวิตทุกครั้ง
แค่เราหยุดนิ่งๆ สักพัก แล้วชีวิตจะหยุดรอเรา

บางทีโลกทั้งใบ...

ก็ไม่รู้ว่ามีใครยอมทนแบก...

ขนาดเพียงเสี้ยวของการมีชีวิตอยู่...

ยังสาหัสสากรรจ์เหลือเกิน...

คงมีเพียงแรงใจ...และกำลังใจในส่วนก้นบึ้งของหัวใจ...

ที่บอกให้อดทน...และก้าวเดินต่อไปให้ถึงที่สุด...

แม้จะยากท้อแท้...เพียงใด...

ธัมมทินน์

หัดมองดูหัวใจตัวเองซะบ้าง สุข เศร้า เหงา และรัก ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้น จากจิตใจ ของตัวเราเองทั้งนั้น หัวใจเวลาสุข ก็แสนจะอิ่มเอม เบิกบาน หน้าตาก็สดใส แต่ถ้าหากวันใดหัวใจเราเศร้า มีทุกข์ จากที่เคยสดใส ก็กลายเป็นหม่นหมอง น่าจะได้ เวลาแล้ว ที่เราต้องหันมาดูแลเอาใจใส่หัวใจตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งพา อาศัยให้ใครมาช่วยดูแล จะมีไหมที่หัวใจ . . . จะได้หยุด หยุดเพื่อคิด . . . หยุดเพื่อสร้า ง . . . ถึงสิ่งใหม่ วันนี้คุณดูแลหัวใจคุณเอง แล้วหรือยัง ? หยุดเพื่อเติม . . . สีสันและ . . . แรงใจ หยุดเพื่อเติม . .. สิ่งใหม่ . . .ให้ตัวเอง หัวใจ . . . ใช่เป็นดั่ง . . . เหล็กกล้า จึงต้อง . . . ให้เวลา . . . ใจ . . . พักบ้าง ให้เวลา . . . เพื่อเก็บ . . .ซึ่ง . . . ประสบการณ์ ให้เวลา . . . สร้างตำนาน . . . แห่งหัวใจ มีบ้างยามเหนื่อยล้าพาโหยไห้ . . . ไม่มีใครคอยปลอบใจยามทุกข์เศร้า อาจเจ็บแค้นแน่นอก . . . ใยต้องเป็นเรา ไม่ใช่เขาไม่ใช่เหล่าคนอื่นเลย. . . มันก็มีบ้าง ที่บางครั้งต้องหยุด เพราะเดินมามากเกินไป คำเท่ห์ๆ มันช่วยให้ชีวิตเดินต่อไปได้ก็จริง . . . แต่มันทำให้เราเหนื่อยจนเกินกว่าจะเป็น . . . Keep Walking แค่คุณหยุดก้าวก็เท่ากับคุณถอยหลัง การหยุดก็เท่ากับการได้พัก และมีเวลากับตัวเองมากขึ้น บางทีก็อาจทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้นก็เป็นได้ ขอให้มีความสุขในการหยุดพัก. . . คุณเลือกเอง จั่นเจา