第1個故事 小孩的心
หญิงโสดคนหนึ่งย้ายบ้านใหม่ พบว่าข้างบ้านเป็นครอบครัวยากจน ประกอบด้วยแม่หม้าย และลูกอีกสอง
อยู่มาคืนหนึ่ง ไฟฟ้าเกิดดับ หญิงคนนั้นจึงจุดเทียนไข สักพักมีคนมาเคาะประตู
เป็นเด็กข้างบ้านนั่นเอง เด็กถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณน้า ในบ้านมีเทียนไขไหม?”
หญิงคิดในใจ “บ้านเขาจนถึงขนาดไม่มีเทียนไขรึ ช่างหัวมันเถิด เดี๋ยวได้คืบจะเอาศอก”
หญิงจึงตอบเด็กแบบมะนาวไม่มีน้ำว่า “ไม่มี”
ขณะที่หญิงเตรียมจะปิดประตูส่งแขก เห็นเด็กหน้าตายิ้ม “นึกแล้วว่าไม่มี” พอพูดจบ เด็กควักเทียนไข 2 เล่มออกจากอกเสื้อ “แม่ฉันห่วงว่าคุณน้าอยู่คนเดียวคงไม่มีเทียนไข จึงเอามาให้คุณน้า 2 เล่ม” ทันใดนั้นเอง หญิงรู้สึกสะเทือนใจจนน้ำตาคลอ กอดเด็กไว้แน่น
ณ ชุมชนเล็กๆ แห่งหนึ่งฝนแล้งมานานแล้ว พืชผลเสียหายหนัก พระจึงระดมชาวบ้านเตรียมประกอบพิธีขอฝนในวัด
เด็กหญิงคนหนึ่งแทรกตัวอยู่ในกลุ่มคนผู้ขอฝนด้วย เนื่องจากตัวเธอเล็ก จึงเกือบจะไม่มีใครสังเกตเห็น ทันใดนั้น พระเห็นสิ่งที่เด็กหญิงถืออยู่ จึงพูดอย่างตื่นเต้นพลางชี้ไปยังตัวเธอ “หนูน้อยนั่นทำให้อาตมาซาบซึ้งมาก” กลุ่มชาวบ้านจึงมองไปยังทิศทางที่ชี้
พระพูดต่อ “วันนี้เรามาอธิษฐานขอฝนกัน แต่ในที่ประชุมแห่งนี้ไม่มีใครนำร่มมาเลยนอกจากเด็กหญิงคนนี้” ทุกคนมองไปยังเธอ เห็นเธอมีร่มสีแดงอยู่ข้างตัวจริงๆ หลังจากสงบเงียบชั่วครู่ เป็นเสียงปรบมือสนั่นหวั่นไหวประสานกับน้ำตาที่แสดงความซาบซึ้งใจ
(เด็กน้อยนำร่มมาด้วย เพราะเชื่อว่าจะมีฝนตกแน่นอน)
บางครั้งเราอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า เด็กเล็กจริงๆ แล้วไม่เล็กเลย พวกเธอใหญ่มาก มีจิตใจรักที่ยิ่งใหญ่ มีจิตใจเชื่อมั่นที่ยิ่งใหญ่