คุณจำความรักครั้งแรกได้ไหม ?
คุณจำความรู้สึกร้อนวูบวาบในอก อึดอัดจนรู้สึกหายใจไม่ออกได้ไหม ?
คุณรู้ไหมที่หัวใจเต้นโครมครามนั้นเป็นอย่างไร ?
คุณคงจะตอบไม่ได้ถ้าคุณไม่เคยมีรักแรก
รักแรกเป็นความรักที่แปลก และเป็นความรักที่มักจบลงด้วยน้ำตา
เป็นความทรงจำที่แฝงตัวในกลอนฝากรักแบบเด็กๆ ไร้เดียงสา
เป็นความชื่นใจเพียงแค่ชั่วแวบนึงที่ได้เห็นหน้า
เป็นความเปิ่นที่คุณอาจอมยิ้มเมื่อนึกถึง
รักแรกสอนหัวใจให้รู้จักรักเป็น เจ็บเป็น ช้ำเป็น
หลายคนฝังใจกับรักแรกและไม่สามารถลืมได้
เพราะมันเป็นรักฝังใจไปเสียแล้ว
พิษสงของรักแรกนั้นช่างอ่อนหวาน และเจ็บปวด
Benjamin Dirsraeli ถึงกับรำพันว่า “มายาของรักแรกนั้นเห็นจะเป็นความเขลาของเราที่เชื่อว่ารักแรกจะไม่มีวันจบสิ้น”
(The magic of first love is our ignorance that it can never end)
แต่ไม่ว่ารักแรกของคุณจะลงเอยอย่างไร
อย่างน้อยที่สุดหัวใจ ของคุณก็ได้เรียนรู้แล้วว่า
การเห็นคน ๆ หนึ่งสำคัญเท่าตัวเรา ทำให้เรากลายเป็นคนที่คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเองได้อย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว
คำเตือน : อย่าฝังตัวเองไว้กับอดีตที่คุณไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้
คุณไม่ได้เกิดมาเพื่อเจ็บช้ำกับความรักเพียงอย่างเดียว
ความสุขเพราะรักนั้นจะเกิดขึ้นได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับว่า
คุณจะไขว่ขว้ามันไว้หรือเปล่า
มุมที่ 2 “… if you love somebody, tell them …”
หากคุณรักใครสักคน ก็บอกเขาไปเสียเถิด คุณว่าจริงไหม ?
เวลาที่คุณมีความรู้สึก “พิเศษ” กับใครคนหนึ่ง
คุณมักจะรู้สึกอิ่มเอม อยู่ในใจเสมอเมื่อได้คุยหรือเพียงเห็นหน้าคนๆ นั้น
แต่หลายคนก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ไม่กล้าบอกออกไปด้วยความอายและความกลัว
บางคนกลัวว่า ถ้าบอกความรู้สึกนั้นไปแล้ว
“เขา” อาจจะเปลี่ยนไป สู้เป็นเพื่อนกันไม่ได้
เพราะอย่างน้อย “เขา” ก็ยังคงปฏิบัติกับเราเหมือนเดิม
อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่า คุณพอใจที่จะเป็นฝ่ายรักเขาอยู่เงียบๆ ข้างเดียว
หรือต้องการให้เขามองกลับมาหาคุณบ้างหรือเปล่า
แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยากให้คุณจำไว้นั่นคือ
“เพลงนั้นจะไม่ใช่เพลงจนกว่าคุณจะร้องเพลงนั้นออกมา
ระฆังก็จะไม่ใช่ระฆังจนกว่าคุณจะตีมันให้ดังกังวานออกมา
ความรักก็เช่นกัน คุณไม่อาจพูดได้ว่าสิ่งที่อยู่ในใจคุณนั้นคือความรัก
จนกว่าคุณจะได้ให้ความรักของคุณแก่ใครสักคน”
ถ้าคุณรักใครเข้าแล้ว ถึงจะไม่กล้าบอก ก็จงแสดงออกมาสักนิดเถิดว่า
คุณรัก คุณห่วงใย อย่าได้เก็บความรักนั้นไว้ชื่นชมคนเดียวเลย
มุมที่3 “ความรัก เงื่อนไข และความคาดหวัง”
“ทำไมถึงรักเขา” คุณเคยถามตัวเองไหม ?
แล้วคุณหาคำตอบให้ตัวเองได้ไหม ?
ถ้าคุณตอบว่า “ได้ ที่ฉันรักเขาก็เพราะเขา perfect ออกปานนั้น”
รู้ไว้ด้วยว่า คุณกำลังสร้างเงื่อนไขให้กับความรักของคุณ
การสร้างเงื่อนไขก็คือการสร้าง “ถ้า” ขึ้นมากำกับความรักของคุณ
เช่น ถ้าเขา perfect ฉันจะรักเขา
ถ้าเขาเรียนเก่งฉันจะรักเขา
ถ้าเขาเข้าใจฉันๆ จะรักเขา
ถ้าเขาน่ารักฉันจะรักเขา ฯลฯ
เช่นนี้แล้วความรักของคุณก็จะเต็มไปด้วยเงื่อนไข
ซึ่งเงื่อนไขเหล่านี้ก็เป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนและเปลี่ยนแปลงได้ตลอด
ถ้าเงื่อนไขเหล่านี้เปลี่ยนไป คุณจะยังรักเขาอยู่อีกไหม
ความรักเป็นสิ่งที่อยู่เหนือเหตุผล ตรรกะ หรือเงื่อนไขใดๆ ในตัวของมันเอง
ความรักเป็นสิ่งที่สมบูรณ์ในตัวของมันเอง
การกำหนดพันธะมากมายให้ ความรักเป็นสิ่งกีดขวางความจริงใจที่คุณจะ แสดงออกมา
ความรักนอกจากจะไม่มีเงื่อนไขแล้ว ก็ไม่ควรมีความคาดหวังด้วยเช่นกัน
เพราะความคาดหวังก็เป็นการสร้างเงื่อนไขอย่างหนึ่ง
เรามักคาดหวังให้คนที่เรารักมีคุณสมบัติตามที่เราต้องการ
เรามักคาดหวังให้เขาดีพร้อมสำหรับเราเสมอ
มีเรื่องเล่ากันว่า ชายหนุ่มคนหนึ่งได้บอกลาพ่อเพื่อจะออกท่องเที่ยวไปทั่วโลก
โดยให้เหตุผล ว่า “จะไปหาผู้หญิงในอุดมคติ ผมได้จดลักษณะของเธอที่ผมใฝ่ฝันถึงไว้แล้ว
ผมจะเดินทางไปทั่วโลกเพื่อค้นหาเธอผู้นี้ให้เจอ
และชั่วชีวิตนี้ผมจะมีเธอคนเดียว”
พ่อถามลูกชายว่า “ถ้าไม่เจอล่ะ ลูกเอ๋ย”
“อย่างไรก็ต้องเจอ ผมมั่นใจ”
10ปีต่อมา ชายหนุ่มกลับมาหาพ่อโดยปราศจากเธอผู้นั้น
“ลูกเจอเธอหรือไม่” พ่อถาม
“เจอ” ชายหนุ่มตอบ
“อ้าว ! แล้วทำไมไม่พากลับมาด้วยเล่า” พ่อประหลาดใจ …..
ลูกชายค่อยๆ เฉลย “เพราะว่า ……. เธอว่าผมไม่ใช่ผู้ชายในอุดมคติของเธอ”
นั่นสิ…เราอาจลืมไปว่าในขณะที่เราคาดหวังว่าคนที่เรารักจะต้องเป็นอย่างไรเพื่อให้ถูกใจเรา
เราก็ไม่อาจจะเป็น Mr. หรือ Miss 100% right ของคนๆ นั้นได้เสมอไป
เราลืมไปว่า คนอื่นก็คาดหวังต่อเราเช่นกัน ทั้งเงื่อนไขและความคาดหวังต่าง ๆ